کتاب گلابی سیاه

کتاب گلابی سیاه نوشته‌ی مریم اهرپور، نمایشنامه‌ای است که انتشارات سراچه دل آن را منتشر کرده است. این اثر با محوریت رویدادهای تلخ بمباران شیمیایی سردشت و روستای رش‌هرمه، به روایت زندگی افرادی می‌پردازد که قربانی جنگ و سیاست شده‌اند. نمایشنامه با نگاهی انسانی و اجتماعی، سرگذشت خانواده‌ها و کودکانی را بازگو می‌کند که در سایه‌ی جنگ، هویت و ریشه‌های خود را گم کرده‌اند. گلابی سیاه با بهره‌گیری از دیالوگ‌های زنده و صحنه‌پردازی ملموس، تلاش می‌کند بخشی از دردها و زخم‌های به‌جا‌مانده از جنگ را به تصویر بکشد و صدای فراموش‌شدگان را به گوش برساند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب گلابی سیاه

گلابی سیاه اثری نمایشی است که با الهام از یک واقعه‌ی واقعی، به بازخوانی فاجعه‌ی بمباران شیمیایی سردشت و پیامدهای آن بر زندگی مردم عادی می‌پردازد. مریم اهرپور در این نمایشنامه، داستان را در چند صحنه و با حضور شخصیت‌هایی از نسل‌های مختلف روایت کرده است. ساختار کتاب بر پایه‌ی دیالوگ‌های صمیمی و صحنه‌هایی از خانه‌های روستایی و شهری بنا شده و فضای آن میان گذشته و حال در رفت‌وآمد است. محوریت روایت، جست‌وجوی هویت و ریشه‌ها در دل ویرانی و فقدان است؛ جایی که کودکی در جریان جنگ از خانواده جدا می‌شود و سال‌ها بعد، تلاش برای یافتن گذشته و خانواده‌ی واقعی‌اش آغاز می‌شود. نویسنده با پرداختن به جزئیات زندگی روزمره، دردهای جسمی و روانی بازماندگان و تأثیرات عمیق جنگ بر نسل‌های بعد، تصویری چندلایه از رنج و مقاومت ارائه داده است. گلابی سیاه نه‌تنها به فجایع جنگ، بلکه به امید، پیوندهای انسانی و تلاش برای بازسازی هویت نیز توجه دارد.

خلاصه کتاب گلابی سیاه

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! نمایشنامه با صحنه‌ای در خانه بهداشت روستای بیوران سفلی آغاز می‌شود؛ جایی که ژیان، پزشک جوان و بازمانده‌ی بمباران شیمیایی، پیرزنی به نام بی‌بی گل را معاینه می‌کند. گفت‌وگوهای آن‌ها، زخم‌های جسمی و روحی بازماندگان حمله شیمیایی را آشکار می‌سازد. بی‌بی گل از دردهای بی‌پایان و فراموش‌شدن روستایش در سایه‌ی فجایع بزرگ‌تر سخن می‌گوید. ژیان نیز خود قربانی جنگ است و گذشته‌ای پر از فقدان دارد. در صحنه‌های بعدی، داستان به شهر تبریز منتقل می‌شود. آیلار، زنی جوان با مشکلات قلبی، درگیر زندگی روزمره و رابطه‌ای پرتنش با همسرش سعید است. ورود مانی و ژیان به زندگی آیلار، جست‌وجوی هویت گمشده را آغاز می‌کند. آن‌ها خبر می‌دهند که آیلار یکی از نوزادان گمشده‌ی شب بمباران است و پدرش هنوز چشم‌انتظار اوست. آیلار ابتدا با ناباوری و خشم واکنش نشان می‌دهد و گذشته‌ی تلخ خود را مرور می‌کند؛ اما به‌تدریج با حقایق روبه‌رو می‌شود. در ادامه، سفر به روستای رش‌هرمه و مواجهه با گذشته، بخش مهمی از روایت را شکل می‌دهد. آیلار با همراهی ژیان و مانی به زادگاهش بازمی‌گردد تا با ریشه‌های خود و خانواده‌ی واقعی‌اش روبه‌رو شود. اما پدرش، اوستا قادر، پیش از رسیدن او از دنیا رفته است. صحنه‌های پایانی با سوگواری، یادآوری خاطرات و لالایی‌های مادرانه، پیوند عمیق میان نسل‌ها و زخم‌های التیام‌نیافته‌ی جنگ را به تصویر می‌کشد. روایت با تأکید بر فقدان، انتظار و امید به پایان می‌رسد، بی‌آنکه پایانی قطعی برای دردها و جست‌وجوها ترسیم کند.

چرا باید کتاب گلابی سیاه را بخوانیم؟

گلابی سیاه با روایتی صادقانه و بی‌واسطه، تجربه‌ی زیسته‌ی قربانیان جنگ شیمیایی را به صحنه می‌آورد. این نمایشنامه نه‌تنها به فجایع انسانی و پیامدهای جنگ می‌پردازد، بلکه به موضوعات عمیق‌تری چون هویت، خانواده، ریشه‌ها و جست‌وجوی معنای زندگی نیز توجه دارد. اثر با پرداختن به جزئیات زندگی روزمره و دیالوگ‌های ملموس، فضای واقعی و قابل‌لمسی از رنج و امید خلق کرده است. خواندن این کتاب فرصتی است برای همدلی با بازماندگان جنگ، درک تأثیرات بلندمدت خشونت بر نسل‌ها و تأمل بر اهمیت حفظ هویت و پیوندهای انسانی در شرایط دشوار. همچنین، نمایشنامه با روایت چندصدایی و نگاه انسانی، امکان بازاندیشی درباره‌ی مسئولیت اجتماعی و فرهنگی را فراهم می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان نمایشنامه، پژوهشگران حوزه‌ی جنگ و پیامدهای آن، فعالان اجتماعی، و کسانی که دغدغه‌ی هویت، خانواده و تأثیرات روانی و اجتماعی جنگ را دارند پیشنهاد می‌شود. همچنین برای کسانی که به روایت‌های انسانی و مستند از فجایع معاصر علاقه‌مندند، این اثر قابل توجه است.