کتاب زردی پترهوف و سرخی میدان

کتاب زردی پترهوف و سرخی میدان نوشته زهره یحیایی توسط نشر حکمت کلمه در سال ۱۴۰۱ منتشر شده است. این مجموعه شامل هفت داستان کوتاه فارسی است که هرکدام به گوشه‌هایی از زندگی، روابط انسانی و دغدغه‌های زنان در جامعه‌ی معاصر می‌پردازد. روایت‌ها با نگاهی موشکافانه و زبانی صریح، تجربه‌های زیسته و احساسات شخصیت‌ها را به تصویر می‌کشند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب زردی پترهوف و سرخی میدان

کتاب زردی پترهوف و سرخی میدان (هفت قصه‌ی کوتاه) مجموعه داستان کوتاه است که در فضای معاصر شکل گرفته و دغدغه‌های زنان، روابط عاطفی، شکست‌ها و امیدها را در بستر زندگی روزمره روایت می‌کند. زهره یحیایی در این کتاب، با تمرکز بر جزئیات زندگی شخصیت‌ها، به مسائلی چون عشق، جدایی، مادری، تنهایی و جست‌وجوی معنا می‌پردازد. هر داستان روایتی مستقل دارد اما درون‌مایه‌هایی مشترک مانند تردید، دلبستگی و مواجهه با فقدان، آن‌ها را به هم پیوند می‌دهد. فضای داستان‌ها اغلب در خانه‌ها، مهمانی‌ها یا محیط‌های کاری می‌گذرد و شخصیت‌ها درگیر انتخاب‌هایی هستند که گاه با عرف و انتظارات اجتماعی در تضاد قرار می‌گیرند. کتاب در سال ۱۴۰۱ منتشر شده و بازتاب‌دهنده‌ی دغدغه‌های نسل امروز، به‌ویژه زنان طبقه‌ی متوسط شهری است. نویسنده با نگاهی بی‌پرده و گاه تلخ، به پیچیدگی‌های روابط انسانی و تأثیرات آن بر هویت فردی می‌پردازد.

خلاصه کتاب زردی پترهوف و سرخی میدان

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! 

 داستان‌های زردی پترهوف و سرخی میدان با روایت‌هایی از زندگی زنان آغاز می‌شود که هرکدام درگیر موقعیت‌هایی پیچیده و گاه متناقض‌ هستند. شخصیت‌ها اغلب با انتخاب‌هایی دشوار روبه‌رو می‌شوند؛ زنی که میان عشق و وفاداری سرگردان است، مادری که با جدایی و مسئولیت‌های جدید دست‌وپنجه نرم می‌کند یا زنی که در مواجهه با مرگ مادرش، به بازنگری در گذشته و روابطش می‌پردازد. روایت‌ها از زاویه دید اول‌شخص یا سوم‌شخص محدود شکل می‌گیرند و فضای ذهنی شخصیت‌ها را با جزئیات فراوان بازتاب می‌دهند. دغدغه‌هایی مانند ترس از تنهایی، جست‌وجوی معنا در روابط، مواجهه با عادت و روزمرگی و تلاش برای حفظ استقلال فردی در برابر فشارهای اجتماعی، در سراسر داستان‌ها تکرار می‌شود. نویسنده با استفاده از زبان صریح و توصیف‌های ملموس، احساسات متضاد شخصیت‌ها را به تصویر می‌کشد؛ از دلدادگی و امید تا ناامیدی و خشم. پایان‌بندی داستان‌ها اغلب باز است و مخاطب را با پرسش‌هایی درباره‌ی سرنوشت شخصیت‌ها و معنای انتخاب‌هایشان تنها می‌گذارد.

چرا باید کتاب زردی پترهوف و سرخی میدان را خواند؟

کتاب زردی پترهوف و سرخی میدان با روایت‌هایی نزدیک به زندگی واقعی، تجربه‌های زیسته و احساسات پیچیده‌ی زنان را به تصویر می‌کشد. خواندن این مجموعه فرصتی برای مواجهه با دغدغه‌های عاطفی، اجتماعی و هویتی است که بسیاری از افراد، به‌ویژه زنان، در زندگی روزمره با آن روبه‌رو می‌شوند. داستان‌ها با پرداختن به جزئیات روابط انسانی و چالش‌های فردی، امکان همدلی و بازاندیشی درباره‌ی انتخاب‌ها و ارزش‌ها را فراهم می‌کنند.

خواندن کتاب زردی پترهوف و سرخی میدان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به داستان کوتاه فارسی، کسانی که دغدغه‌های زنان و روابط انسانی را دنبال می‌کنند و افرادی که به روایت‌های واقع‌گرایانه و تأمل‌برانگیز علاقه دارند، مناسب است. همچنین می‌تواند برای کسانی که با تجربه‌هایی مانند جدایی، مادری، یا جست‌وجوی هویت فردی روبه‌رو هستند، همدلانه و تأثیرگذار باشد.

بخشی از کتاب زردی پترهوف و سرخی میدان

«لال شوم اگر به زبان بیاورم رفته بودم کتاب تازه از تنور درآمده‌ام را به دستش بدهم و بگویم، تو اولین کسی هستی که می‌خواهم بخوانی که در را دیر باز کرد. تازه هماهنگ هم کرده بودم و اینجور. رفتم داخل. فضا خلوت بود و خانه به‌هم‌ریخته. دیدم یک ساک کوچک ورزشی گرفته، دارد خرده‌ریزها را از این طرف و آن‌طرف برمی‌دارد می‌گذارد داخلش. گفت: رفت. گفتم: کجا؟ کیت بیمارستان. دو تا سرفه کرد. گفت بروم تست ویروس بدهم. دلخور بود و انگار نمی‌توانست حواسش را بدهد به کارش. گفتم: ساک می‌بندی؟ گفت: می‌خواهم فرار کنم، بروم گورم را گم کنم از دست این دیوانه. شش‌سال است که باهم زندگی می‌کنند. نه مهری توی شناسنامه نه دفتر و دستکی. به حرمت دوستی قول و قسم دادند که بمانند و ماندند. نه غل و زنجیری، نه حرف بده‌بستانی، هرچه بود رفاقت بود و بگیر و ببند عیش و عشق. بی‌فکر عاقبت و آینده و زاق‌وزوق بچه. از کی بگویم می‌شناسمشان که قبل‌ترش اقبال را دیده بودم که آن کیف کردنش سر یک آهنگ و بلندشدن و رقصش در آن مهمانی بالای پنجاه‌سال فلسفی که همه یا نویسنده بودند یا پزشک و جراح، شد اولین دیدارمان و گفت‌وگویمان و حس‌وحالی که... دلداده‌اش شدم.»