کتاب دیپلماسی بازی های دیجیتال

کتاب دیپلماسی بازی‌ های دیجیتال نوشته فرزانه شریفی و اکبر نصراللهی از سوی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای منتشر شده است. این اثر به بررسی نقش و جایگاه بازی‌های دیجیتال در عرصه‌ی دیپلماسی و سیاست می‌پردازد و با رویکردی تحلیلی مفاهیم کلیدی دیپلماسی، رسانه و بازی‌های دیجیتال را واکاوی می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب دیپلماسی بازی های دیجیتال

کتاب دیپلماسی بازی‌های دیجیتال (مفهوم‌شناسی، جایگاه و ارزیابی) به بررسی پیوند میان دیپلماسی و بازی‌های دیجیتال می‌پردازد و تلاش می‌کند جایگاه این رسانه‌ی نوین را در تحولات سیاسی و فرهنگی معاصر تبیین کند. فرزانه شریفی و اکبر نصراللهی، نویسندگان کتاب، باتکیه‌بر مبانی نظری علوم ارتباطات و مطالعات رسانه ابتدا مفاهیم پایه‌ای دیپلماسی، دیپلماسی عمومی و دیپلماسی رسانه‌ای را شرح می‌دهند و سپس به تحلیل ماهیت بازی‌های دیجیتال به‌عنوان رسانه‌ای تعاملی و تأثیرگذار می‌پردازند. 

اثر حاضر در دوره‌ای نوشته شده که بازی‌های دیجیتال نه‌تنها به‌عنوان سرگرمی، بلکه به‌عنوان ابزاری برای انتقال پیام‌های سیاسی و فرهنگی مورد توجه قرار گرفته‌اند. کتاب با تحلیل نمونه‌هایی از بازی‌های پرمخاطب و بررسی بازنمایی سیاست در آن‌ها، به‌ویژه سری بازی ندای وظیفه، تلاش می‌کند مدلی مفهومی برای فهم دیپلماسی بازی ارائه دهد. دیدگاه‌های خبرگان و پژوهشگران این حوزه و پیشنهادهایی برای آینده‌ی مطالعات و صنعت بازی در ایران نیز در این کتاب مطرح شده است.

خلاصه کتاب دیپلماسی بازی های دیجیتال

این کتاب با مروری بر مفاهیم دیپلماسی و انواع آن، به‌ویژه دیپلماسی عمومی و رسانه‌ای، آغاز می‌شود و سپس به بررسی بازی‌های دیجیتال به‌عنوان رسانه‌ای نوین و تأثیرگذار می‌پردازد. نویسندگان نشان می‌دهند که بازی‌های دیجیتال فراتر از سرگرمی می‌توانند حامل پیام‌های سیاسی، فرهنگی و ایدئولوژیک باشند و در شکل‌دهی افکار عمومی نقش داشته باشند. اثر حاضر با تحلیل نمونه‌هایی از بازی‌های مطرح جهانی مانند بتلفیلد، ارتش آمریکا و به‌ویژه سری ندای وظیفه نشان می‌دهد که چگونه این بازی‌ها بازنمایی خاصی از سیاست، قدرت، ملی‌گرایی و فناوری ارائه می‌کنند و حتی می‌توانند به ابزارهایی برای اعمال نفوذ یا بازنمایی خصمانه بدل شوند. در ادامه کتاب به تحلیل محتوای کیفی این بازی‌ها می‌پردازد و مقولاتی مانند سوءبازنمایی، ملی‌گرایی، خشونت، قدرت، فناوری‌گرایی و سیاست‌های خصمانه را استخراج می‌کند. دیدگاه‌های خبرگان، اساتید و گیمرهای حرفه‌ای درباره‌ی فرصت‌ها و چالش‌های دیپلماسی بازی در ایران نیز بررسی شده است و درنهایت پیشنهادهایی برای سیاست‌گذاران، بازی‌سازان و پژوهشگران ارائه می‌شود.

چرا باید کتاب دیپلماسی بازی های دیجیتال را خواند؟

این کتاب برای کسانی که به‌دنبال درک عمیق‌تر نقش بازی‌های دیجیتال در سیاست و فرهنگ معاصر هستند، منبعی تحلیلی و پژوهشی فراهم می‌کند. اثر حاضر با ترکیب نظریه‌های ارتباطات، مطالعات رسانه و نمونه‌پژوهی بازی‌های مطرح تصویری جامع از ظرفیت‌ها و تهدیدهای بازی‌های دیجیتال در عرصه‌ی دیپلماسی ارائه می‌دهد؛ همچنین با ارائه‌ی مدل مفهومی و تحلیل‌های کیفی به پژوهشگران و فعالان حوزه‌ی بازی و رسانه کمک می‌کند تا ابعاد پنهان و تأثیرگذار این رسانه را بهتر بشناسند.

خواندن کتاب دیپلماسی بازی های دیجیتال را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران علوم ارتباطات، مطالعات رسانه، علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، فعالان صنعت بازی، سیاست‌گذاران فرهنگی و علاقه‌مندان به تحلیل رسانه‌های نوین مناسب است. مطالعه‌ی این کتاب همچنین برای کسانی که دغدغه‌ی تأثیرات فرهنگی و سیاسی بازی‌های دیجیتال را دارند یا به‌دنبال راهکارهایی برای توسعه‌ی بازی‌های بومی هستند، مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب دیپلماسی بازی های دیجیتال

«از نقطه نظر علوم ارتباطات، بازی‌های دیجیتال یکی از رسانه‌های نوین محسوب می‌شوند که ضمن برخورداری از ظرفیت‌های شگفت‌آور تعاملی و تأثیرگذاری بر مخاطبان، با گذشت بیش از نیم قرن از آغاز تولید اکنون به‌عنوان یک سرگرمی جذاب، راهکاری اثربخش برای آموزش و بازوی فرهنگی مهم شناخته می‌شوند. جایگاه رسانه بازی به مرحله‌ای رسیده است که در ایران در کنار ورود «بازی‌سازی» به‌عنوان یک رشته فنی به دانشگاه و انستیتو ملی بازی‌سازی، «مطالعات بازی‌های دیجیتال» که معطوف به پژوهش و رویکرد انتقادی است، برای ارتقای بینش دانشجویان در این حوزه به دانشگاه راه پیدا کند. اهمیت این رسانه در دهه‌های گذشته، بیش از پیش برای عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها مشخص شده به‌طوری که امر سیاسی اکنون در تأثیر و تأثر از این رسانه است. تأثیری که در ردای سرگرمی بر بازیکن گذاشته می‌شود تبدیل به امری اجتماعی در بازی گشته و این قابلیت بیش از دو دهه و همزمان با وقوع حادثه پرحاشیه ۱۱ سپتامبر، ابزار شرکت‌های بزرگ بازی‌سازی غربی برای انتقال معانی سیاسی و ایدئولوژی‌های ضدشرقی شده است.»