کتاب روزی روزگاری، سرجو لئونه

کتاب روزی روزگاری، سرجو لئونه با نام اصلی Conversations oveo Sergio Leone حاصل گفت‌وگوی نوئل سیمسولو با سرجو لئونه با ترجمه نادر تکمیل‌همایون و مرجان شریفی خراسانی توسط نشر روزنه‌ کار منتشر شده است. این کتاب در قالب مصاحبه‌ای بلند، زندگی، اندیشه‌ها و تجربه‌های سینمایی لئونه را روایت کرده و برای علاقه‌مندان به سینما و تاریخ آن، به‌ویژه سینمای ایتالیا و ژانر وسترن، منبعی خواندنی به شمار می‌آید. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب روزی روزگاری، سرجو لئونه

کتاب روزی روزگاری، سرجو لئونه حاصل ۱۵ سال دوستی و گفت‌وگو میان نوئل سیمسولو و سرجو لئونه است؛ دوستی‌ای که در کافه‌ها، جشنواره‌ها، خانه‌ها و صحنه‌های فیلم‌برداری شکل گرفته و به‌تدریج به مصاحبه‌ای مفصل و صمیمی بدل شده است. این اثر نه‌فقط شرح زندگی و خاطرات شخصی لئونه، بلکه بازتابی از تحولات سینمای ایتالیا و جهان در قرن بیستم است. کتاب در فضایی میان روایت خودزندگی‌نامه و تحلیل سینمایی حرکت می‌کند و از کودکی لئونه در خانواده‌ای هنرمند، تجربه‌هایش در دوران فاشیسم، ورودش به سینما، همکاری با بزرگان این هنر و شکل‌گیری سبک منحصربه‌فردش سخن می‌گوید. انتشار این کتاب در دوره‌ای صورت گرفته که جایگاه لئونه در سینمای جهان تثبیت شده و آثارش الهام‌بخش نسل‌های بعدی فیلم‌سازان بوده است. متن کتاب، علاوه‌بر روایت‌های شخصی، به مسائل کلی‌تر سینما، اخلاق هنری و تأثیرات اجتماعی هنر هفتم نیز می‌پردازد و تصویری چندلایه از یک سینماگر و زمانه‌اش ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب روزی روزگاری، سرجو لئونه

کتاب روزی روزگاری، سرجو لئونه با محوریت گفت‌وگوهای نوئل سیمسولو و سرجو لئونه پیش می‌رود و ساختاری روایی دارد که از کودکی لئونه آغاز می‌شود. او در خانواده‌ای هنرمند و در فضای سیاسی و اجتماعی ایتالیا بزرگ می‌شود؛ پدری کارگردان و مادری بازیگر که هر دو با سینمای صامت و تئاتر پیوند دارند. لئونه از خاطرات کودکی، تجربه‌هایش در دوران فاشیسم، فقر، جنگ و تأثیر این وقایع بر نگاهش به زندگی و سینما می‌گوید. او به‌تدریج وارد دنیای سینما می‌شود، ابتدا به‌عنوان دستیار کارگردان و سپس با همکاری با چهره‌های بزرگی چون ویتوریو دسیکا، ماریو بونارد و رابرت وایز. 

روایت‌ها به شکل خاطره‌نگارانه و تحلیلی پیش می‌روند و لئونه از شکل‌گیری سبک شخصی‌اش، علاقه‌اش به وسترن اسپاگتی، چالش‌های ساخت فیلم و رابطه‌اش با بازیگران و تهیه‌کنندگان سخن می‌گوید. کتاب به فرازونشیب‌های حرفه‌ای او، نگاهش به سینما به‌عنوان هنری مستقل و تأثیرگذار و همچنین دغدغه‌های اخلاقی و انسانی‌اش می‌پردازد. در خلال این روایت‌ها، سیمسولو نیز با طرح پرسش‌ها و خاطرات مشترک، فضای صمیمی و زنده‌ای به کتاب می‌بخشد. پایان کتاب به سال‌های پایانی زندگی لئونه و میراث او در سینمای جهان اختصاص دارد.

چرا باید کتاب روزی روزگاری، سرجو لئونه را خواند؟

کتاب روزی روزگاری، سرجو لئونه فرصتی‌ است برای آشنایی نزدیک با ذهن و زندگی یکی از تأثیرگذارترین کارگردانان سینمای جهان. خواننده با مطالعه‌ی آن، نه‌تنها با فرازونشیب‌های زندگی سرجو لئونه و روند شکل‌گیری آثارش آشنا می‌شود، بلکه با تاریخ سینمای ایتالیا، تحولات اجتماعی قرن بیستم و پشت‌پرده‌ی ساخت فیلم‌های مشهور وسترن نیز مواجه می‌شود. روایت‌های صادقانه و موشکافانه‌ی لئونه، تجربه‌های زیسته و نگاه انتقادی او به سینما و هنر، این کتاب را به منبعی ارزشمند برای علاقه‌مندان به سینما و تاریخ فرهنگی بدل می‌کند.

خواندن کتاب روزی روزگاری، سرجو لئونه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دوستداران سینما، پژوهشگران تاریخ هنر، علاقه‌مندان به سینمای ایتالیا و ژانر وسترن، دانشجویان رشته‌های هنر و فیلم و هرکسی که به پشت‌پرده‌ی خلق آثار هنری و زندگی هنرمندان علاقه دارد، مناسب است؛ همچنین برای کسانی که دغدغه‌ی شناخت تحولات اجتماعی و فرهنگی قرن بیستم را دارند، خواندنی خواهد بود.

بخشی از کتاب روزی روزگاری، سرجو لئونه

«پانزده سال رفاقت و دوستی با سرجو لئونه پایه و اساس کتاب حاضر را تشکیل می‌دهد. پانزده سال گفت‌وگو میان پاریس، کن و رم. پانزده سال ملاقات و تجدید دیدار در جشنواره‌های مختلف، در کافه‌های پاریس، رستوران‌های شیک یا خانهٔ دوستان و خویشان. پانزده سال گردش و قدم زدن در بازارهای عتیقه‌فروشی و اقامت در هتل‌های مجلل پاریس و جنوب فرانسه. پانزده سال گفت‌وگوی تلفنی و قرار مدارهای حرفه‌ای تا شاید تهیه‌کننده‌ای حاضر به سرمایه‌گذاری بشود و پانزده سال... تا سرانجام این کتاب پدید آمد. من مشاور، دوست و محرم اسرار سرجو لئونه بودم و بخت این را یافتم که در اماکن مختلفی همراه او باشم: دفتر وکالت، منزل ژان گابن، میهمانی‌های پرخرج و جلسات کار با تهیه‌کننده‌ها، شبگردی و سرگردانی در کوچه و پس‌کوچه‌های پایتخت‌های متعدد و حضور سر صحنهٔ فیلم‌برداری. تصویری که از او دارم تصویر مردی است بدبین، هشیار، ناراضی، وفادار به دوستان واقعی و مکار با مردمان حیله‌گر. او مردی بود دلباختهٔ خانواده و برای افرادی که زندگی خود را وقف سینما کرده‌اند، احترام زیادی می‌گذاشت. عاشق چاپلین، هیوستن، دسیکا، کاساوتیس، گدار، ژان گابن و جان فورد بود و برای هانری لانگلوا (موسس سینماتک پاریس) ارج بسیاری قائل بود.»