کتاب به دریا برگشته

کتاب به دریا برگشته نوشتهٔ «نازنین حاتم‌نژاد» که توسط نشر مروارید در سال ۱۴۰۲ منتشر شده، روایتی داستانی از زندگی زنی است که پس از سال‌ها دوری، به زادگاهش در انزلی بازمی‌گردد. این رمان ایرانی با نگاهی به روابط خانوادگی، خاطرات تلخ و شیرین و جست‌وجوی هویت فردی، دغدغه‌های زنان و تجربه‌های زیسته در بستر جامعهٔ معاصر را به تصویر می‌کشد. «به دریا برگشته» با تمرکز بر فضای شمال ایران و پیوند عمیق شخصیت‌ها با طبیعت و گذشته، داستانی از بازگشت، مواجهه با ریشه‌ها و تلاش برای آشتی با خود را روایت کرده است. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب به دریا برگشته اثر نازنین حاتم نژاد

رمان معاصر و ایرانی «به دریا برگشته»، اثری از «نازنین حاتم‌نژاد» است که در قالب داستانی بلند، زندگی زنی به نام «گیله‌لوی» را روایت می‌کند. «به دریا برگشته» در فضایی واقع‌گرایانه و با جزئیات دقیق از محیط و روابط انسانی، به بازگشت شخصیت اصلی به خانهٔ کودکی‌اش در انزلی می‌پردازد. داستان در زمان حال و با رجوع به خاطرات گذشته پیش می‌رود و لایه‌های مختلفی از روابط خانوادگی، جدایی، تنهایی و تلاش برای بازسازی هویت را بررسی می‌کند. ساختار کتاب مبتنی بر روایت اول‌شخص است و با توصیف‌های زنده از طبیعت شمال، زندگی روزمره و مناسبات اجتماعی، فضایی ملموس و باورپذیر خلق شده است. داستان بلند «به دریا برگشته» اثری دربارهٔ بازگشت به خانه و سفری درونی به گذشته و مواجهه با زخم‌های کهنه است؛ روایتی که در آن مرز میان خاطره و واقعیت، امید و ناامیدی و رهایی و اسارت بارها جابه‌جا می‌شود.

خلاصه داستان به دریا برگشته

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان با بازگشت «گیله‌لوی» به زادگاهش در انزلی آغاز می‌شود؛ جایی که پس از سال‌ها دوری و تجربهٔ زندگی در تهران، به‌دلیل دریافت نامه‌ای از «یوسف»، ناپدری‌اش، ناچار به بازگشت به آن می‌شود. داستان با نگاهی به گذشتهٔ شخصیت اصلی، از کودکی تا بزرگسالی و فرازونشیب‌های زندگی خانوادگی او پیش می‌رود. گیله‌لوی در خانه‌ای قدیمی و پر از خاطرات با یوسف و سگ او (هامون) زندگی می‌کند و با غیبت مادر، جدایی از همسر سابقش (حمید) و دوری از دخترش (ماهی) دست‌وپنجه نرم می‌کند. در طول داستان، گیله‌لوی با احساسات متناقضی چون دلتنگی، خشم، حسرت و تلاش برای یافتن معنای خانه و خانواده روبه‌رو است. او در محیطی آشنا اما غریب، با طبیعت تالاب و دریا، حیوانات و آدم‌های اطرافش ارتباطی تازه برقرار می‌کند. روایت با بازگشت‌های مکرر به خاطرات کودکی، روابط پرتنش با مادر، ناپدری، دایی و اهالی روستا و نیز تجربه‌های تلخ و شیرین زندگی زناشویی و مادری، لایه‌لایه پیش می‌رود. در این میان، گیله‌لوی با واقعیت‌های تلخ گذشته و اکنون روبه‌رو می‌شود؛ از مرگ مادر و جدایی از دخترش تا تلاش برای بازسازی خود و یافتن آرامش در دل طبیعت و خاطرات. داستان با تمرکز بر جست‌وجوی هویت، پذیرش فقدان و تلاش برای آشتی با گذشته، تصویری از زیستن در مرز میان تعلق و بی‌خانمانی را ترسیم می‌کند.

چرا باید کتاب به دریا برگشته را بخوانیم؟

«به دریا برگشته» با روایت زندگی زنی در میانهٔ بحران‌های خانوادگی و فردی، تصویری ملموس از تنهایی، دلتنگی و جست‌وجوی هویت ارائه می‌دهد. این کتاب با پرداختن به روابط پیچیدهٔ مادر و دختر، جدایی، مهاجرت و بازگشت به ریشه‌ها، دغدغه‌هایی را مطرح می‌کند که برای بسیاری از خوانندگان آشنا است. توصیف‌های دقیق از طبیعت شمال ایران و فضای روستایی همراه با بازتاب احساسات و ذهنیات شخصیت اصلی، تجربه‌ای نزدیک و انسانی از مواجهه با گذشته و تلاش برای بازسازی خود را به نمایش می‌گذارد. این رمان برای کسانی که به داستان‌های شخصیت‌محور و روایت‌های عمیق از زندگی روزمره علاقه دارند، فرصتی برای همدلی و تأمل فراهم می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های معاصر ایرانی، روایت‌های زنانه و داستان‌هایی با محوریت بازگشت به ریشه‌ها و مواجهه با گذشته مناسب است؛ همچنین برای کسانی که دغدغه‌هایی چون تنهایی، جدایی، بحران هویت یا روابط خانوادگی دارند.

بخشی از کتاب به دریا برگشته

«چهار ماه بعد از مرگ یوسف، دکترها چهار لولهٔ دیگر هم در روده‌ام قرار دادند تا راه روده را باز نگه دارند. هر بار که به تعداد آن‌ها اضافه می‌شد، دوز قرص‌ها هم افزایش پیدا می‌کرد. هر چهار بار دیگری که در بیمارستان بستری و بیهوش بودم، مادرم، یوسف و فرزندم را می‌دیدم که در انزلی کنارم بودند. توهمی ناشی از بیهوشی که برای ساعاتی جدا از مکان و زمان، مرا کنار پدر و مادرم می‌برد و موجب می‌شد هر ماه با کمال میل اجازه بدهم که دکترها هرکاری دوست داشتند با روده‌ه‌ایم انجام دهند اما بعد از یک سال از قرار دادن لوله‌ها، پزشک‌ها تشخیص دیگری دادند. این بار صلاح دیدند که وجود همیشگی لوله‌ها برای روده‌ام مضر است و در عمل آخر همهٔ لوله‌ها را از بدنم خارج کردند. دو سال از درآوردن لوله‌ها می‌گذرد اما نسبت به قبل مدت‌زمان بیشتری در شکمم احساس سوزش می‌کنم و زمان‌هایی که خم می‌شوم یا جسم نسبتاً سنگینی بلند می‌کنم، در معده‌ام دردی طاقت‌فرسا شروع به تیر کشیدن می‌کند و عضله و شانهٔ سمت چپم قفل می‌شود. دکتر از خم شدن و بلند کردن اجسام سنگین معافم کرده است و درد شانه و دردهای پی‌درپی شکمم را چیز جدی‌ای نمی‌داند باوجوداین مجبورم هر سه ماه یک بار برای چکاپ به تهران بروم و یک هفته آن‌جا بمانم. چند روز پیش پاتولوژی درخواست آزمایش مجدد داده است.»