کتاب در جستجوی خوشبختی

در جستجوی خوشبختی کتابی نوشته جان شومیکر منتقد مشهور اجتماعی و روان‌شناس بالینی با موضوع احساس خوشبختی است.

درباره کتاب در جستجوی خوشبختی

 این کتاب یک کتاب راهنما درباره این که چگونه احساس خوشبختی را در خود بهبود ببخشیم نیست، این اثر یک راهنما یا کتاب خودیار نیست، اگرچه عناصر قدرتمندی از این دو هم در آن پیدا خواهید کرد. 

شومیکر در این کتاب خود را محدود به  پژوهش‌های علمی که در مورد مقولهٔ خوشبختی انجام شده، نکرده است و صرفاً هم به‌دنبال ارائهٔ خلاصه‌ای از فلسفه‌های مختلف در باب خوشبختی نیست.

او در این کتاب در قالب یک زندگی‌نامه به بحث درباره خوشبختی پرداخته است. شومیکر، کل مقولهٔ خوشبختی را در یک چشم‌انداز تاریخی و فرهنگی گسترده کاویده است. رویکرد او هم یک رویکرد جالب تلفیقی از روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، مردم‌شناسی، زیست‌شناسی تکاملی، فلسفه، اقتصاد و مطالعات دینی است.

 او با این کار سعی کرده ماهیت خوشبختی را در اعصار مختلف گذشته تعریف کند و روشن کند خوشبختی به چه شکلی درآمده و در پی نیروهای عظیم فعلی که به زندگی ما سمت و سو می‌دهند، خوشبختی به کجا می‌رود.

چند فصل این کتاب به پیشرفت‌های خاص عصر مدرن که خوشبختی را بازتعریف کرده‌اند و تجربهٔ آن را دوباره شکل داده‌اند اختصاص دارد و فصل‌هایی هم به خوشبختی در عصر ماقبل تاریخ و آیندهٔ خوشبختی پرداخته‌‌اند.

 خواندن کتاب در جستجوی خوشبختی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 اگر به دنبال خواندن یک پژوهش تلفیقی با رویکرد‌های گوناگون جامعه‌شناختی، رون‌شناختی، دینی و... به طور کلی یک کتاب همه‌جانبه درباره مقوله خوشبختی هستید، خواندن کتاب در جستجوی خوشبختیِ جان شومیکر، منتقد مشهور و روان‌شناس خبره را فراموش نکنید.

 درباره جان شومیکر

جان ف. شومیکر، منتقد اجتماعی و روان‌شناس بالینی با شهرت جهانی است که تا به حال ۹ کتاب در باب فرهنگ، بهداشت روانی بین‌فرهنگی، دین، تلقین‌پذیری، گُسست و خودفریبی تألیف کرده است. آخرین کتاب او با نام «عصر دیوانگی» به کندوکاو در نتایج روان شناختی مدرنیزاسیون و مصرف‌گرایی می‌پردازد. او که اصالتاً اهل ایالت ویسکانسین امریکاست در طول بیست سال گذشته در کشورهای مختلف ازجمله زامبیا، افریقای جنوبی، تایلند، بریتانیا، ایرلند، استرالیا و زلاند نو زندگی و کار کرده است.

 بخشی از کتاب در جستجوی خوشبختی

از یک طرف ادعا می‌کنیم عاشق سینه‌چاک خوشبختی هستیم و از طرف دیگر، اگر کسی به‌گونه‌ای آشکار و خیره‌کننده خوشبخت باشد، چشمِ دیدن او را نداریم. حتی احساس خوشبختی و خوشحالی زیاد را نشانهٔ دیوانگی می‌دانیم. وقتی به آرشیو فیلم‌ها مراجعه می‌کنیم تصاویر زیادی از دیوانگانی می‌بینیم که علائم اصلی دیوانگی آن‌ها خندهٔ یکریز و احساس خوشبختی دائم است. اصطلاحاتی مثل «خندهٔ هیستریک» و «شادی هیستریک» را شنیده‌ایم و خیلی‌هایمان دیده‌ایم کسانی را که آن‌قدر غش‌غش می‌خندند تا اشکشان درمی‌آید. اصطلاح «بمباران خوشحالی»، واکنش ما به بمباران درازمدت در زمان جنگ را توصیف می‌کند.

کلمهٔ «خوشحال» یا «خوش» می‌تواند برای اشاره به کسی نیز به کار برود که به واقعیت‌ها اعتنا نمی‌کند. به نظر می‌رسد ما انسان‌ها برای شناسایی کسانی که شادی و خوشبختی‌شان در اوضاع حاکم با انتظارات ما فرق دارد ظرفیتی ذاتی داریم. گروهی از شکارچیانِ ماقبل تاریخ، در کمین ببرهای دندان خنجری، هر عضوی از گروه را که نمی‌توانست جلوی خندهٔ خود را بگیرد به غار برمی‌گرداندند. اغلب کارفرمایان،‌ متقاضی‌ای را که در طول مصاحبه نیشش باز باشد،‌ استخدام نمی‌کنند. ضرب‌المثلِ «حواست به لبخند رئیسِ هیأت‌منصفه باشد» می‌تواند بازتابی از این باشد که یک خوشحالی دورازانتظار چقدر می‌تواند تماشاچیان را بترساند.

پدیدهٔ خوشبختی نیز از لحاظ همه‌گیری افراطی و حاد افسردگی که جهان غرب را درنوردیده است جالب توجه است. حال، این سؤال مطرح می‌شود که آیا این بخشی از مبارزهٔ لاپوشانی جمعی است یا خیر. عبارت «افسردگی خندان» گاهی برای توصیف حالتی به کار می‌رود که فرد علائم شادی از قبیل لبخند یا خندهٔ تصنعی را نشان می‌دهد تا افسردگی اصلی خود را پنهان کند. ظاهر خوشحال می‌تواند بازتابی کاملاً وارونه از درون فرد را نشان دهد. شاید چیزی که خوشبختی به نظر می‌رسد واقعاً خوشبختی نباشد بلکه یادآور آن باشد که ما بیش از پیش در عصر افسردگی غرق می‌شویم.

افسردگی یکی از ناگوارترین گر