کتاب الهیات فلسفی اثیرالدین ابهری

کتاب الکترونیکی «الهیات فلسفی اثیرالدین ابهری (تحلیل ساختار، روش‌شناسی مواجهه با مسائل، واکاوی جایگاه تاریخی و تبیین محتوا)» نوشتهٔ هاشم قربانی و فرشته ابوالحسنی نیارکی اثری پژوهشی در حوزهٔ فلسفه و الهیات است که نشر دانشگاه بین‌المللی امام خمینی آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی اندیشه‌های اثیرالدین ابهری، فیلسوف و متکلم برجستهٔ قرن هفتم هجری، می‌پردازد و ساختار، روش‌شناسی و جایگاه تاریخی الهیات فلسفی او را تحلیل می‌کند. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب الهیات فلسفی اثیرالدین ابهری

«الهیات فلسفی اثیرالدین ابهری» اثری پژوهشی و دانشگاهی است که به تحلیل و واکاوی اندیشه‌های اثیرالدین ابهری در حوزهٔ الهیات فلسفی می‌پردازد. این کتاب در قالب ناداستان و با رویکرد تحلیلی، به بررسی ساختار مفهومی، روش‌شناسی و جایگاه تاریخی الهیات فلسفی در سنت اسلامی و به‌ویژه در آثار ابهری اختصاص یافته است. نویسندگان با مروری بر سیر تطور تاریخی الهیات فلسفی، جایگاه ابهری را در میان فیلسوفان مسلمان قرون میانه برجسته می‌سازند و نشان می‌دهند که چگونه او با بهره‌گیری از سنت مشائی و آموزه‌های فلسفی پیشینیان، به بازتعریف و توسعهٔ مباحث الهیاتی پرداخته است. ساختار کتاب شامل پنج فصل است که به ترتیب به چیستی الهیات فلسفی، زندگی و آثار ابهری، گونه‌شناسی مسائل الهیاتی او، مبانی هستی‌شناختی و در نهایت، تحلیل خداشناسی در اندیشهٔ ابهری می‌پردازد. این اثر با استناد به منابع دست‌اول و نسخه‌های خطی، تصویری جامع از جایگاه و نوآوری‌های ابهری در حوزهٔ الهیات فلسفی ارائه می‌دهد و تلاش می‌کند پیوند میان فلسفه و الهیات را در سنت اسلامی روشن سازد.

خلاصه کتاب الهیات فلسفی اثیرالدین ابهری

این کتاب با تمرکز بر اندیشه‌های اثیرالدین ابهری، به تحلیل ساختار و روش‌شناسی الهیات فلسفی او می‌پردازد. نویسندگان ابتدا به چیستی الهیات فلسفی و سیر تطور تاریخی آن در سنت غربی و اسلامی اشاره می‌کنند و سپس جایگاه ابهری را در این روند بررسی می‌کنند. ابهری با تکیه‌بر سنت مشائی و آموزه‌های ابن‌سینا و فارابی، تلاش می‌کند الهیات فلسفی را از قالب صرفاً آموزشی و نقلی فراتر برده و آن را به حوزه‌ای تحلیلی و انتقادی تبدیل کند. در بخش‌های بعدی، کتاب به گونه‌شناسی مسائل الهیاتی ابهری می‌پردازد و نشان می‌دهد که آثار او در سه سطح قابل طبقه‌بندی‌اند: رساله‌های مختصر و آموزشی، آثار با رویکرد آموزشی گسترده و در نهایت، آثار تحلیلی و انتقادی که در آن‌ها نوآوری‌های فلسفی و الهیاتی ابهری برجسته است. در فصل مربوط به مبانی هستی‌شناختی، مباحثی چون اشتراک وجود، رابطهٔ وجود و ماهیت، امکان، علیت و تسلسل در اندیشهٔ ابهری بررسی می‌شود و نقش این مباحث در خداشناسی فلسفی او تحلیل می‌گردد. در نهایت، کتاب به بررسی براهین اثبات وجود خدا، نقدهای ابهری بر شیوهٔ متکلمان و تحلیل صفات الهی در اندیشهٔ او می‌پردازد. دغدغهٔ اصلی کتاب، نشان‌دادن انسجام ساختاری و روش‌شناسی خاص ابهری در مواجهه با مسائل الهیاتی و جایگاه او در تاریخ فلسفهٔ اسلامی است.

چرا باید کتاب الهیات فلسفی اثیرالدین ابهری را بخوانیم؟

مطالعهٔ این کتاب فرصتی برای آشنایی عمیق با یکی از چهره‌های کمتر شناخته‌شدهٔ فلسفه و الهیات اسلامی فراهم می‌کند. «الهیات فلسفی اثیرالدین ابهری» با تحلیل ساختار و روش‌شناسی اندیشه‌های ابهری، به خواننده امکان می‌دهد تا با روند تطور الهیات فلسفی در سنت اسلامی و نقش ابهری در این جریان آشنا شود. این اثر با رویکرد تحلیلی و انتقادی، نه‌تنها به بررسی مباحث نظری می‌پردازد، بلکه پیوند میان فلسفه، الهیات و جامعه را نیز برجسته می‌سازد. برای علاقه‌مندان به فلسفه اسلامی، تاریخ اندیشه و مطالعات تطبیقی، این کتاب می‌تواند منبعی ارزشمند برای فهم بهتر تحولات فکری و الهیاتی در تمدن اسلامی باشد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران فلسفه، الهیات، مطالعات اسلامی و تاریخ اندیشه مناسب است. همچنین علاقه‌مندان به فلسفه اسلامی و کسانی که به دنبال فهم عمیق‌تر مباحث وجودشناسی و خداشناسی در سنت اسلامی هستند، می‌توانند از این اثر بهره‌مند شوند. برای کسانی که دغدغهٔ تحلیل انتقادی و تاریخی اندیشه‌های فلسفی دارند، این کتاب پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب الهیات فلسفی اثیرالدین ابهری

«الهیات دانشی در خصوص خداوند است؛ این واژه از اصطلاح یونانی برگرفته شده است؛ به معنای خداوند است و در معنای کلمه، نظر رأی و سخن گفتن به کار رفته است. بر این اساس، این واژه به معنای سخن گفتن از خداوند، اندیشیدن در خصوص خداوند و به طور کلی گفتارهائی ناظر بر خداوند است؛ و از این جهت بسیار شبیه واژه به معنای سخن گفتن درباره زندگی است. برخی دیگر نیز واژه را مطرح نمودند؛ دلیل این کاربرد، پرهیز از کاربرد بود که واژه‌ای مذکر به شمار می‌آمد و از منظر نویسندگان فمنیسم، الهیات با این کاربرد واژگانی، اشاره به خدای مذکر می‌کرد؛ در حالی که برگرفته از واژه یونانی به معنای الهه است. بر این اساس، الهیات، دانشی نظری است که به مطالعه خداوند، صفات و افعال او می‌پردازد؛ همچنین این عنوان بر دانشی درخصوص تحلیل باورهای دینی با محوریت خداوند نیز به کار می‌رود. هرچند تطور معناشناختی واژه الهیات از زمان افلاطون تا عصر حاضر، از حیث چگونگی گفتار از خداوند و چگونگی تحلیل‌های ارائه شده قابل توجه است.»