کتاب دارالمجانین

«دارالمجانین» نوشته سید محمدعلی جمالزاده ( ۱۳۷۶-۱۲۷۰) نویسنده و مترجم ایرانی است. منتقدان جمالزاده را پدر داستان کوتاه زبان فارسی و آغازگر سبک واقع‌گرایی در ادبیات فارسی می‌دانند. «دارالمجانین»، در سال ۱۳۱۹ در تهران منتشر شد. یکی از قهرمانان این کتاب دیوانه‌ای است به نام هدایتعلی‌خان که در دارالمجانین اسمش را «مسیو» گذاشته‌اند. انتشار این کتاب، چهار یا پنج سال پس از چاپ «بوف کور»، بحث و جنجال بسیاری در محافل ادبی تهران به‌پا کرد. جمالزاده در داستان خود کنایه و تعریض بسیاری به «بوف کور» صادق هدایت زده است. داستان در مورد پسرک یتیمی است که در خانه عموی ثروتمند و خسیس‌اش زندگی می‌کند و عاشق دختر او بلقیس می‌شود؛ اما عمو پسر را از خانه می‌راند. در این بین ماجراهایی اتفاق می‌افتد که پسر ترجیح می‌دهد خودش را به دیوانگی بزند تا در دیوانه‌خانه بستری شود.