کتاب جامعه شناسی موسیقی ایران

چرا گفته می‌شود موسیقی اصیل ایرانی اندوهناک است؟ چرا موسیقی سنتی بیشتر به‌صورت تک‌نوازی اجرا می‌شود؟ چرا موسیقی ملی ما منزوی است و جهانی نشده است؟ چرا موسیقی ایرانی باسابقه فرهنگی- تاریخی بسیار، پیشرفت شایسته نداشته است؟ رضا برازنده‌نیا در این پژوهش برای پاسخ به سوالات فوق،ثرات دگرگونی‌های سیاسی - اجتماعی ایران را بر گستره هنر موسیقی ایرانی بررسی کرده است. در پژوهش حاضر با نام «جامعه شناسی موسیقی ایران؛ نظری از دیدگاه جامعه شناسی به موسیقی ایرانی در سیر دگرگونی های تاریخی - اجتماعی» سعی شده است حالات و روح موسیقی اصیل ایران، متأثر از وقایع تاریخی و اجتماعی و احتمالاً تأثیر موسیقی بر این جریان‌ها، بررسی شود. یا به‌عبارت‌دیگر روانکاوی موسیقی ایران در سیر وقایع تاریخی موردتوجه قرارگیرد، که این خود می‌تواند نگاهی نو از دریچه‌ای تازه باشد. رضا برازنده‌نیا در این پژوهش اثرگذاری تدریجی دگرگونی‌های تاریخی و اجتماعی ایران را بر شکل‌گیری موسیقی ایرانی ردیابی کرده یا به دیگر عبارت جنس و طعم موسیقی امروزمان را با فراز و نشیب‌های تاریخ اجتماعی‌مان تبین نموده است.