کتاب عشق فصل پایان

عشق فصل پایان رمانی نوشته جواد افهمی با موضوع دفاع مقدس است. این داستان بر اساس واقعیت زندگی یک جانباز نوشته شده است.

درباره کتاب عشق فصل پایان

 نویسنده برای نگارش داستان زندگی جوانی قهرمانی به اسم اسماعیل اعلمی به شهر تبریز می‌رود. او می‌خواهد برای پی بردن به شخصیت اصلی داستان، خانواده جوان را ببیند و با آنها برای جمع آوری مدارک بیشتر مصاحبه کند، اما معما هر چه پیش می‌رود پیچیده‌تر می‌شود!نویسنده تلاش می‌کند افرادی را پیدا کند که بتوانند در تکمیل داستان کمکش کنند.

 خواندن کتاب عشق فصل پایان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به ادبیات پایداری و داستان‌هایی با موضوع دفاع مقدس

بخشی از کتاب عشق فصل پایان

دکتر اصرار دارد که ناهار را در رستوران پالیز بخوریم. می‌خواهد در میزبانی از یک مهمان غریبه سنگ تمام بگذارد. حتم دارم که رستوران پالیز یک رستوران شناخته شده و معروف شهر تبریز است. میزبان از کیفیت بالای غذاها و سرویس‌دهی مطلوب کارکنان رستوران خبر می‌دهد. من غذای سلف‌سرویس دانشگاه را ترجیح می‌دهم؛ با این حال، با اوصافی که از رستوران پالیز می‌شنوم مثل همیشه تسلیم نفس امّاره‌ام می‌شوم و رضایتمندی‌ام را اعلام می‌کنم و دقایقی از ظهر گذشته راهی می‌شویم.

چهار ساعت تمام با هم حرف زده‌ایم. یا بهتر بگویم، استاد حرف زده است و من یادداشت برداشته‌ام. مابین حرف‌ها گاهی هم گریزی به وضعیت دانشگاه و اوضاع سیاسی حاکم بر دانشجویان و مدیران دانشگاه زده‌ایم. معاون آموزشی دانشگاه تبریز اوضاع را بر مدار منطق و مدنیت تحلیل می‌کند و به آینده امیدوار است. استنتاجش از وضعیت کنونی مملکت، با توجه به زمان بررسی برجام و رفت و آمدهای تیم مذاکره کنندهٔ هسته‌ای به وین و بالعکس، خوشبینانه است. خودش را در مسائل سیاسی مملکت صاحب‌نظر می‌داند و انتقادهای نرمی هم بر روند مذاکرات و نحوهٔ عملکرد وزیر امور خارجه و دستیارانش دارد.

خود منطقی‌ام از کلام گرمش موقع گفتگو در بارهٔ وضعیت دانشگاه و جهت‌گیری‌های سیاسی دانشجویان کیفور می‌شود. دکتر خودش را دلتنگ جوانانی می‌داند که زمانی نه خیلی دور، در محیط همین دانشگاه، بیشتر و خیلی بیشتر از حالا شم سیاسی داشتند و خودشان را مسئول تمامی اتفاقات ریز و درشتی می‌دانستند که در مملکت در شرف وقوع بوده است. می‌گوید:

ـ دانشجوها مثل گذشته حساس نیستند. به اتفاقاتی که دور و برشون درحال وقوعه حساسیت لازم رو نشون نمی‌دن. البته این از جهاتی خوبه. یک دانشجو در هر وضعیتی باید در وهلهٔ اول به درس و بحثش برسه. این که دانشگاه‌ها از اون وضعیت سیاسی صرف بیرون اومده خیلی خوبه. ولی انگار داریم از یه ور دیگهٔ پشت بوم می‌افتیم.