کتاب باز نمائی فضاهای شهری در هنر و ادبیات (جلد دوم)

یکی از مهمترین نمودهای جهان مدرن و زندگی جدید، شهر است. شهر در مفهوم جدید آن به قدری اهمیت یافته که فیلسوفان و نظریه پردازان مخصوص به خود را پدید آورده و همچنین هنرمندان و نویسندگان پرشماری محور آفرینشگری خود را «شهر» قرار داده‌اند. در شهرهای جدید برخلاف سکونت گاه های پیشین، مفهوم فردیت، تکثر و دیدگاه های فردی مطرح شد. این تکثر دیدگاهی موجب تغییراتی ریشه‌ای در بازنمایی های متفاوت فضاهای شهر شد. زیرا بازنمایی رابطه ای درونی و ذاتی با دیدگاه و چشم انداز دارد. به همین خاطر است که در شهرهای نوین ما شاهد وفور بی سابقه بازنمایی‌های متفاوت هستیم. این موضوع جلوه‌ای خاص به ایده کلاسیک نبوغ هنرمند و خاص بودن ذاتی او داد و در نهایت باعث رسوخ هنر به عرصه‌هایی شد که پیش از آن سابقه نداشت. این تکثر را می توان در بازنمایی های هنری و ادبی از شهر شاهد بود. به عنوان مثال، یکی از وجوه مشترک آثار ادبی مربوط به شهر، وجود نوعی چند صدایی گفتمانی است که معمولاً حول دیگربودگی در سطوح شخصی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی شکل گرفته است. علاوه بر این ها، در فضای فرهنگی جامعه ما تأمل در مورد بازنمایی فضای شهری در هنر و ادبیات بحثی ویژه می‌طلبد و سوالات خاصی را مطرح می کند از جمله اینکه چرا فضاهای شهری نمود درخوری در هنر و ادبیات ما ندارند؟ رابطه فرهنگ ایرانی با مفهوم مدرن شهر چگونه است و این دو چه تاثیری بر یکدیگر دارند؟ سوالاتی از این دست در مورد «شهر» و «فضای شهری» و رابطه آن با هنر لزوم پژوهش در این حوزه را آشکار می‌کند. از این رو معاونت پژوهشی خانه هنرمندان ایران، برگزاری سلسله برنامه های منسجم پژوهشی در حوزه «هنر شهری» را در دستور کار خود قرار داده است. مجموعه پیش رو که به عنوان جلد دوم از مجموعه مقالات «بازنمایی فضاهای شهری در هنر و ادبیات» گرد آمده، بخشی از این تلاش ها به منظور بررسی نسبت هنر و هنرمندان ایرانی با «شهر» است. امیدواریم که این مجموعه قدمی در راستای پاسخ به پرسش ها و ترویج مطالعات مربوط به هنر و فضای شهری باشد.