کتاب خاطرات یک روانپزشک

معرفی کتاب خاطرات یک روانپزشک

کتاب الکترونیکی «خاطرات یک روانپزشک» نوشتهٔ «محمد زند اکبری» مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه طنزآمیز است که با نگاهی تخیلی و شوخ‌طبعانه به زندگی و حرفهٔ یک روانپزشک می‌پردازد. این اثر توسط «آبارون» منتشر شده و با تصویرگری «هابیل» همراه است. نویسنده با زبانی سرشار از تخیل و طنز، خاطرات و ماجراهای عجیب و غریب مطب و بیمارانش را روایت می‌کند. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب خاطرات یک روانپزشک

«خاطرات یک روانپزشک» مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که در قالب خاطره‌نویسی طنز، به روایت زندگی روزمره و ماجراهای یک روانپزشک می‌پردازد. این کتاب در میانهٔ دههٔ ۱۳۹۰ نوشته شده و فضای آن ترکیبی از واقعیت و خیال است. نویسنده با بهره‌گیری از عناصر طنز و تخیل، موقعیت‌های غیرمنتظره و گاه اغراق‌آمیز را به تصویر می‌کشد و از زبان یک روانپزشک، با نگاهی انتقادی و شوخ‌طبعانه به مسائل اجتماعی، بیماران و حتی خودش می‌پردازد. در کنار روایت اصلی، مترجمی خیالی نیز گهگاه وارد متن می‌شود و با حاشیه‌نویسی‌های طنزآمیز، فضای کتاب را متفاوت‌تر می‌کند. این اثر نه‌تنها به مسائل روانشناسی و پزشکی اشاره دارد، بلکه با نگاهی فانتزی و گاه سورئال، مرز میان واقعیت و خیال را کم‌رنگ می‌کند و خواننده را به دنیایی عجیب و پر از اتفاقات غیرمنتظره می‌برد.

خلاصه کتاب خاطرات یک روانپزشک

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان‌های «خاطرات یک روانپزشک» حول محور یک روانپزشک روایت می‌شوند که با بیماران عجیب و موقعیت‌های غیرمنتظره روبه‌رو می‌شود. هر داستان با یک ماجرای تازه آغاز می‌شود؛ از بیماری که با دید منفی به دنیا نگاه می‌کند و پس از توصیه‌های پزشک، ذهنش را از افکار منفی خالی می‌کند اما به جای آن باغی از گل و چمن در ذهنش می‌کارد و به کمایی عجیب فرو می‌رود، تا ماجرای فروشگاهی که در آن دزدی عجیبی رخ می‌دهد و پای نیروهای امنیتی و حتی «آدم فضایی‌ها» به میان کشیده می‌شود. در هر قسمت، نویسنده با اغراق و شوخی، رفتارها و واکنش‌های بیماران و حتی خودش را به چالش می‌کشد. روایت‌ها گاهی به سمت فانتزی و غیرواقعی می‌روند؛ برای مثال، بیماری که با پرش‌های ناگهانی و حرکات آکروباتیک، دو شخصیت متفاوت پیدا می‌کند و درمانش به شیوه‌ای عجیب و غیرمنتظره انجام می‌شود. در تمام داستان‌ها، مترجمی خیالی نیز با حاشیه‌نویسی‌های طنزآمیز، روایت را همراهی می‌کند و فضای کتاب را سبک‌تر و سرگرم‌کننده‌تر می‌سازد. پایان هر داستان معمولاً با یک شوخی یا نتیجه‌گیری غیرمنتظره همراه است و مرز میان واقعیت و خیال در سراسر کتاب سیال باقی می‌ماند.

چرا باید کتاب خاطرات یک روانپزشک را خواند؟

این کتاب با روایت طنزآمیز و تخیلی خود، زاویه‌ای متفاوت به مسائل روانشناسی و زندگی روزمره می‌دهد. خواننده در کنار ماجراهای عجیب و غریب بیماران و پزشک، با نگاهی انتقادی و شوخ‌طبعانه به جامعه و حرفهٔ پزشکی روبه‌رو می‌شود. ترکیب واقعیت و خیال، همراه با حضور مترجمی خیالی و حاشیه‌نویسی‌های بامزه، تجربه‌ای متفاوت از خواندن داستان‌های کوتاه فارسی را رقم می‌زند. این اثر می‌تواند فرصتی برای فاصله‌گرفتن از جدیت روزمره و تماشای زندگی از دریچه‌ای فانتزی و طنز باشد.

خواندن کتاب خاطرات یک روانپزشک را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به داستان‌های کوتاه طنز، دوست‌داران روایت‌های تخیلی و کسانی که به موضوعات روانشناسی و پزشکی علاقه دارند مناسب است. همچنین برای کسانی که به دنبال نگاهی متفاوت و سرگرم‌کننده به مسائل روزمره هستند، گزینهٔ جالبی خواهد بود.

فهرست کتاب خاطرات یک روانپزشک

- مقدمه: نویسنده دربارهٔ انگیزهٔ نگارش کتاب و فضای طنز و تخیل آن توضیح می‌دهد. - قسمت اول: ماجرای بیماری که با دید منفی به دنیا نگاه می‌کند و درمان عجیب او توسط روانپزشک. - قسمت دوم: داستان دزدی عجیب در یک فروشگاه زنجیره‌ای و ورود نیروهای امنیتی و ماجراهای طنزآمیز بازسازی صحنهٔ جرم. - قسمت سوم: روایت بیماری با رفتارهای غیرعادی و پرش‌های ناگهانی، و تلاش روانپزشک برای درمان او با روش‌هایی غیرمتعارف. - قسمت چهارم تا یکی مونده به آخر: هر بخش به ماجرایی تازه و بیمارانی با ویژگی‌های خاص می‌پردازد که هرکدام با طنز و تخیل روایت می‌شوند. - سخن آخر: جمع‌بندی و خداحافظی نویسنده با خوانندگان، همراه با شوخی و حاشیه‌نویسی مترجم خیالی.

بخشی از کتاب خاطرات یک روانپزشک

«روزی بیمار جوانی به مطبم مراجعه کرده بود که دل پری از دنیا داشت و از زمین و زمان بد می‌گفت و به همه فحش و ناسزا می‌داد. گمان می‌کرد که همه‌ی این دنیا بد است و هیچ چیز سالمی وجود ندارد. همه می‌خواهند سرش را کلاه بگذارند و هیچ کس را در کنارش نمی‌دید که با او همراه باشد و یاریش رساند. چشم بدبینش را گشوده بود و تنها چیزهای بد دنیا را می‌دید و از دیدن خوبی‌های آن عاجز بود. از دار و ندار دنیا تنها دل به همسرش بسته بود و فقط او را دوست داشت اما بدبختانه تصور می‌کرد همه به زنش چشم بد دارند و می‌خواهند جدایش کنند و این تنها دلخوشی زندگی‌اش را بگیرند. خلاصه به همه‌چیز و همه کس بدبین بود و با یک عذرخواهی کوتاه مدام فحش خواهر و مادر می‌داد و همه را به باد ناسزا می‌گرفت. و چه فحش‌هایی می‌داد این پدرسوخته و از چه ترکیب‌بندها و ترجیع‌بندهایی استفاده می‌کرد. کل صنایع ادبی را به خدمت گرفته بود و در قالب نثری فصیح همه‌ی دوستان و آشنایانش را به خط می‌کرد و یکی یکی به صورتی فنی و حساب شده به لحن می‌کشید و سرتاپایشان را ر نحاست می‌مالید. خلاصه خیلی بی‌ادب بود. هر چند که در آن روزها وضع مالی خوبی نداشتم و مثل امروز مشهور نشده‌بودم و در به در به دنبال یک مشتری درست و حسابی می‌گشتم، اما در ابتدا از طرز بیان و فحش‌های رکیکش خوشم نیامد و با وجود همه‌ی فشارهای مالی می‌خواستم همان اول کاری با یک اردنگی او را از مطب بیرون انداخته، راهی کارش کنم. اما مدتی که گذشت به کنه افکارش پی بردم و متوجه شدم که بیچاره آنقدرها که به نظر می‌رسد آدم بدی نیست و زمانه با او بد تا کرده و این بیماری شخصیتی به سراغش آمده است.»