کتاب پرتقال در جعبه ابزار

«پرتقال در جعبه ابزار» نوشته احمد ملکوتی‌خواه (-۱۳۵۳)، مجموعه داستان‌های کوتاه با رویکرد طنز اجتماعی است. در بخشی از داستان «پرتقال در جعبه ابزار» می‌خوانیم: بیست‌وپنج سال دارم، اما مادرم مصرّانه معتقد است هیچی، حتی به‌قاعده یک بچه ده ساله نمی‌فهمم. وقتی با مشدد کردن «هیچی»، سعی می‌کند حق مطلب را ادا کند، زیبایی صورتش به خطر می‌افتد و من مکرر متذکرش شدم که این مبلغ از غیظ و غضب ـ زبانم لال ـ عمر خودش را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد، نه آن ده سال را. خصومت آشکار مادرم ابداً در دسته خصومت‌های ذاتی و بنیادین طبقه‌بندی نمی‌شد. این خشمِ مقطعی، مظهر مهر مادری بود که دلش نمی‌خواست فرزندِ مهندسش؛ نویسنده، یا به‌تعبیر خودش بدبخت بشود. مؤدبانه‌ترین معنای نویسندگی در قاموسش یعنی شکستی عظیم و همه‌جانبه. دوست خوبم، آقای آدورنو می‌گفت: «آن‌کس که دیگر خانه‌ای ندارد، در نوشتن خانه می‌کند.» مادرم بدون کمترین آشنایی با تئودورِ عزیز، جمله ماندگاری تقدیم تاریخ کرد: «آن‌کس که دیگر عرضه‌ای ندارد، در خانه نوشتن می‌کند.» من در یک خاندان فنی به دنیا آمدم. در چهارسالگی از طرف مادرم مأموریت پیدا کردم فوق‌دکترای مهندسی بگیرم و برای خانواده افتخارآفرینی کنم. مادرم به آلبالوخشکه، کدو و فوق‌دکترا خیلی علاقه داشت. ساده‌ترین تفریح برادرم در نوجوانی، پایین گذاشتن موتور ماشین‌های اقوام و سوار کردن مجددش بود.