کتاب گره کور

کتاب گره کور نوشتهٔ فرهاد کشوری است. گروه انتشاراتی ققنوس این مجموعه داستان کوتاه فارسی را منتشر کرده است.

درباره کتاب گره کور

کتاب گره کور دربردارندهٔ ده داستان کوتاه فارسی نوشتهٔ فرهاد کشوری است. عنوان داستان‌های این مجموعه عبارت است از «سفر دریایی»، «راز»، «گرهٔ کور»، «ستاره»، «حضور»، «جایزه»، «اسم‌ها»، «سایه‌ها»، «قاب شیشه‌ای» و «اتوبوس».

می‌دانیم که داستان کوتاه به داستان‌هایی گفته می‌شود که کوتاه‌تر از داستان‌های بلند باشند. داستان کوتاه دریچه‌ای است که به روی زندگی شخصیت یا شخصیت‌هایی و برای مدت کوتاهی باز می‌شود و به خواننده امکان می‌دهد که از این دریچه‌ها به اتفاقاتی که در حال وقوع هستند، نگاه کند. شخصیت در داستان کوتاه فقط خود را نشان می‌دهد و کمتر گسترش و تحول می‌یابد. گفته می‌شود که داستان کوتاه باید کوتاه باشد، اما این کوتاهی حد مشخص ندارد. نخستین داستان‌های کوتاه اوایل قرن نوزدهم میلادی خلق شدند، اما پیش از آن نیز ردّپایی از این گونهٔ داستانی در برخی نوشته‌ها وجود داشته است. در اوایل قرن نوزدهم «ادگار آلن پو» در آمریکا و «نیکلای گوگول» در روسیه گونه‌ای از روایت و داستان را بنیاد نهادند که اکنون داستان کوتاه نامیده می‌شود. از عناصر داستان کوتاه می‌توان به موضوع، درون‌مایه، زمینه، طرح، شخصیت، زمان، مکان و زاویه‌دید اشاره کرد. تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در جهان «آنتوان چخوف»، «نیکلای گوگول»، «ارنست همینگوی»، «خورخه لوئیس بورخس» و «جروم دیوید سالینجر» و تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در ایران نیز «غلامحسین ساعدی»، «هوشنگ گلشیری»، «صادق چوبک»، «بهرام صادقی»، «صادق هدایت» و «سیمین دانشور» هستند.

خواندن کتاب گره کور را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی فارسی و علاقه‌مندان به قالب داستان کوتاه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره فرهاد کشوری

فرهاد کشوری اهل خوزستان، از نویسندگان باسابقهٔ داستان و رمان ایرانی است که آثار فراوانی از او به چاپ رسیده است. رمان «مردگان جزیرهٔ موریس» در دورهٔ سیزدهم و چهاردهم جشنواره‌ٔ مهرگان ادب به‌عنوان رمان برگزیده انتخاب شده، همچنین نام او در ۲ دوره‌ وارد فهرست کاندیدای نهایی جایزهٔ هوشنگ گلشیری شده است. فرهاد کشوری با اسلوب و روش خاصی که در نوشتن دارد، تمام این سال‌ها توانسته است مخاطبان ثابت خود را در فضای ادبیات داستانی ایران پیدا کند. استفاده از فضاهای رئال و در بعضی موارد حادثه‌ای و همچنین خلق روایت‌های بدیع و بکر از مؤلفه‌های بارز داستان‌نویسی این نویسنده‌ٔ باسابقه‌ٔ ایرانی است. رمان‌های «آخرین سفر زرتشت» و «کی ما را داد به باخت»‌ از آثار او هستند.

بخشی از کتاب گره کور

«به پشت روی تخته‌سنگ دراز کشیده بود و دست راست را زیر سر گذاشته بود و به ستاره‌ها نگاه می‌کرد که تقلا می‌کردند سرشان را از توی بشکه سیاه شب بیرون بیاورند.

مراد ایستاد. رو کرد به مادرش که به کندی از تپه پایین آمد و از کنار چشمه نفتی گذشت و نفس‌زنان روبرویش ایستاد و چند لحظه با حسرت نگاهش کرد. نشست روی زمین و بقچه را جلویش گذاشت و گفت: "کم راه نیست. خسته شدم."

گره بقچه را باز کرد. مراد روبروی مادرش نشست و دست برد قمقمه آب را برداشت. در قمقمه را باز کرد و سر کشید. آب روی چانه‌اش می‌ریخت و قطره‌قطره روی موهای خاک‌آلود سینه‌اش می‌چکید. قمقمه را زمین گذاشت. نگاهش به دست‌های مادرش بود که پوست تخم مرغ را کند و تخم مرغ را لای نان گذاشت. مراد نان و تخم مرغ را از دست مادرش گرفت و حریصانه به دهان برد.

"شاید گناهی به درگاهش کردیم که این طور باید تقاص پس بدیم. اون از مرید که یک چکه روغن شد و رفت تو زمین و هیچ آثاری ازش نیست. انگار اصلاً نبوده به این عالم. هست یا نیست، نمی‌دونم، زنده یا مرده، چه می‌دونم. نه نامه‌ای نوشته و نه پیغامی فرستاده که من این‌جام، تو این ولایت. تو هم زنده بودنت درد و مردنت غصه. دره جنی را ول نمی‌کنی. می‌گی دنبال کتاب می‌گردی. کتاب مونده دیگه؟ لبِ هر دره و جویی یک برگش کنده افتاده. باد که می‌آد برگ کتاب می‌بره به آسمون. بابای بی‌چاره‌ات هم به پای شما می‌سوزه. هر صبح می‌ره اداره مرکزی می‌نشینه تا ظهر. بعدازظهر دوباره می‌ره تا غروب. می‌ره برای کار نکرده."»