کتاب دور از خانه پدری ام

کتاب الکترونیکی «دور از خانهٔ پدری» (Away from the Father’s House) نوشتهٔ جیل مک‌گیوِرینگ با ترجمهٔ حمیده رستمی و انتشار انتشارات لیوسا، روایتی داستانی از زندگی زنان و خانواده‌ها در بستر تحولات سیاسی و اجتماعی پاکستان است. این رمان با نگاهی چندلایه به تجربهٔ زنان روستایی و شهری، تأثیر افراط‌گرایی و جنگ را بر زندگی روزمره و روابط خانوادگی به تصویر می‌کشد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب دور از خانه پدری ام

«دور از خانهٔ پدری» داستانی است که در بستر تحولات معاصر پاکستان و منطقهٔ کوهستانی مطیر روایت می‌شود. کتاب با دو روایت موازی پیش می‌رود: یکی روایت دختری نوجوان از یک خانوادهٔ روستایی که با ورود طالبان و تغییرات اجتماعی و مذهبی، زندگی‌اش دگرگون می‌شود؛ و دیگری روایت زنی خبرنگار به نام «الن» که برای پوشش بحران پناهندگان و درگیری‌های سیاسی به پاکستان آمده است. این دو روایت، با فاصلهٔ جغرافیایی و فرهنگی، اما با دغدغه‌هایی مشترک دربارهٔ امنیت، آزادی و هویت زنان، به هم گره می‌خورند. اثر، تصویری از جامعه‌ای در حال گذار را ارائه می‌دهد که در آن سنت، مذهب، خشونت و امید به آینده در هم تنیده‌اند. کتاب در فضایی پرتنش و در دوره‌ای که افراط‌گرایی مذهبی و جنگ داخلی بر زندگی مردم سایه انداخته، نوشته شده است و با تمرکز بر تجربه‌های زنان، به بررسی تأثیر این تحولات بر خانواده، عشق و آرزوهای فردی می‌پردازد.

خلاصه کتاب دور از خانه پدری ام

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! رمان با روایت لیلا، دختری نوجوان از یک خانوادهٔ روستایی در منطقهٔ مطیر آغاز می‌شود که زندگی‌اش با ورود طالبان و وضع قوانین سختگیرانه دگرگون می‌شود. ممنوعیت موسیقی، محدودیت حضور زنان در اجتماع و اجبار به پوشیدن برقع، فضای خانه و روستا را سنگین و پر از ترس می‌کند. لیلا که در آستانهٔ بلوغ و عاشق پسری به نام سعید است، با محدودیت‌های تازه و فشارهای خانوادگی روبه‌رو می‌شود. در سوی دیگر، الن، خبرنگار غربی، برای پوشش بحران پناهندگان و درگیری‌های سیاسی به پاکستان آمده و با واقعیت‌های تلخ اردوگاه‌های پناهندگان و وضعیت زنان روبه‌رو می‌شود. روایت الن و لیلا به‌تدریج به هم نزدیک می‌شود؛ جایی که بحران، خانواده‌ها را از هم می‌پاشد و امید به رهایی و تغییر، در دل شخصیت‌ها زنده می‌ماند. داستان با تمرکز بر روابط خانوادگی، عشق، مقاومت زنان و تأثیر جنگ و افراط‌گرایی بر زندگی روزمره، پیش می‌رود و تصویری ملموس از رنج و امید در دل بحران ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب دور از خانه پدری ام را خواند؟

این کتاب با روایت دوگانه و پرداختن به زندگی زنان در شرایط بحرانی، تصویری چندوجهی از تأثیر افراط‌گرایی، جنگ و مهاجرت بر خانواده و هویت فردی ارائه می‌دهد. خواننده با تجربهٔ زنان روستایی و شهری، و همچنین با چالش‌های خبرنگاری در مناطق بحران‌زده آشنا می‌شود. اثر، همزمان که به مسائل اجتماعی و سیاسی می‌پردازد، به روابط انسانی، عشق و مقاومت نیز توجه دارد و مخاطب را با لایه‌های پنهان جامعه و خانواده روبه‌رو می‌کند.

خواندن کتاب دور از خانه پدری ام را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این رمان برای علاقه‌مندان به داستان‌های اجتماعی، روایت‌های زنان، و کسانی که دغدغهٔ مسائل مهاجرت، جنگ و تأثیر تحولات سیاسی بر زندگی روزمره را دارند، مناسب است. همچنین برای مخاطبانی که به روایت‌های چندصدایی و داستان‌هایی با زمینهٔ فرهنگی و جغرافیایی متفاوت علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب دور از خانه پدری ام

«با اینکه دومین ماه بهار بود و منطقهٔ ما کوهستانی، گرما بیداد می‌کرد. من به‌تنهایی بیرون بودم. می‌رفتم آب بیاورم. شاد و بی‌خیال، مسیر را مارپیچ طی می‌کردم و سطل را در دستم تاب می‌دادم. از شدت گرما احساس می‌کردم موهایم زیر روسری توی سرم فرو می‌رود و پوست سرم خارش گرفته بود. در باغ‌های پرسایهٔ پایین‌دست مسیر، مردها مشغول چیدن هلوها و آلوهای رسیده بودند. در جادهٔ باریک پشت سر آنها خودرویی به طرف شهر می‌رفت و خاک هوا می‌کرد. وقتی از نظر ناپدید شد، سروصدایی هم که به راه انداخته بود فروکش کرد و سکوت دوباره در آن هوای گرم جا خوش کرد. من داشتم طرز راه رفتن تازه‌ای را تمرین می‌کردم. مثل دخترهای بزرگ‌تر دهکده، پشتم را شق و رق نگه می‌داشتم و با ناز و اطوار راه می‌رفتم. مجسم می‌کردم سعید تماشایم می‌کند، مثل بعضی وقت‌ها که این کار را می‌کرد؛ به من نزدیک نمی‌شد اما در راه رفت و برگشت مدرسه، دنبالم می‌آمد. یاد صورت خوش‌ترکیب و چشم‌های سیاهش افتادم و قدم‌هایم را موزون‌تر کردم. صدایی آمد. ایستادم. صدای دنگ‌دنگ بود. صدایی ضعیف. ایستادم و گوش دادم. صدای چکش بود. منظم و محکم. صدا از سمت چپم می‌آمد، از نزدیک مسجد. دولادولا از لای علف‌ها جلو خزیدم و خودم را به خرپشتهٔ یک خانه رساندم. نفسم را در سینه حبس کردم و به آن طرف دیوار چشم انداختم.»