کتاب اضطراب زمانی

کتاب الکترونیکی «اضطراب زمانی (درمان توهم فوریت و یافتن راهی بهتر برای زندگی)» نوشتهٔ کریس گیلبو و با ترجمهٔ ساسان جعفرنیا و بهاره قاسمی، توسط نشر زمان تغییر منتشر شده است. این کتاب در دستهٔ روان‌شناسی و خودیاری قرار می‌گیرد و به بررسی ریشه‌ها و راهکارهای مقابله با اضطراب ناشی از کمبود زمان و فشارهای زندگی مدرن می‌پردازد. نویسنده با رویکردی تجربی و پژوهشی، به دغدغه‌های افرادی می‌پردازد که همواره احساس می‌کنند زمان کافی برای انجام کارهای مهم زندگی ندارند یا از ترس از دست دادن فرصت‌ها رنج می‌برند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب اضطراب زمانی

«اضطراب زمانی» اثری ناداستانی در حوزهٔ روان‌شناسی کاربردی است که به بررسی پدیدهٔ اضطراب مرتبط با زمان و مدیریت آن می‌پردازد. کریس گیلبو، نویسندهٔ کتاب، با تکیه‌بر تجربیات شخصی و پژوهش‌های گسترده، به تحلیل احساس فوریت، نگرانی از هدررفتن زمان و ترس از عقب‌ماندن می‌پردازد. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که ابتدا به توصیف و شناسایی انواع اضطراب زمانی می‌پردازد و سپس راهکارهایی برای مواجهه و کاهش این اضطراب ارائه می‌دهد. کتاب با مثال‌های واقعی، روایت‌های شخصی و تمرین‌های عملی، خواننده را در مسیر شناخت و تغییر الگوهای ذهنی همراهی می‌کند. در این اثر، نویسنده تلاش کرده است تا فراتر از توصیه‌های کلیشه‌ای مدیریت زمان، به ریشه‌های عمیق‌تر اضطراب بپردازد و راه‌هایی برای بازنویسی رابطهٔ فرد با زمان پیشنهاد دهد. قالب کتاب آموزشی و تحلیلی است و با زبانی صریح و بی‌پرده، به نقد فرهنگ بهره‌وری افراطی و فشارهای اجتماعی می‌پردازد.

خلاصه کتاب اضطراب زمانی

کتاب «اضطراب زمانی» با طرح این پرسش آغاز می‌شود که چرا بسیاری از افراد همواره احساس می‌کنند زمان کافی برای انجام کارهای مهم زندگی ندارند و این حس چگونه به اضطراب مزمن تبدیل می‌شود. نویسنده، با اشاره به تجربهٔ شخصی خود و بازخوردهای مخاطبان، دو نوع اضطراب زمانی را معرفی می‌کند: اضطراب وجودی (ترس از تمام‌شدن عمر و حسرت فرصت‌های ازدست‌رفته) و اضطراب روزمره (نگرانی از نرسیدن به کارها و وظایف روزانه). در ادامه، کتاب به بررسی ریشه‌های این اضطراب می‌پردازد؛ از جمله خطاهای شناختی مانند تعمیم افراطی، تفکر سیاه و سفید، فاجعه‌سازی و شخصی‌سازی که باعث می‌شوند فرد در چرخه‌ای از استرس و نارضایتی گرفتار شود. نویسنده توضیح می‌دهد که چگونه فرهنگ بهره‌وری و توصیه‌های رایج مدیریت زمان، نه‌تنها مشکل را حل نمی‌کنند بلکه گاهی آن را تشدید می‌کنند. در بخش‌های بعدی، راهکارهایی برای کاهش اضطراب زمانی ارائه می‌شود؛ از جمله خلوت‌سازی زمانی (حذف تعهدات غیرضروری)، محدودکردن دسترسی دیگران به زمان و توجه فرد، و تمرین‌هایی برای مقابله با افکار منفی و بازنویسی الگوهای ذهنی. همچنین به پدیدهٔ «کورزمانی» اشاره می‌شود؛ وضعیتی که فرد در تخمین زمان موردنیاز برای انجام کارها دچار خطا می‌شود و این امر به اضطراب و اهمال‌کاری دامن می‌زند. در نهایت، کتاب تأکید می‌کند که تغییر رابطه با زمان نیازمند بازنگری باورها و عادت‌های ذهنی است و با تمرین و آموخته‌زدایی از توصیه‌های ناکارآمد گذشته، می‌توان به حس کنترل و رضایت بیشتری دست یافت.

چرا باید کتاب اضطراب زمانی را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی متفاوت به موضوع مدیریت زمان و اضطراب ناشی از آن می‌پردازد و به‌جای ارائهٔ راهکارهای سطحی، به ریشه‌های فکری و روانی این مشکل توجه دارد. خواننده با مطالعهٔ «اضطراب زمانی» می‌تواند الگوهای ذهنی ناکارآمد خود را شناسایی کند و با تمرین‌های پیشنهادی، به‌تدریج رابطهٔ سالم‌تری با زمان و وظایف روزمره برقرار کند. این اثر به‌ویژه برای کسانی که از فشار دائمی برای بهره‌وری بیشتر و ترس از عقب‌ماندن رنج می‌برند، می‌تواند نقطهٔ شروعی برای تغییر نگرش و سبک زندگی باشد. همچنین کتاب با مثال‌های ملموس و تمرین‌های عملی، امکان به‌کارگیری آموخته‌ها را در زندگی واقعی فراهم می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای افرادی مناسب است که با اضطراب ناشی از کمبود زمان، نگرانی دربارهٔ آینده یا حس عقب‌ماندگی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. همچنین کسانی که به دنبال راهی برای کاهش استرس، بهبود تمرکز و بازنگری در عادت‌های ذهنی خود هستند، می‌توانند از محتوای این کتاب بهره‌مند شوند. دانشجویان، شاغلان پرمشغله، والدین و هرکسی که احساس می‌کند زمان کافی برای کارهای مهم زندگی ندارد، از این کتاب سود خواهند برد.

بخشی از کتاب اضطراب زمانی

«این کتاب برای کسانی نوشته شده که نگران از دست رفتن زمان هستند. برای آن‌هایی که حس می‌کنند هیچ‌وقت فرصت کافی برای کارهای مهم زندگی‌شان ندارند. کسانی که می‌ترسند برای یک هدف بزرگ در زندگی دیر کرده باشند یا احساس می‌کنند باید همین حالا کاری انجام دهند اما دقیقاً نمی‌دانند آن کار چیست. آن‌ها همیشه نمی‌توانند این حس را به وضوح بیان کنند. شاید نامی تر آن بگذارند یا شاید هم هیچ نامی برایش پیدا نکنند. اما در هر صورت این حس هیچگاه به طور کامل از بین نمی‌رود. من این تجربه را «اضطراب زمان» می‌نامم. دلیل من برای مطالعه‌ی این موضوع، علاقه آکادمیک نبود. همانطور که در ادامه خواهم گفت، علاقه‌ی من به این مسئله، از کشمکش چندین ساله‌ی خودم با آن نشأت گرفت. خیلی زود فهمیدم که افراد زیادی دیگری نیز به شیوه‌های خودشان با اضطراب زمان دست و پنجه نرم می‌کنند - و بیشتر کارهایی که برای رفع آن انجام می‌دادند، اوضاع را بدتر می‌کرد.»