کتاب فرزندپروری از درون به برون

کتاب فرزندپروری از درون به برون اثر دانیل سیگل و مری هارتسل، اثری خواندنی است که به تمام والدین کمک می‌کند تا در قرآیند تربیت فرزند، موفق و سازنده عمل کنند. 

کتاب فرزندپروری از درون به برون را با ترجمه‌ای روان از دکتر مهرناز شهرآرای در اختیار دارید.

درباره‌ی کتاب فرزندپروری از درون به برون

کتاب فرزندپروری از درون به برون اثری خواندنی و مفید از دانیل سیگل و مری هارتسل است. کتابی جذاب که به شما کمک می‌کند تا در مراحل مختلف پرورش فرزند، از روش‌های درست تربیتی بهره ببرید. اگر در کنار فرزندتان قرار بگیرید، ممکن است حس کنید مانند مربی او هستید و باید چیزهای بسیاری به او بیاموزید. از طرف دیگر، فرزندان هم می‌توانند نقش مربی را برای ما اجرا کنند. در حقیقت هر کدام از تجربیات ما می‌تواند به شکلی مفید و موثر ما را در مسیر یادگیری قرار دهد و یک گام به پرورش فرزندانی سالم‌ کمک کند. 

آنچه در تربیت فرزندان مهم است، این است که ما بزرگسالان به عنوان والدین، ابتدا به درک و شناخت عمیقی از خودمان دست پیدا کنیم و تجربیات و ترس‌ها و احساسات ناخوشایندمان را به صورت ناخواسته به فرزندانمان منتقل نکنیم. این مساله یکی از مطالب مهمی است که در کتاب فرزندپروری از درون به برون به آن پرداخته شده است. 

کتاب فرزندپروری از درون به برون را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

کتاب فرزندپروری از درون به برون اثری خواندنی و کاربردی برای تمام والدین است. اگر در شرف بچه‌دار شدن هستید یا دوست دارید درباره‌ی مسائل تربیتی فرزندان، کتابی خوب و موثر بخوانید، کتاب فرزندپروری از درون به برون را حتما در لیستتان بگذارید. 

بخشی از کتاب فرزندپروری از درون به برون

وقتی والد می‌شویم، مسائلی از گذشته با خود داریم که شیوه فرزندپروری ما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. تجربه‌هایی که به طور کامل پردازش نشده‌اند ممکن است مسائل حل نشده یا باقی‌مانده‌ای به جا گذاشته باشند که بر چگونگی واکنش ما به فرزندانمان اثر گذارد. این موضوع‌ها در رابطه والد ـ فرزند به راحتی نقش عامل آغازگر را ایفا می‌کنند. زمانی که چنین اتفاقی می‌افتد، پاسخ‌های ما به فرزندانمان اغلب به شکل واکنش‌های هیجانی شدید، رفتارهای تکانشی، تحریف‌هایی در ادراک، یا حس‌هایی در بدن ما ظاهر می‌شود. این حالت‌های شدید ذهن، توانایی ما را برای تفکر روشن و حفظ انعطاف‌پذیری مختل می‌کند و بر تعامل‌ها و روابط ما با فرزندمان تأثیر می‌گذارد. در چنین لحظاتی، عملا آن والدی که می‌خواهیم باشیم نیستیم و اغلب تعجب می‌کنیم که چرا نقش فرزندپروری گاهی «بدترین‌ها را در ما ظاهر» می‌کند. موضوع‌هایی که در گذشته ریشه دارد واقعیت زمان حال ما را به شدت تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و حتی زمانی که ما از منشأ آنها آگاهی نداریم، نحوه تجربه و تعامل ما با فرزندانمان را متأثر می‌کند.

ما توشه هیجانی خود را وارد نقش فرزندپروری می‌کنیم که به طوری پیش‌بینی‌ناپذیر رابطه ما با فرزندانمان را مختل می‌کند. موضوع‌های باقی مانده یا ضربه شدید و فقدان حل نشده، درونمایه‌هایی از گذشته دارند که در تجربه‌های تکرار شده دشوار و از لحاظ هیجانی بسیار مهم اوایل زندگی ریشه دارند. این موضوع‌ها، به ویژه اگر در مورد آنها تأمل نکرده و آنها را در درکی که از خود داریم تلفیق نکرده باشیم، در زمان حال نیز کماکان ما را تحت تأثیر قرار می‌دهند. برای مثال، اگر مادر شما چون نمی‌خواسته شاهد گریه شما باشد اغلب بدون خداحافظی از خانه بیرون می‌رفته است، حس اعتماد شما، بخصوص در زمان‌های جدایی احتمالی، خدشه‌دار می‌شده است. پس از اینکه بدون اطلاع شما از خانه می‌رفته است دنبال او می‌گشتید و از نبودنش ناراحت می‌شدید. احساس ناامنی و تردید می‌کردید. چنین موقعیتی بخصوص زمانی فشارزاتر می‌شده که بزرگسال مسئول مراقبت از شما اصرار می‌ورزیده است که نباید گریه کنید. در چنین موقعیتی نه‌تنها به علت نبودن مادر احساس ناراحتی شدید و رها شدن می‌کردید، بلکه چون هیچ بزرگسال دیگری به شما گوش نمی‌داده، شما را آرام نمی‌کرده، با احساسات شما همدلی نداشته، و تا حدی به شما حس در پیوند بودن و درک شدن نمی‌داده است، هیچ راهی برای پردازش ناراحتی هیجانی خود نداشته‌اید. اگر در زندگی خود چنین تجربه‌ای داشته‌اید، وقتی خودتان والد شدید ممکن است تجربه‌های جدایی گستره‌ای از پاسخ‌های هیجانی را در شما برانگیزد. این پاسخ‌های هیجانی ممکن است در خود شما احساس «ترک‌شدگی» ایجاد کند و شما نیز از ترک کردن فرزند خود احساس ناراحتی کنید. فرزند شما این احساس ناراحتی شما را ادراک می‌کند و در او احساس عدم امنیتی به وجود می‌آید که ناراحتی او را بیشتر می‌کند، و این احساس او ناراحتی شما را به هنگام ترک فرزندتان افزایش می‌دهد. به این ترتیب، آبشاری از هیجان‌ها در یک واکنش زنجیره‌ای پاسخ‌ها رها می‌شود که بازتاب تاریخچه زندگی اولیه خود شماست. البته، بدون تأمل و تفکر و درک خود، این آبشار واکنش‌ها در زمان حال همچون جنبه‌های طبیعی دشواری جدایی تجربه می‌شود. درک خود، راه را برای حل این موضوع‌های باقی‌مانده هموار می‌کند.