کتاب ما را ببخش غزه!

کتاب الکترونیکی «ما را ببخش غزه!» (پاره روایت‌هایی از کار کثیف اما دقیق مثلث شیطانی آمریکا/اروپا/صهیونیسم) نوشتهٔ علی خلخالی و به همت نشر آکادمی علوم منتشر شده است. این اثر در دسته‌بندی ناداستان و تحلیل سیاسی-اجتماعی قرار می‌گیرد و به بررسی ابعاد مختلف مناقشهٔ غزه، نسل‌کشی، سیاست‌های آموزشی و فرهنگی رژیم صهیونیستی و نقش قدرت‌های جهانی در این بحران می‌پردازد. نویسنده با رویکردی تحلیلی و مستند، روایت‌هایی از فجایع انسانی و فرهنگی در نوار غزه را گردآوری کرده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب ما را ببخش غزه!

«ما را ببخش غزه!» اثری ناداستانی و تحلیلی است که با ساختاری مبتنی بر روایت‌های مستند و پژوهشی، به بررسی لایه‌های پنهان و آشکار بحران غزه می‌پردازد. علی خلخالی در این کتاب، با تکیه‌بر اسناد، پژوهش‌ها و روایت‌های عینی، تلاش کرده است تصویری چندبعدی از سیاست‌های تخریب فرهنگی، آموزشی و اجتماعی در نوار غزه ارائه دهد. کتاب در قالب مجموعه‌ای از روایت‌های پیوسته و تحلیلی، از نسل‌کشی و مدرسه‌کشی تا نقش دانشگاه‌ها و کتاب‌های درسی در بازتولید خشونت و حذف هویت فلسطینیان را بررسی می‌کند. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که هر روایت، بخشی از پازل بزرگ‌تر سیاست‌های استعماری و اشغال‌گرانه را روشن می‌سازد. نویسنده با بهره‌گیری از منابع معتبر و پژوهش‌های میدانی، به نقش قدرت‌های جهانی، به‌ویژه آمریکا و اروپا، در تثبیت و تئوریزه‌کردن خشونت و نسل‌کشی می‌پردازد. این کتاب نه‌تنها گزارشی از فجایع انسانی، بلکه تحلیلی از سازوکارهای فرهنگی و آموزشی است که در خدمت پروژه‌های استعماری قرار گرفته‌اند. «ما را ببخش غزه!» با زبانی مستند و تحلیلی، خواننده را به بازاندیشی دربارهٔ نسبت علم، آموزش، دیپلماسی و مقاومت در بستر بحران غزه دعوت می‌کند.

خلاصه کتاب ما را ببخش غزه!

این کتاب با مجموعه‌ای از روایت‌های مستند و تحلیلی، به بررسی ابعاد مختلف بحران غزه و سیاست‌های رژیم صهیونیستی در حذف سیستماتیک هویت و فرهنگ فلسطینیان می‌پردازد. نویسنده ابتدا مفهوم «مدرسه‌کشی» را به‌عنوان بخشی از پروژهٔ نسل‌کشی معرفی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه تخریب ساختاری آموزش و پرورش، آیندهٔ یک ملت را هدف قرار می‌دهد. روایت‌ها از بمباران مدارس و دانشگاه‌ها، غارت کتابخانه‌ها و حذف فرهنگی آغاز می‌شود و به تحلیل نقش کتاب‌های درسی اسرائیل در مهندسی افکار و انسانیت‌زدایی از فلسطینیان می‌رسد. در ادامه، کتاب به نقش دانشگاه‌ها و اندیشکده‌های اسرائیلی و غربی در تئوریزه‌کردن خشونت و مشروعیت‌بخشی به اشغال و آپارتاید می‌پردازد. روایت‌هایی از سرکوب دانشجویان و استادان فلسطینی، تعطیلی دانشگاه‌ها و استفاده از مراکز علمی به‌عنوان ابزار نظامی و امنیتی، بخش دیگری از این تحلیل است. کتاب همچنین به سیاست‌های جهانی و دیپلماسی پسافاجعه می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه بیانیه‌های جهانی و نمایش‌های همدردی، عملاً به تثبیت وضعیت موجود کمک می‌کنند. در بخش‌هایی از کتاب، به پروژهٔ «گرسنگی‌کشی» و استفاده از قحطی به‌عنوان سلاح مدرن کشتار جمعی اشاره شده است. در نهایت، «ما را ببخش غزه!» غزه را نه‌تنها به‌عنوان یک جغرافیا، بلکه به‌عنوان مفهومی برای سنجش حق و باطل زمانه معرفی می‌کند و بر ضرورت مقاومت فرهنگی و معرفتی در برابر پروژه‌های استعماری تأکید دارد.

چرا باید کتاب ما را ببخش غزه! را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی مستند و تحلیلی، ابعاد کمتر دیده‌شده‌ای از بحران غزه و سیاست‌های فرهنگی و آموزشی رژیم صهیونیستی را آشکار می‌کند. خواندن این اثر فرصتی است برای آشنایی با سازوکارهای پنهان حذف هویت و فرهنگ یک ملت و نقش قدرت‌های جهانی در تداوم این وضعیت. «ما را ببخش غزه!» با ارائه روایت‌هایی از دل فاجعه، مخاطب را به بازاندیشی دربارهٔ مسئولیت فردی و جمعی در قبال فجایع انسانی و فرهنگی دعوت می‌کند. این کتاب برای کسانی که به دنبال فهم عمیق‌تر از ریشه‌های بحران فلسطین و نقش علم، آموزش و رسانه در شکل‌دهی به افکار عمومی هستند، منبعی ارزشمند به‌شمار می‌آید.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای علاقه‌مندان به مسائل خاورمیانه، پژوهشگران حوزهٔ علوم سیاسی، مطالعات فرهنگی و اجتماعی، فعالان حقوق بشر و کسانی که دغدغهٔ عدالت و مقاومت در برابر پروژه‌های استعماری دارند، مفید است. همچنین برای دانشجویان و استادان رشته‌های علوم انسانی و اجتماعی که به دنبال تحلیل‌های عمیق‌تر دربارهٔ نقش آموزش و فرهنگ در مناقشات معاصر هستند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب ما را ببخش غزه!

«مدرسه کشی اصطلاحی است که برای اولین بار توسط پروفسور کارما نابلسی، عضو ارشد آکسفورد و متخصص فلسطینی در مورد قوانین جنگ ابداع شد. او این اصطلاح را در سال ۲۰۰۹ و در چارچوب حمله اسرائیل به غزه، و نیز با اشاره به الگوی حملات استعماری اسرائیل به دانشمندان، دانش‌آموزان و موسسات آموزشی فلسطینی که به روز نکبت ۱۹۴۸ برمی‌گردد و پس از سال ۱۹۶۷ در جنگ علیه فلسطین و تهاجم ۱۹۸۲ به لبنان، گسترش می‌یابد، مفهوم‌سازی کرد. این اصطلاح ترکیبی از پیشوند لاتین به معنی مدرسه و پسوند لاتین به معنی کشتن است. نابلسی از این ترکیب برای توصیف "تخریب سیستماتیک آموزش و پرورش فلسطین توسط اسرائیل" برای مقابله با سنت یادگیری فلسطینی استفاده کرد. نابلسی مشاهده کرد که این سنت، نقش و قدرت عظیم آموزش و پرورش را در جامعه‌ای اشغال‌شده منعکس می‌کند که در آن آزادی اندیشه، امکانات، افق‌های باز و در تضاد شدید با دیوار آپارتاید، پاسگاه‌های غل و زنجیر و زندان‌های خفه‌کننده را به وجود می‌آورد. نابلسی با درک اینکه آموزش و پرورش چقدر برای سنت فلسطینی و انقلاب فلسطین مهم است، خاطرنشان کرد که سیاست‌گذاران استعماری اسرائیل نمی‌توانند این سنت یادگیری فلسطینی را تحمل کنند و باید آن را از بین ببرند.»