کتاب ناگویی خلقی

کتاب الکترونیکی «ناگویی خلقی» نوشتهٔ معصومه مسعودی‌فر و ساسان باوی اثری پژوهشی و تخصصی در حوزهٔ روان‌شناسی است که نشر رشد فرهنگ آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی مفهوم ناگویی خلقی (الکسی‌تایمیا) و ابعاد مختلف آن در رفتار و سلامت روان انسان می‌پردازد. نویسندگان با تکیه‌بر منابع علمی و پژوهش‌های داخلی و خارجی، به تحلیل ویژگی‌ها، علل، پیامدها و راهکارهای مقابله با این پدیده پرداخته‌اند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب ناگویی خلقی

«ناگویی خلقی» اثری ناداستان و پژوهشی است که به یکی از مفاهیم مهم روان‌شناسی معاصر یعنی الکسی‌تایمیا یا همان ناتوانی در بیان و تشخیص احساسات می‌پردازد. این کتاب ساختاری آموزشی و تحلیلی دارد و با زبانی علمی، اما قابل‌دنبال‌کردن، به معرفی این اختلال، تاریخچه، انواع، نظریه‌های مرتبط، ابزارهای سنجش و پژوهش‌های انجام‌شده در این زمینه می‌پردازد. نویسندگان، معصومه مسعودی‌فر و ساسان باوی، تلاش کرده‌اند تا با گردآوری یافته‌های علمی و پژوهش‌های داخلی و خارجی، تصویری جامع از ناگویی خلقی ارائه دهند. کتاب در قالب فصل‌هایی منظم، ابتدا به تعریف و تاریخچهٔ ناگویی خلقی می‌پردازد، سپس انواع و رویکردهای نظری مختلف را بررسی می‌کند و در ادامه ابزارهای سنجش و نتایج پژوهش‌های انجام‌شده را مرور می‌کند. این اثر نه‌تنها برای دانشجویان و پژوهشگران روان‌شناسی، بلکه برای علاقه‌مندان به موضوعات سلامت روان و هیجان نیز قابل‌استفاده است.

خلاصه کتاب ناگویی خلقی

کتاب «ناگویی خلقی» به بررسی جامع پدیدهٔ الکسی‌تایمیا یا همان ناتوانی در بیان و تشخیص احساسات می‌پردازد. نویسندگان ابتدا مفهوم ناگویی خلقی را تعریف می‌کنند و آن را به‌عنوان یک سازهٔ شناختی-هیجانی معرفی می‌کنند که با دشواری در شناسایی و توصیف احساسات، فقر تخیل و تفکر عینی مشخص می‌شود. این ویژگی‌ها باعث می‌شوند فرد نتواند احساسات خود را به‌درستی درک یا بیان کند و در نتیجه در روابط اجتماعی و سلامت روان دچار مشکل شود. در ادامه، کتاب به انواع ناگویی خلقی اشاره می‌کند: نوع اولیه که به‌عنوان یک صفت شخصیتی پایدار در نظر گرفته می‌شود و نوع ثانویه که به‌دنبال بحران‌ها یا آسیب‌های روانی ایجاد می‌شود. همچنین، رویکردهای نظری مختلف از جمله دیدگاه‌های پردازش اطلاعات، تحلیل روانی، نوروسایکولوژی و اجتماعی-فرهنگی دربارهٔ این پدیده بررسی شده‌اند. کتاب ابزارهای سنجش ناگویی خلقی مانند مقیاس تورنتو را معرفی می‌کند و به ویژگی‌های روان‌سنجی آن می‌پردازد. سپس، پژوهش‌های داخلی و خارجی مرتبط با ناگویی خلقی مرور می‌شوند؛ این پژوهش‌ها به ارتباط ناگویی خلقی با اختلالات روانی، مشکلات بین‌فردی، سبک‌های مقابله با استرس، سلامت عمومی و حتی عوامل فرهنگی و اجتماعی اشاره دارند. در بخش‌های پایانی، نویسندگان به راهکارهای پیشگیری و درمان ناگویی خلقی می‌پردازند و بر اهمیت آموزش مهارت‌های هیجانی و شناسایی زودهنگام این مشکل تأکید می‌کنند. پیام اصلی کتاب این است که ناگویی خلقی نه‌تنها بر سلامت روان فرد تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند زمینه‌ساز مشکلات جدی در روابط اجتماعی و کیفیت زندگی باشد و نیازمند توجه و مداخلهٔ تخصصی است.

چرا باید کتاب ناگویی خلقی را بخوانیم؟

این کتاب با تمرکز بر مفهوم ناگویی خلقی، به یکی از چالش‌های کمتر شناخته‌شدهٔ سلامت روان می‌پردازد که می‌تواند تأثیرات عمیقی بر زندگی فردی و اجتماعی داشته باشد. مطالعهٔ این اثر به درک بهتر سازوکارهای هیجانی، شناخت علل و پیامدهای ناتوانی در بیان احساسات و آشنایی با ابزارهای سنجش و راهکارهای مقابله با این مشکل کمک می‌کند. همچنین، کتاب با ارائهٔ پژوهش‌های متنوع و تحلیل‌های نظری، دیدگاه جامعی دربارهٔ ارتباط ناگویی خلقی با سایر اختلالات روانی و عوامل اجتماعی ارائه می‌دهد. برای کسانی که به دنبال فهم عمیق‌تر از هیجان‌ها و نقش آن‌ها در سلامت روان هستند، این کتاب منبعی ارزشمند به‌شمار می‌آید.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ «ناگویی خلقی» برای دانشجویان و پژوهشگران روان‌شناسی، مشاوران، روان‌درمانگران و افرادی که با مسائل سلامت روان و هیجان سروکار دارند، مناسب است. همچنین، کسانی که در روابط بین‌فردی یا بیان احساسات خود دچار مشکل هستند یا به دنبال راهکارهایی برای بهبود مهارت‌های هیجانی می‌گردند، می‌توانند از مطالب این کتاب بهره‌مند شوند.

بخشی از کتاب ناگویی خلقی

«ناگویی خلقی سازه‌ای است که از آن به عنوان‌هایی همچون: نارسایی هیجانی، نارساکنش‌وری هیجانی و مهار هیجانی نیز یاد می‌شود. ریشه این واژه اصطلاح یونانی است که در آن a به معنای فقدان، lexis به معنای کلمات و thymos به معنای احساسات می‌باشد. بنابراین معنای لغوی این اصطلاح فقدان لغات برای هیجانات است. این سازه از اندیشه‌های روان‌پریشی برآمده است و از لحاظ مفهومی به صورت: دشواری در تشخیص و توصیف احساسات و داشتن تفکر عینی تعریف می‌گردد. البته نباید تصور شود که مبتلایان به ناگویی خلقی هیچ‌گاه قادر به احساس کردن نمی‌باشند بلکه باید دانست که مشکل اصلی آنها این است که نمی‌توانند احساسات خود را به خوبی شناخته و آنها را ابراز کنند و علت این امر ناتوانایی آنها در پردازش شناختی اطلاعات هیجانی و تنظیم هیجان‌ها است. که از آن به عنوان دشواری در خودتنظیم‌گری هیجان‌ها نیز یاد می‌شود. با توجه به این موارد از ناگویی خلقی به عنوان شاخصی برای متمایز کردن توانمندی افراد در توصیف احساساتشان و بیان آن برای دیگران استفاده می‌شود. به بیانی دیگر می‌توان گفت که ناگویی خلقی یک ویژگی شناختی عاطفی است که در آن فرد به دلیل ناتوانی نسبی‌اش در درک حالت‌های عاطفی خود و دیگران نمی‌تواند از کلام در جهت تنظیم و تعدیل عواطف‌اش استفاده کند.»