کتاب امنیت سوژه مبنا

کتاب الکترونیکی «امنیت سوژه‌مبنا» نوشتهٔ سلمان صادقی‌زاده را نشر پژوهشکده مطالعات راهبردی منتشر کرده است. این اثر در حوزهٔ علوم سیاسی و مطالعات امنیتی قرار می‌گیرد و به بررسی نظریه‌ای نوین دربارهٔ امنیت می‌پردازد که تمرکز آن بر سوژه و کنشگری اجتماعی است. نویسنده تلاش کرده است با نگاهی انتقادی به نظریه‌های رایج امنیت، رویکردی بومی و متناسب با زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی ایران ارائه دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب امنیت سوژه مبنا

«امنیت سوژه‌مبنا» اثری نظری در قالب ناداستان و در حوزهٔ علوم سیاسی و مطالعات امنیتی است که توسط سلمان صادقی‌زاده نگاشته شده است. این کتاب در سال ۱۴۰۱ منتشر شده و به‌عنوان بخشی از مجموعهٔ علوم سیاسی پژوهشکده مطالعات راهبردی شناخته می‌شود. ساختار کتاب شامل ده فصل است که از درآمدی بر مفهوم امنیت آغاز می‌شود و با تشریح نظریهٔ امنیت سوژه‌مبنا، مقوله‌بندی امنیت، مرزبندی‌های مفهومی، گزاره‌های کانونی، ارکان معناشناختی، کارکردها و پژوهش‌های مقوم نظریه ادامه می‌یابد. نویسنده با بهره‌گیری از منابع ایرانی و غربی، تلاش کرده است نظریه‌ای را ارائه دهد که نه‌تنها به نقد نظریه‌های ساختارمبنا می‌پردازد، بلکه با تکیه‌بر ویژگی‌های جامعهٔ ایرانی و آموزه‌های عرفانی و فلسفی اسلامی، رویکردی بومی به امنیت را مطرح می‌کند. کتاب با زبانی تحلیلی و رویکردی تطبیقی، سعی دارد جایگاه سوژه و کنشگری اجتماعی را در کانون مطالعات امنیتی قرار دهد و از این رهگذر، به بازتعریف نقش دولت و جامعه در تأمین امنیت بپردازد.

خلاصه کتاب امنیت سوژه مبنا

کتاب «امنیت سوژه‌مبنا» به بررسی و نقد نظریه‌های رایج امنیت، به‌ویژه نظریه‌های ساختارمبنا، می‌پردازد و تلاش می‌کند با ارائهٔ نظریه‌ای جدید، نقطهٔ ثقل مطالعات امنیتی را از ساختارهای کلان سیاسی و اجتماعی به سطح سوژه و کنشگری فردی و جمعی منتقل کند. نویسنده ابتدا با مرور تاریخی و مفهومی امنیت، سه پارادایم اصلی امنیت‌پژوهی را معرفی می‌کند: پارادایم سیاسی، اقتصادی و فرهنگی. سپس با تحلیل تحولات معرفت‌شناختی و اجتماعی، نشان می‌دهد که در عصر مدرن و به‌ویژه مدرنیتهٔ متأخر، نیاز به بازنگری در مفهوم امنیت و جایگاه سوژه بیش از پیش احساس می‌شود. در این نظریه، امنیت نه صرفاً به‌معنای نبود تهدید، بلکه به‌عنوان بستری برای تحقق ظرفیت‌های وجودی فرد و جامعه تعریف شده است. «امنیت سوژه‌مبنا» بر این باور است که تحقق دموکراسی، آزادی‌های اجتماعی و تقویت جامعهٔ مدنی، پیش‌شرط‌های اصلی امنیت هستند و دولت باید از جایگاه کارفرمای امنیت به کارگزار امنیت تغییر نقش دهد. این رویکرد، امنیت را ابزاری برای تحقق سوژگی و کنشگری اجتماعی می‌داند و بر اهمیت نهادهای دموکراتیک، آزادی بیان و حقوق بشر تأکید دارد. نویسنده با بهره‌گیری از فلسفه و عرفان اسلامی، به‌ویژه اندیشه‌های ملاصدرا و مولانا، تلاش می‌کند بنیادهای معرفت‌شناختی و هستی‌شناختی نظریهٔ خود را تقویت کند و نشان دهد که امنیت سوژه‌مبنا می‌تواند با سنت فکری ایرانی-اسلامی نیز هم‌سویی داشته باشد. در نهایت، کتاب با بررسی کارکردها و آثار کاربردی این نظریه، پیشنهاد می‌دهد که سیاست‌گذاری امنیتی باید به‌سوی بیشینه‌سازی امکان کنشگری فردی و جمعی و افزایش تاریخ‌مندی جامعه حرکت کند.

چرا باید کتاب امنیت سوژه مبنا را بخوانیم؟

این کتاب با تمرکز بر نقد نظریه‌های رایج امنیت و ارائهٔ رویکردی نوین که بر سوژه و کنشگری اجتماعی تأکید دارد، فرصتی برای بازاندیشی در مفاهیم بنیادین امنیت فراهم می‌کند. «امنیت سوژه‌مبنا» با پیوندزدن آموزه‌های فلسفی و عرفانی اسلامی به نظریه‌های معاصر، زمینه‌ای برای گفت‌وگو میان سنت و مدرنیته ایجاد کرده است. مطالعهٔ این اثر به مخاطبان کمک می‌کند تا با تحولات نظری در حوزهٔ امنیت آشنا شوند و نسبت به نقش فرد و جامعه در تأمین امنیت، دیدگاهی انتقادی و تحلیلی پیدا کنند. همچنین، این کتاب می‌تواند برای سیاست‌گذاران و پژوهشگران حوزهٔ علوم اجتماعی و سیاسی، الهام‌بخش باشد تا به جایگاه بومی و فرهنگی در نظریه‌پردازی امنیت توجه بیشتری داشته باشند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ «امنیت سوژه‌مبنا» برای دانشجویان و پژوهشگران علوم سیاسی، روابط بین‌الملل، جامعه‌شناسی و مطالعات امنیتی مناسب است. همچنین، افرادی که دغدغهٔ بازاندیشی در مفاهیم امنیت، نقش دولت و جامعه، و نسبت سنت و مدرنیته را دارند، می‌توانند از این کتاب بهره‌مند شوند. این اثر برای کسانی که به دنبال رویکردهای بومی و انتقادی در مطالعات امنیتی هستند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب امنیت سوژه مبنا

«امنیت سوژه‌مبنا صورت‌بندی نظری نوینی از امر امنیتی به‌دست می‌دهد که پیشتر مشابه آن در ادبیات امنیت‌پژوهی چه در سطح جهانی و چه در سطح داخلی طرح نشده است و نه فقط از حیث محتوا و صورت‌بندی نظری که از حیث رهیافت و روش نیز تلاشی نوخاسته است. این حقیقت هم‌زمان نقطهٔ قوت و نقطهٔ ضعف به‌شمار می‌آید زیرا روی دیگر نویدبخشی، نویایی است. بااین‌حال نوشتار حاضر بر آن است که «امنیت سوژه‌مبنا» افزون‌بر جدیدبودن از قابلیت‌هایی نظری برخوردار است که توسعه و تثبیت مرزهای معرفت‌شناختی آن را تضمین می‌کند. «امنیت سوژه‌مبنا» با اتکاء به بنیادهای جامعه‌شناختی و معرفت‌شناختی خود امکان بهره‌گیری از نحله‌هایی از عرفان و فلسفه اسلامی برای طرح نظریه‌ای نوین از امنیت را فراهم می‌آورد. ازاین‌روی، امنیت سوژه‌مبنا در تعریف و تشریح انسان‌شناسی خود افزون‌بر بهره‌برداری از خاستگاه‌های جامعه‌شناختی، از انسان‌شناسی سوژه‌مدارانهٔ مکنون در نحله‌هایی از عرفان و فلسفه اسلامی بهره می‌برد.»