کتاب چهار اثر فلورانس اسکاول شین

کتاب چهار اثر فلورانس اسکاول شین، مجموعه چهار کتاب برجسته او به نام‌های بازی زندگی و چگونگی انجام آن، کلام تو عصای جادویی توست، در مخفی کامیابی، قدرت کلام است که در یک مجموعه گردآمده‌اند.

درباره کتاب چهار اثر فلورانس اسکاول شین

کتاب چهار اثر از فلورانس اسکاول شین کتابی است که راهی برای نگاه عاشقانه به جهان در اختیارتان قرار می‌دهد و کمکتان می‌کند تا دنیا را طور دیگری ببینید. این چهار کتاب عبارتند از: بازی زندگی و راه این بازی، کلام تو، عصای جادویی توست!، در مخفی کامیابی و قدرت کلام.

هر کدام از این کتاب‌ها نگاهی متفاوت را به دنیا به شما هدیه می‌دهند. به شما می‌آموزند که قوانین و اصول بازی زندگی را فرابگیرید و بتوانید بر اساس آن پیش بروید. کمکتان می‌کنند تا به دنیا عشق و نیکی ببخشید تا همان را هم از آن دریافت کنید. کمک می‌کنند تا با کمک قدرت کلاممان، چیزهایی را که می‌خواهیم به دست بیاوریم و دری مخفی را پیدا کنیم که خوشبختی، توفیق و کامیابی آن، پشت آن در پنهان شده است.

کتاب چهار اثر فلورانس اسکاول شین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب چهار اثر فلورانس اسکاول شین را به تمام کسانی که به نگاهی نو و بدیع نیاز دارند تا در ادامه مسیر زندگی موفق باشند، پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره‌ فلورانس اسکاول‌ شین

فلورانس اسکاول‌ شین ۲۴ سپتامبر ۱۸۷۱ در نیوجرسی آمریکا به دنیا آمد. او نویسنده، تصویرگر و هنرمند محبوب آمریکایی بود. او که از میانه عمرش به فرقه اندیشه نو پیوست و دانش الهی را تدریس می‌کرد، با زبان طنز و کلام ساده و صمیمی خودش موفق شد گره از مشکلات زندگی افراد بسیاری بگشاید. او تلاش می‌کرد تا پیام معنویت را به مردم جهان برساند. کتاب‌های مشهور اسکاول‌شین یعنی چهار اثر فلورانس اسکاول‌ شین و کلام تو عصای معجزه‌آسای تو به زبان‌های مختلف ترجمه شد و در اختیار همگان قرار گرفته است.

فلورانس اسکاول‌ شین در ۲۷ اکتبر ۱۹۴۰ در ۶۹ سالگی چشم از دنیا فروبست. 

بخشی از کتاب چهار اثر فلورانس اسکاول شین

کسی که به قدرت گفتار آگاهی دارد، سعی می‌کند مراقب حرف زدنش باشد. او با بررسی اثر گفتارش درمی‌یابد، پیامد سخنانش «بی‌هدف و بیهوده» نیست. انسان به‌طور پیوسته و از طریق گفتارش قانون‌هایی را در مورد خود وضع می‌کند.

مردی را می‌شناختم که می‌گفت: «همیشه از اتوبوس جا می‌مانم. محال است در هنگام توقف اتوبوس در ایستگاه به آنجا برسم.» دخترش می‌گفت: «همیشه به موقع به ایستگاه می‌رسم. اتوبوس دقیقاً همان لحظه‌ای به ایستگاه می‌رسد که من در آنجا باشم.» این امر سالیان سال تکرار شد. هر یک از این پدر و دختر قوانین مخصوص به خود را وضع کرده بودند. یکی از آن‌ها قانون شکست و دیگری قانون کامیابی را. این روان‌شناسی خرافات است.

هر چند نعل اسب و یا پای خرگوش به خودی خود دارای هیچ قدرت خاصی نیستند، اما اعتقاد و باور به خوش‌یمنی این اشیا، سبب پیدایش چشمداشت‌هایی در ذهن نیمه هشیار انسان شده و مقدمه‌ای بر شرایط خوش‌شانسی گردیده‌اند. در هر حال خرافات به حال کسی که از لحاظ معنوی تکامل یافته و اصول متعالی را باور داشته باشد، مفید نیست. انسان نباید به دنبال مسائل پوسیده و کهنه خرافی باشد و باید همهٔ این «بت‌ها» را درهم‌بشکند.

اوضاع کاری دو تن از شاگردانم که تجار موفقی نیز بودند، به یکباره دگرگون شد. با تجزیه و تحلیل اوضاع مشخص گردید که هر یک از آن‌ها، به جای استفاده از نیروی خداوند و توسل به گفتار مثبت، «میمون‌های شگون‌دار» خریده بودند.

به آن‌ها گفتم: «می‌بینم که در عوض ایمان به خداوند یکتا به این میمون‌ها دل بسته‌اید. میمون‌هایتان را دور بیندازید و از خداوند طلب بخشایش کنید.» چرا که انسان در اثر توبه، از شر گناهان خود رهایی می‌یابد. آن‌ها «میمون‌های شگون‌دار» خود را دور انداختند و دوباره کارشان رونق گرفت. البته ضرورتی ندارد که همهٔ زیورآلات و اشیای شگون‌آور و یا نعل اسب‌ها را نابود کرد، بلکه باید تشخیص داد که قدرت همه این ابزارآلات، قدرت خداوند یگانه است و همه این اشیا نمادی برای امیدواری انسان به رحمت خداوند هستند.

روزی به همراه دوستی پریشان حال از خیابان عبور می‌کردیم. او متوجه نعل اسبی شد و آن را از زمین برداشت و قلبش مالامال از امید و شادی گردید: «خداوند این نعل اسب را برای من فرستاده تا به من قوت قلب بدهد.» هر چند این پندار یک تصور شخصی بود اما کمک کرد که امیدش تبدیل به ایمان شده و نتیجه شگفت‌انگیزی برایش به ارمغان آورد. این زن به نیروی حقیقی نهفته در پس نعل اسب یعنی به خداوند اعتقاد داشت. (برعکس آن دو مردی که فقط خوش‌یمنی میمون‌هایشان را باور داشتند.)

از آنجا که اعتقاد به «نحس» بودن بعضی از اتفاقات و اشیاء اجتناب‌ناپذیر به‌نظر می‌رسد، رهایی از حس ناامیدی و دلسردی ناشی از این باورها بسیار مشکل است. تنها راهی که به‌نظر می‌رسد سودمند باشد، باور این گفتار است که: «تنها قدرت مطلق متعلق به خداوند بزرگ است. بنابراین سرخورده شدن و ناامیدی بی‌معنی است و یاد خدا به انسان اطمینان و شادمانی می‌بخشد.» و به مجرد تغییر دادن ذهن نیمه هشیار، قلب انسان به سوی شادی و خوشبختی گشوده می‌شود.