کتاب سیل یاری

کتاب سیل یاری نوشته میثم امیری و منتشرشده توسط انتشارات سوره مهر، روایتی است از سیل خوزستان در سال ۱۳۹۸ که به بحران و امدادرسانی می‌پردازد. این اثر، تجربه‌ی حضور نویسنده در میان امدادگران هلال احمر و مردم سیل‌زده را بازتاب می‌دهد و تلاش کرده است تا از زاویه‌ای نزدیک و با جزئیات، روایتگر روزهای پرتنش و پرحادثه‌ی آن واقعه باشد. این اثر هم به رخدادهای طبیعی و پیامدهای آن می‌پردازد و هم به ساختارهای مدیریتی، فرهنگ محلی، دغدغه‌های مردم و چالش‌های امدادرسانی. نویسنده با نگاهی انتقادی تلاش کرده است تا فراتر از گزارش‌های خبری و رسانه‌ای، لایه‌های پنهان بحران و واکنش‌های انسانی را به تصویر بکشد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سیل یاری اثر میثم امیری

کتاب سیل یاری (روایتی از سیل ۹۸ خوزستان) با قلم میثم امیری، روایتی مستند و نزدیک از سیل خوزستان در سال ۱۳۹۸ ارائه می‌دهد. این کتاب با تمرکز بر تجربه‌ی زیسته‌ی نویسنده در کنار امدادگران هلال احمر و مردم محلی، تصویری چندلایه از بحران، مدیریت، امدادرسانی و زندگی روزمره در شرایط غیرعادی ترسیم کرده است. ساختار کتاب بر پایه‌ی مشاهدات روزانه و گفت‌وگو با افراد مختلف شکل گرفته و هر فصل، بخشی از سفر نویسنده به مناطق سیل‌زده و مواجهه با واقعیت‌های تلخ و شیرین بحران را بازگو می‌کند. کتاب سیل یاری از مرز روایت صرف عبور کرده و به بررسی نقش نهادهای امدادی، چالش‌های تقسیم منابع، تضادهای محلی و حتی شوخ‌طبعی و امیدواری مردم در دل بحران می‌پردازد. نویسنده با نگاهی بی‌واسطه و گاه انتقادی تلاش کرده است تا روایت بحران را از زبان مردم و امدادگران به ادبیات نزدیک کند و تجربه‌ای ملموس از زیستن در دل حادثه را به مخاطب منتقل کند.

خلاصه کتاب سیل یاری

کتاب با محوریت روایت سیل خوزستان در سال ۱۳۹۸، به بازخوانی روزهای بحرانی و پرحادثه‌ی آن منطقه می‌پردازد. نویسنده به‌عنوان عضوی از تیم امداد هلال احمر، از لحظه‌ی ورود به منطقه تا مواجهه با مردم سیل‌زده، امدادگران، مسئولان و نیروهای محلی، تجربه‌های خود را به‌صورت روزنگار و با جزئیات فراوان ثبت کرده است. کتاب با توصیف جغرافیای خوزستان و ویژگی‌های رودخانه‌های اصلی آغاز می‌شود و سپس به روایت ورود سیل، واکنش مردم، تشکیل اردوگاه‌های اسکان، چالش‌های تقسیم منابع و امدادرسانی و تعاملات میان نیروهای امدادی و مردم می‌پردازد. در خلال روایت، تضادها و مشکلات مدیریتی، دغدغه‌های معیشتی، امیدها و ناامیدی‌ها و شوخی‌ها و طنزهای روزمره‌ی مردم در دل بحران بازتاب یافته است. کتاب سیل یاری نه‌تنها به ابعاد فنی و اجرایی بحران می‌پردازد، بلکه لایه‌های اجتماعی، فرهنگی و انسانی حادثه را نیز برجسته می‌کند و تصویری زنده و چندوجهی از مواجهه‌ی جامعه با بلایای طبیعی ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب سیل یاری را بخوانیم؟

کتاب سیل یاری با رویکردی متفاوت به روایت بحران، فرصتی فراهم کرده است تا خواننده با لایه‌های پنهان و کمتردیده‌شده‌ی فاجعه‌ای طبیعی آشنا شود. این کتاب فراتر از گزارش‌های خبری، تجربه‌ی زیسته‌ی امدادگران و مردم را به تصویر کشیده و به دغدغه‌های واقعی، چالش‌های مدیریتی و واکنش‌های انسانی در دل بحران پرداخته است. اثر حاضر امکان همدلی با آسیب‌دیدگان و درک عمیق‌تر از نقش نهادهای امدادی و مشکلات ساختاری را فراهم می‌کند. مطالعه‌ی این اثر نه‌تنها برای شناخت بهتر بحران‌های طبیعی در ایران، بلکه برای فهم پیچیدگی‌های اجتماعی و فرهنگی در مواجهه با بلایا سودمند است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن کتاب سیل یاری به علاقه‌مندان روایت‌های مستند، پژوهشگران حوزه‌ی بحران، فعالان اجتماعی، امدادگران، دانشجویان علوم اجتماعی و افرادی که دغدغه‌ی شناخت واقعیت‌های بحران‌های طبیعی و مدیریت آن‌ها را دارند، پیشنهاد می‌شود. همچنین این اثر برای کسانی که به‌دنبال درک عمیق‌تر تجربه‌های زیسته در شرایط بحرانی هستند، انتخاب مناسبی است.

درباره میثم امیری

میثم امیری متولد سال ۱۳۶۵، دارای دکترای ریاضی و نویسنده‌ای است که مسئولیت برگزاری و مدیریت شماری از جوایز ادبیِ دولتی و برخی از مهم‌ترین برنامه‌های ادبی را بر عهده داشته است. کتاب سیل یاری به قلم او نوشته شده است.

بخشی از کتاب سیل یاری

«هر کسی در زندگی‌اش گرهی دارد؛ مشکلی همیشگی و پابرجا. دختر فعال هم بیمار است و سراغ پدرش را می‌گیرد. این را امروز صبح فهمیدم، وقتی داشتیم دربارۀ مشکل «تعارف تکه‌پاره کردن» ایرانی‌ها حرف می‌زدیم. فعال می‌گوید: «مشکل رودربایستیِ‌س. من توی جامعةالمصطفی درس می‌دادم... این خارجی‌ها خیلی راحتن، صریحن... یه بار یکی از دانشجوها اومد به من گفت شما یا نیم‌فهمید یا خیلی این مطالب براتون عادی شدِه‌س...»

_ چی رو می‌گفت؟

_ یه خطبه از امام علی.

_ مشکل دانشجو چی بود؟

_ می‌گفت جوری این‌ها رو می‌گید که انگار دارید ستونیْ اخباریْ روزنامه رو می‌خونید. دیدم راست می‌گِد. بعضی از این حرف‌ها روی من اثری ندارِد. انگار خودم این حرف رو باور ندارم.

بعدش بحث را می‌کشانیم به هلال. اگر کاستی‌های ما درست و بی‌لکنت انتقال پیدا کند، این‌همه مشکل نخواهیم داشت. فعال می‌گوید: «بله... مثلاً من می‌خوام گزارش بدم به بالا... این‌قدر باید حرف رو بپیچونم، این‌قدر باید تابش بِدم، تا آخرش بشِد یه چیزیْ دیگه، نه اون حرفی که باید می‌زدم...»»