جمالزاده در داستان کوتاه فارسی شکر است از تقابل‌ها و سرگردانی‌های زبانی در دوران گذار ایران از سنت به دنیای مدرن و فرنگی مآب در اواخر قاجار می‌گوید.

سید محمدعلی جمالزاده، نویسنده، ادیب و روشنفکر ایرانی است. او از عمر ۱۰۶ ساله خود تنها ۱۳ را سال در ایران گذراند اما تمام عمر به ایران و زبان فارسی فکر کرد.

محمدعلی جمالزاده را همراه با صادق هدایت و بزرگ علوی سه بنیانگذار اصلی ادبیات داستانی معاصر فارسی می‌دانند.

داستان کوتاه فارسی شکر است را که در کتاب «یکی بود، یکی نبود» او چاپ شده‌ است، عموماً به عنوان نخستین داستان کوتاه فارسی به شیوهٔ غربی به شمار می‌آورند.

این داستان نقطه عطفی در داستان‌نویسی فارسی پس از هزار سال است که به یکی از معضلات مهم فرهنگی ایرانیان اشاره می‌کند.

جوانی (نویسنده) که بعد از پنج سال خون جگر خوردن و دربه‌دری به ایران باز‌می‌گردد بین دو دسته زبانی گیر می‌کند. گروهی متدین هستند و عربی را بهتر از فارسی بلغور می‌کنند، گروهی متجدد نیز انگلیسی را. برخورد‌ها و ماجرا‌های جوان با این دو دسته حوادث با مزه‌ای را می‌آفریند.

توصیف‌های زیبا در کنار شخصیت‌های جالب و در عین حال آشنایی با آداب و رسوم ایرانیان آن دوره، کتاب را بسیار خواندنی و با ارزش کرده است.

خواندن کتاب فارسی شکر است را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

دوست‌داران آثار جمالزاده و به طور کلی علاقه‌مندان به داستان کوتاه فارسی.