کتاب گاهی خوشبختی هم به دیدار خرد می رود

کتاب گاهی خوشبختی هم به دیدار خرد می رود نوشتهٔ «عباس شیرازی» و منتشرشده توسط انتشارات لیوسا، اثری در حوزهٔ فلسفهٔ زندگی و تأملات انسانی است. این کتاب با نگاهی تحلیلی و انتقادی به مفاهیمی همچون جهان، زندگی، انسان، عشق، خوشبختی و تغییر می‌پردازد و تلاش می‌کند با زبانی تأمل‌برانگیز، پرسش‌های بنیادین انسان معاصر را مطرح کند. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب گاهی خوشبختی هم به دیدار خرد می رود

کتاب «گاهی خوشبختی هم به دیدار خرد می‌رود» (با اندیشیدن به زندگی احترام بگذاریم) اثری است که در قالب جستارهای فلسفی و تأملات شخصی، به واکاوی مفاهیم بنیادین زندگی انسان می‌پردازد. این کتاب در فضایی میان فلسفه، روان‌شناسی و ادبیات حرکت می‌کند و با ارجاع به متفکران، شاعران و عارفان ایرانی و جهانی تلاش دارد تصویری چندلایه از دغدغه‌های انسان امروز ارائه دهد. نویسنده با طرح پرسش‌هایی دربارهٔ ماهیت جهان، معنای زندگی، جایگاه انسان، چیستی عشق و مفهوم خوشبختی، خواننده را به سفری ذهنی دعوت می‌کند که در آن قطعیت‌ها به چالش کشیده می‌شود و ابهام‌ها و تردیدها جایگاه ویژه‌ای می‌یابد. این کتاب در دوره‌ای نوشته شده که انسان معاصر با بحران معنا، سرعت تحولات اجتماعی و فشارهای روانی دست‌وپنجه نرم می‌کند و به همین دلیل، رویکردی انتقادی و گاه بدبینانه نسبت به نسخه‌های آماده و پاسخ‌های ساده دارد. «عباس شیرازی» در مقدمه و فصل‌های ابتدایی، اهمیت سکوت ذهن و فاصله‌گرفتن از هیاهوی روزمره را برای رسیدن به خرد و آرامش برجسته می‌کند و در ادامه، با بررسی نقش کلمات، تفکر و تجربه‌های زیسته، به‌دنبال راه‌هایی برای زیستن آگاهانه‌تر و معنادارتر است. این کتاب بیش از آنکه راه‌حل‌های قطعی ارائه دهد، مخاطب را به تأمل و بازاندیشی دعوت می‌کند.

خلاصه کتاب گاهی خوشبختی هم به دیدار خرد می رود

این اثر با رویکردی تحلیلی و انتقادی، مفاهیم بنیادین زندگی را زیر ذره‌بین می‌برد. «عباس شیرازی» بحث را با اهمیت سکوت ذهن و نقش کلمات در شکل‌دهی به تجربه‌های انسانی آغاز می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ذهن شلوغ و آشفته مانع از درک عمیق مسائل و یافتن راه‌حل‌های مؤثر می‌شود. او با ارجاع به اندیشه‌های فیلسوفان، شاعران و عارفان به بررسی ماهیت جهان و برداشت‌های مختلف از آن می‌پردازد و نشان می‌دهد که جهان برای هر فرد معنایی متفاوت دارد و قطعیتی در شناخت آن وجود ندارد. در ادامه، کتاب به‌سراغ معنای زندگی می‌رود و با طرح پرسش‌هایی دربارهٔ هدف، معنا و ارزش لحظه‌ها خواننده را به بازنگری در سبک زندگی و اولویت‌هایش دعوت می‌کند. نویسنده تأکید می‌کند که معنای زندگی در عمق لحظه‌ها نهفته است و هدف‌های بیرونی جایگزین مناسبی برای معنا نیستند. فصل «انسان» به پیچیدگی و تناقض‌های ذاتی انسان می‌پردازد و نشان می‌دهد که خودشناسی، فرایندی دشوار و مستمر است که نیازمند صداقت و شهامت است. نویسنده در بخش «عشق»، عشق را تجربه‌ای فراتر از عواطف روزمره و وابسته به معرفت و توجه می‌داند و به نقش آن در تعالی انسان اشاره می‌کند. فصل «خوشبختی» با تفکیک میان لذت و آرامش نشان می‌دهد که خوشبختی مفهومی نسبی و چندوجهی است و نمی‌توان نسخه‌ای واحد برای آن ارائه داد. در نهایت، کتاب با بحث دربارهٔ تغییر، بحران‌ها و ضرورت اندیشیدنْ مخاطب را به پذیرش مسئولیت فردی و جست‌وجوی خرد در دل ابهام‌ها فرا می‌خواند.

چرا باید کتاب گاهی خوشبختی هم به دیدار خرد می رود را خواند؟

کتاب حاضر با طرح پرسش‌های بنیادین و به‌چالش‌کشیدن باورهای رایج دربارهٔ زندگی، جهان، انسان و خوشبختیْ فرصتی برای بازاندیشی و تأمل عمیق‌تر دربارهٔ معنای زیستن فراهم می‌کند. نویسنده با بهره‌گیری از منابع متنوع فلسفی، ادبی و عرفانی، فضایی برای گفت‌وگو با خود و جهان می‌گشاید و مخاطب را به تجربهٔ مواجهه با ابهام‌ها و تردیدها دعوت می‌کند. مطالعهٔ این اثر می‌تواند به درک بهتر از خود، روابط انسانی و جایگاه فرد در جهان کمک کند و راه‌هایی برای زیستن آگاهانه‌تر و معنادارتر پیش پای خواننده بگذارد.

خواندن کتاب گاهی خوشبختی هم به دیدار خرد می رود را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به فلسفهٔ زندگی، جستارهای تأملی، روان‌شناسی وجودی و کسانی که دغدغهٔ معنا، خودشناسی، عشق و خوشبختی دارند، مناسب است؛ همچنین این اثر برای افرادی که درگیر بحران‌های هویتی یا پرسش‌های بنیادین دربارهٔ زندگی هستند، می‌تواند الهام‌بخش باشد.

بخشی از کتاب گاهی خوشبختی هم به دیدار خرد می رود

«فصل پنجم: رویایِ بدون تصویر: «خوشبختی»

«خوشبختی همواره پشت دری ایستاده است. اما تو نمی‌دانی پشت کدام در؛ دری که باید بسته شود یا دری که باید باز شود.»

برای من سخت است بپذیرم میان خوشبختی و آرامش نمی‌تواند ارتباطی وجود داشته باشد. یعنی خوشبختی را طوری مجسم کنم که در آن عنصر آرامش وجود نداشته باشد و فقط و فقط آن را با اجزایی مانند لذت، شانس، قدرت و شهرت تعریف کنم. به‌نظرم زیستن در این جهان به‌ویژه در عصر حاضر، به آدم‌ها نشان داده زندگی بدون رنج و نگرانی ممکن نیست و تصور یک زندگی آرام برای اکثریت رویایی دست‌نیافتنی است. آنچه به گمانم در موضوع خوشبختی از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است سهم و نقشِ آرامش در خوشبختی انسان‌هاست، آیا آرامش در معنایِ نبود درد و اندوه، مصداق روشنی از خوشبختی است؟ آیا بی‌تفاوتی و فقدان حساسیت، همان آرامش است؟

اگر از ما بپرسند خوشبختی چیست و خوشبخت کیست، شک ندارم که بی‌درنگ پاسخ آماده‌ای را که در حافظه داریم، ارائه خواهیم داد. اما بهتر است با کمی تأمل و خویشتنداری، موضوع را یکبار دیگر، از زوایای مختلف مورد بررسی قرار دهیم.

کم نیستند کسانی که احساس خوشبختی می‌کنند، همچنین کم نیستند کسانی که این احساس را به زبان می‌آورند، بدون آنکه توضیح و استدلال دقیقی برایش داشته باشند. همچنین افرادی هستند که بدون احساس خوشبختی، آدرس آن را می‌دانند و به همراه توصیه‌های دلسوزانه، نشانی دقیقِ آن را در اختیار دیگران قرار می‌دهند. مسئلهٔ عجیب‌تر اینکه گویی همه می‌دانند خوشبختی چیست ولی در توضیح آن دچار لکنت می‌شوند. آیا در واقعیت، رسیدن به تعریفی جامع و مصداقی واحد از خوشبختی، امکان دارد؟

آیا منطقی‌تر نیست که به جایِ جستجوی یک نسخه و تعریفِ عام برای خوشبختی، در هر فرد و فرهنگ و منطقه‌ای به‌دنبال تعریف و مصداقِ خاصی از خوشبختی باشیم؟

دلِ ما جایگاهِ اندوه و ذهنمان کانون نگرانی است. زندگی ما محل مناسبی برای رویش و تکثیر دردها و دلواپسی‌ها شده است. سبک زندگی و وضع و حال امروز ما به‌خوبی نشان می‌دهد در کنترل و کاهشِ اضطراب‌ها و بحران‌های فردی و اجتماعی خود تا چه اندازه بد عمل کرده و ناکام بوده‌ایم!»