کتاب امولسیون علیه سوسپانسیون (۳۹۶۳)

معرفی کتاب امولسیون علیه سوسپانسیون (۳۹۶۳)

کتاب الکترونیکی «امولسیون علیه سوسپانسیون (۳۹۶۳)» نوشتهٔ «فرامرز سیدآقایی» و منتشرشده توسط «آبارون»، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه فارسی است که با نگاهی طنزآمیز و انتقادی به مسائل اجتماعی و سیاسی معاصر می‌پردازد. این اثر در قالب داستان‌هایی با شخصیت‌ها و موقعیت‌های نمادین، ساختارهای قدرت، بوروکراسی و روابط مردم و دولت را به چالش می‌کشد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب امولسیون علیه سوسپانسیون (۳۹۶۳)

«امولسیون علیه سوسپانسیون (۳۹۶۳)» مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که در سال ۱۳۹۴ منتشر شده و فضای آن در کشوری خیالی به نام «سوسپانسیون» می‌گذرد. نویسنده با بهره‌گیری از طنز و هجو، ساختارهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را به تصویر می‌کشد و روابط میان مردم، دولت و نهادهای مختلف را در قالب موقعیت‌هایی اغراق‌آمیز و نمادین روایت می‌کند. داستان‌ها اغلب با شخصیت‌هایی چون «پرزیدنت»، وزرا و مردم عادی پیش می‌روند و هرکدام به نوعی به ناکارآمدی، فساد، بوروکراسی و فاصله میان مسئولان و مردم اشاره دارند. این مجموعه با زبان و فضاسازی خاص خود، تصویری انتقادی از جامعه و مناسبات قدرت ارائه می‌دهد و در عین حال، با خلق موقعیت‌های طنزآمیز، تلخی واقعیت را با شوخ‌طبعی در هم می‌آمیزد. فضای کتاب، همزمان آشنا و غریب است و خواننده را به تامل دربارهٔ وضعیت‌های مشابه در دنیای واقعی دعوت می‌کند.

خلاصه کتاب امولسیون علیه سوسپانسیون (۳۹۶۳)

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان‌های «امولسیون علیه سوسپانسیون (۳۹۶۳)» در کشوری خیالی به نام «سوسپانسیون» رخ می‌دهند؛ جایی که پرزیدنت و وزرایش با مسائل و بحران‌های عجیب و غریب روبه‌رو هستند. هر داستان، موقعیتی طنزآمیز و نمادین را روایت می‌کند: از تماس‌های تلفنی مردم با پرزیدنت و جلسات بی‌نتیجه دولت گرفته تا بحران‌های اجتماعی و اقتصادی، جشن‌های پرخرج، مانورهای نظامی نمایشی و تلاش‌های بی‌ثمر برای حل مشکلات مردم. شخصیت‌ها اغلب تیپیک و کاریکاتوری‌اند؛ وزرایی با عناوین عجیب، نخست‌وزیری که به دنبال منافع شخصی است و مردمی که درگیر مشکلات روزمره‌اند. داستان‌ها با زبانی کنایه‌آمیز، ناکارآمدی ساختارهای قدرت، فساد، فاصله طبقاتی و بی‌توجهی به خواسته‌های مردم را به تصویر می‌کشند. در برخی روایت‌ها، حتی تلاش برای حل یک مشکل ساده، به جلسات و سمینارهای بی‌پایان و هزینه‌بر ختم می‌شود و نتیجه‌ای جز تشدید بحران ندارد. نویسنده با خلق موقعیت‌هایی آشنا اما اغراق‌شده، تصویری انتقادی و طنزآمیز از جامعه و مناسبات قدرت ارائه می‌دهد، بی‌آنکه راه‌حلی قطعی پیش پای مخاطب بگذارد.

چرا باید کتاب امولسیون علیه سوسپانسیون (۳۹۶۳) را خواند؟

این کتاب با بهره‌گیری از طنز و هجو، ساختارهای قدرت و روابط میان مردم و مسئولان را به چالش می‌کشد و با روایت داستان‌هایی نمادین، خواننده را به تامل دربارهٔ مسائل اجتماعی و سیاسی معاصر دعوت می‌کند. روایت‌های کتاب، همزمان سرگرم‌کننده و تلخ‌اند و با زبانی کنایه‌آمیز، ناکارآمدی و تناقض‌های جامعه را به تصویر می‌کشند. مطالعهٔ این مجموعه فرصتی است برای مواجهه با واقعیت‌های تلخ از زاویه‌ای متفاوت و اندیشیدن به چرایی تکرار مشکلات.

خواندن کتاب امولسیون علیه سوسپانسیون (۳۹۶۳) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به داستان‌های کوتاه اجتماعی، طنز سیاسی و روایت‌های انتقادی از ساختارهای قدرت مناسب است. همچنین کسانی که دغدغهٔ مسائل اجتماعی، فساد اداری، بوروکراسی و فاصله میان مردم و مسئولان را دارند، می‌توانند از خواندن این اثر بهره ببرند.

فهرست کتاب امولسیون علیه سوسپانسیون (۳۹۶۳)

- تلویزیون تصویری پرزیدنت: روایت طنزآمیز از تماس‌های مردم با پرزیدنت و جلسات دولت برای حل مشکلات روزمره. - مرکز هواشانسی: داستانی دربارهٔ بحران پیش‌بینی هوا و واکنش‌های بوروکراتیک و ناکارآمد مدیران. - نقطه عطف: ماجرای طرح جهانی عشق و صلح پرزیدنت و جلسهٔ احزاب و انجمن‌ها با او. - خیابان بیست و چندم: روایت اصلاحات شهری و مراسم نمایشی دولت برای مردم. - مادر میهن: داستان سه خواهر دانشجو و جشن‌های پرخرج دولت برای قدردانی از مادر فداکار. - انرژی صوتی: ماجرای ظلم به یک کشاورز و واکنش نمایشی دولت برای رفع آن. - نوعی تنوع: بحران سلامتی یک تاجر و واکنش دولت و رسانه‌ها به آن. - خواب عمیق: تصویری از وضعیت اقتصادی کشور و وابستگی به واردات و منابع طبیعی.

بخشی از کتاب امولسیون علیه سوسپانسیون (۳۹۶۳)

«زنگ تلفن مخصوص ارتباط مستقیم مردم با پرزیدنت به صدا درآمد. پرزیدنت گوشی را برداشت. از آن سوی سیم صدایی گفت: تو پرزیدنت "سوسپانسیون" هستی؟ پرزیدنت پاسخ داد: بله خودم هستم؛ پرزیدنت کشور بزرگ و متمدن سوسپانسیون. پرزیدنت لبخند طولانی معروفش را زد و به خود بالید که پرزیدنتی مردمی است و مردم می‌توانند با او راحت صحبت کنند، او را تو خطاب کنند و با لحنی عصبانی در مقابلش حرف بزنند. با خود گفت: این است دمکراسوری و مردم‌سروری. در همین افکار بود که صدای فریادی از داخل گوشی تلفن شنید: کجایی، مگر نیستی، خوابت برده؟ جواب مرا بده. پرزیدنت دستپاچه شد: بله جانم بفرمایید. خواب نیستم. صدا گفت: اگر خواب نیستی پس این چه مملکتی است درست کرده‌ای؟ پرزیدنت پرسید: مگر چه شده. شما الان با آزادی کامل با پرخاش با پرزیدنت همین کشور بزرگ و متمدن داری صحبت می‌کنی، آیا پیش از این چیزی می‌خواهی؟ صدا گفت: نمی‌شود کشوری درست کنی که من مجبور نشوم اصلا به تو زنگ بزنم؟ یا زنگ بزنم و دلیلی برای پرخاش کردن نداشته باشم؟»