کتاب لزوم اجماع بر سر منافع ملی

کتاب لزوم اجماع بر سر منافع ملی نوشته کورش الماسی است.  در سال‌های اخیر واژه منافع ملی به کرات توسط دولت مردان و فعالین سیاسی اجتماعی به کار رفته است ولی ظاهرا هر کسی استنباط خاصی از این واژه و مفهوم دارد. با توجه به اینکه کلید حل بعضی از مسائل کشور ما، توافق بر مفاهیمی این چنین بنیادین است، نشر حزب اراده ملت برآن شد تا در این رابطه کتابی را برای جویندگان حوزه سیاست مهیا کند.

این کتاب شامل مقالات ارزشمندی از نویسنده است که این مقالات در فاصله زمانی سال‌های ۱۳۹۵تا ۱۳۹۹ در روزنامه‌های مختلفی نظیر شرق، آرمان، ابتکار، همدلی و ... به چاپ رسیده اند.

درباره کتاب لزوم اجماع بر سر منافع ملی

یکی از دلایل ناکامی ما ایرانیان از تجربه نوسازی و بهگشت اجتماعی، آشفتگی فکری و تشتت آرا و توهمات ایجابی و سلبی به عنوان دریافت‌های ما است که خودنمایی می‌کند نه مخالفین غرب تصور درستی از غرب دارند و نه موافقین غرب تصویر شفاف و درستی از آن دارند. نه در محافل آکادمیک مفاهیم نوین به درستی آموزش داده و تبین می‌شوند نه در محافل روشنفکری نیرو‌های فکری آبدیده و زبده تربیت می‌شوند. گرچه نقش اراده تحریف بعد از آن که استبداد در مقابل اراده ملت ناکام و مجبور به تمکین خواست ملت شد، هم در ایجاد اعوجاج و تصور نا صحیح از دست آورد‌های نوین بشری هم بی تاثیر نبود. نمی‌توان از این واقعیت -به هر دلیلی بوجود آمده باشد- چشم پوشید. پالایش سره از ناسره و به عبارتی استاندارد سازی مفاهیم برای ر‌هایی از آشفتگی فکری در مسیر نوخواهی و نوسازی ضرورتی اجتناب ناپذیر است. مجموعه مقالاتی که توسط انتشارات حزب اراده ملت تهیه و تنظیم شده حاصل چندین سال تلاش مداوم محقق و نویسنده ارزشمند جناب کوروش الماسی در نشریات و روزنامه‌های مختلف، برای کمک به این استاندارد سازی و درست اندیشی از منافع ملی، هویت ملی و حکم رانی است. 

خواندن کتاب لزوم اجماع بر سر منافع ملی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام فعالان حوزه علوم سیاسی و اجتماعی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب لزوم اجماع بر سر منافع ملی

اندیشه‌ها از هر نوعی، از جمله اندیشه‌های سیاسی باید در یک بازه زمانی مشخص منجر به حصول نتایج ملموس و قابل ارزیابی برای صاحب، صاحبان یا مخاطبان اندیشه شوند. اندیشه‌هایی که بعد از گذشت دهه‌ها، تغییر یا تحول ملموس و قابل ارزیابی در شرایط زیست عینی صاحبان یا مخاطبان اندیشه‌ها ایجاد نکنند، لاجرم باید کنار گذاشته شوند. شاید ساده‌ترین تبیین خنثی بودن یا ناکارآمدی اندیشه‌های سیاسی این باشد که اندیشه ناکارآمد برایند تشخیص غیرواقع بینانه میدان عمل یا حاصل اذ‌هان غیرصادق هستند. دموكراسی، معطوف به یک شیوه خاص حکمرانی است. در دوره‌های گوناگون تاریخی انواع حکومت‌ها (فرد، سلطان یا شاه، حکومت گروهی، طبقاتی، جمهوری، حکومت الهی و حکومت دموکراسی) مدیریت کلان سیاسی جوامع گوناگون را برعهده داشته‌اند. روش‌های گوناگون حکمرانی به منظور تحقق اهداف گوناگون انسانی و اجتماعی متناسب با شرایط زمان و مکان، تدبیر، تدوین و اجرا می‌شوند. دموكراسی، آن‌گونه که در برخی کشور‌های توسعه‌ یافته اعمال می‌شود، مبتنی بر شرایط و شهروند خاص است. منظور از شرایط و شهروند خاص، تولید و پذیرش یک سری اندیشه‌ها پیرامون چیستی انسان، جامعه و جهان مادی توسط شهروندان است؛ به عنوان مثال دموكراسی برایند فضای فکری است که در آن، زمین را مسطح نمی‌بیند، معتقد به حیات دوباره «بودیسمی» نیست، کهکشان‌ها را هفت طبقه نمی‌بیند، انسان را صاحب اراده مبتنی بر عقل، شعور و خرد مستقل می‌بیند، جامعه )زیست اجتماعی) را «محصول خرد جمعی» به منظور تحقق نیاز‌های مشترک انسانی و اجتماعی یکایک شهروندان تحت حمایت حاکمیت می‌داند، اهداف سیاسی را از شرایط عینی زمان و مکان مشخصی و نه از وقایع تاریخی قرون پیشین اقتباس می‌کند، اهداف انسانی را ملموس و قابل ارزیابی می‌داند و نه برخی اهداف غیرقابل دسترس و غیرقابل فهم که از تولیدات اذ‌هان افراد سوداگر و فاقد صداقت است و اینکه در کشور‌هایی که دارای دموكراسی بومی هستند، درک کاربردی و روشنی از چیستی انسان، چیستی و چرایی زیست اجتماعی، اهمیت حیاتی اخلاق اجتماعی، چیستی و ریشه‌های عینی حاکمیت، فهم لزوم اتکای حکمرانان به نظر مساعد شهروندان، اینکه چرا روابط خارجه سودمند باید در راستای تحقق منافع ملی باشد؛ دارند.