کتاب ۹ نوامبر

معرفی کتاب ۹ نوامبر

کتاب الکترونیکی «۹ نوامبر» (نه نوامبر) نوشتهٔ کالین هوور با ترجمهٔ الهه طالب‌زاده و ویراستاری هاجر شکری، توسط نشر نیمکت چوبی و در قلم منتشر شده است. این رمان عاشقانه آمریکایی، داستانی معاصر از قرن ۲۱ را روایت می‌کند و به روابط انسانی، هویت و بازسازی خود پس از بحران می‌پردازد. «۹ نوامبر» با محوریت دو شخصیت اصلی، در بستری از احساسات و چالش‌های فردی و خانوادگی پیش می‌رود. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب ۹ نوامبر

«۹ نوامبر» اثری از «کالین هوور» است که نخستین بار در سال ۲۰۱۵ منتشر شد و به سرعت در میان علاقه‌مندان رمان‌های عاشقانه معاصر جایگاه ویژه‌ای پیدا کرد. داستان در فضای لس‌آنجلس و نیویورک می‌گذرد و حول محور دو شخصیت جوان به نام‌های «فالون» و «بن» شکل می‌گیرد. فالون، دختری است که پس از حادثه‌ای تلخ و آسیب‌زا، با زخم‌های جسمی و روحی دست و پنجه نرم می‌کند و بن، پسری است که آرزوی نویسنده‌شدن را در سر دارد. روایت کتاب با دیدگاه اول‌شخص و به صورت متناوب از زبان هر دو شخصیت بیان می‌شود. ماجرای اصلی در روز نهم نوامبر هر سال تکرار می‌شود و این تاریخ، نقطه عطفی در زندگی هر دو شخصیت است. کتاب به موضوعاتی چون هویت، پذیرش خود، تاثیر خانواده و قدرت بخشش می‌پردازد و با نگاهی به پیچیدگی‌های روابط انسانی، مخاطب را با فراز و نشیب‌های احساسی شخصیت‌ها همراه می‌کند.

خلاصه کتاب ۹ نوامبر

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!داستان «۹ نوامبر» با فالون آغاز می‌شود؛ دختری که پس از آتش‌سوزی خانه پدری‌اش، با زخم‌های عمیق جسمی و روانی روبه‌روست. او که زمانی بازیگر نوجوان موفقی بوده، حالا به دلیل ظاهرش و فشارهای پدرش، از دنیای بازیگری فاصله گرفته است. در روز نهم نوامبر، فالون برای آخرین بار پیش از مهاجرت به نیویورک، با پدرش ملاقات می‌کند. در همین روز، به طور اتفاقی با بن، پسری که آرزوی نویسنده‌شدن دارد، آشنا می‌شود. بن برای کمک به فالون، نقش دوست‌پسر جعلی را بازی می‌کند تا او بتواند در مقابل پدرش قوی‌تر ظاهر شود. این آشنایی به قرار عجیبی منتهی می‌شود: آن‌ها تصمیم می‌گیرند هر سال فقط در همین روز، نهم نوامبر، یکدیگر را ببینند و باقی سال را جدا از هم زندگی کنند. هر ملاقات سالانه، بخشی از زندگی و گذشتهٔ هر دو را آشکار می‌کند و رابطه‌شان را عمیق‌تر می‌سازد. در طول داستان، رازهایی از گذشتهٔ بن و فالون فاش می‌شود که بر تصمیمات و احساسات آن‌ها تاثیر می‌گذارد. روایت کتاب با جابه‌جایی میان دیدگاه فالون و بن، به تدریج لایه‌های پنهان شخصیت‌ها و انگیزه‌هایشان را آشکار می‌کند، بی‌آنکه پایان داستان را لو بدهد.

چرا باید کتاب ۹ نوامبر را خواند؟

این رمان با ساختار زمانی خاص و روایت دوگانه، تجربه‌ای متفاوت از داستان‌گویی عاشقانه ارائه می‌دهد. «۹ نوامبر» به موضوعاتی چون پذیرش خود، تاثیر گذشته بر حال، و قدرت بخشش می‌پردازد و با نمایش آسیب‌پذیری شخصیت‌ها، مخاطب را به همدلی و تامل دربارهٔ هویت و روابط انسانی دعوت می‌کند. همچنین، روایت متناوب از زبان دو شخصیت اصلی، امکان شناخت عمیق‌تر احساسات و انگیزه‌های آن‌ها را فراهم می‌سازد.

خواندن کتاب ۹ نوامبر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان رمان‌های عاشقانه معاصر، کسانی که به داستان‌هایی دربارهٔ بازسازی خود پس از بحران، روابط پیچیده خانوادگی و رشد فردی علاقه دارند، مناسب است. همچنین برای نوجوانان و جوانانی که با دغدغه‌های هویت و پذیرش خود روبه‌رو هستند، می‌تواند جذاب باشد.

بخشی از کتاب ۹ نوامبر

«با خودم فکر می‌کنم اگر این لیوان را بر سرش بکوبم چه صدایی ایجاد می‌شود. شیشهٔ لیوان شفاف است. سر و هم سفت است. پس قابلیت ایجاد یک صدای تلپ بلند را دارد. با خودم فکر می‌کنم که احتمالاً خونریزی می‌کند. روی میز دستمال هست. اما جنسش آن‌قدر خوب نیست که بتواند خون زیادی را به خود جذب کند.او می‌گوید: راوه؛ بله. یه کم شوکه شدم. اما این اتفاق می‌افته.»صدای او باعث می‌شود که دستم دور شیشه سفت شود؛ امیدوارم که در دستم بماند و بر جمجمهٔ او کوبیده نشود.«فالون؟»گلویش را صاف می‌کند و سعی می‌کند لحن حرف زدنش را تلطیف کند، اما باز هم مثل چاقو در سرم فرو می‌رود.«چیزی می‌خوای بگی؟»نی دستم را چند بار به یخ شناور نوشیدنی‌ام می‌کوبم و تصور می‌کنم سراوست. شبیه یک بچه بداخلاق زمزمه می‌کنم تا بزرگسالی هجده ساله: «می‌خوای چی بگم؟ می‌خوای بهت تبریک بگم؟»به پشتی غرفه رستوران تکیه می‌کنم. دست به سینه می‌نشینم. به او نگاه می‌کنم و به این فکر می‌کنم که آیا حسرتی که در چشمانش می‌بینم به خاطر ناامید کردن من است یا اینکه خیلی راحت دوباره در حال نقش بازی کردن است. فقط پنج دقیقه از نشستنش می‌گذرد. سمت دیگر میز را به صحنه نمایش تبدیل کرده است. باز هم مجبورم تماشاچی‌اش باشم. در حالی‌که با انگشتانش روی فنجان قهوه‌اش ضربه می‌زند؛ بی‌صدا مرا نگاه می‌کند.»