کتاب روشنای وجود

معرفی کتاب روشنای وجود

کتاب الکترونیکی «روشنای وجود (سیطره بر روزگار بی‌ثبات)» نوشتهٔ میشل اوباما و با ترجمهٔ هاجر شکری، اثری در ژانر سرگذشت‌نامه و خودیاری است که توسط انتشارات در قلم و نیمکت چوبی منتشر شده است. این کتاب به روایت تجربه‌های شخصی نویسنده در مواجهه با چالش‌های زندگی، بی‌ثباتی‌های اجتماعی و فردی و جستجوی امید و قدرت درونی می‌پردازد. «روشنای وجود» ادامه‌ای بر دغدغه‌های کتاب قبلی او، «شدن»، است و به‌ویژه بر اهمیت تاب‌آوری و یافتن ابزارهای شخصی برای عبور از بحران‌ها تمرکز دارد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب روشنای وجود

در «روشنای وجود»، میشل اوباما با نگاهی به سال‌های اخیر زندگی خود، به ویژه دوران پس از ترک کاخ سفید و مواجهه با بحران‌هایی مانند پاندمی کرونا، نابرابری‌های اجتماعی و تحولات سیاسی، تجربه‌هایش را با خواننده به اشتراک می‌گذارد. این کتاب در سال‌های پس از ریاست‌جمهوری باراک اوباما نوشته شده و بازتابی از دغدغه‌های فردی و جمعی نویسنده است؛ از احساس آسیب‌پذیری و تردید تا تلاش برای حفظ امید و تعادل در روزگار پرآشوب. اوباما در این اثر، با روایت‌هایی از کودکی‌اش در شیکاگو، نقش خانواده، تأثیر بیماری پدر و چالش‌های هویتی، به بررسی مفهوم متفاوت بودن و قدرت درونی می‌پردازد. کتاب، ترکیبی از خاطرات، تأملات شخصی و توصیه‌هایی برای عبور از بحران‌هاست و تلاش می‌کند تصویری از مسیر رشد فردی و جمعی در شرایط بی‌ثبات ارائه دهد. نویسنده با زبانی صریح و بی‌پرده، از تجربه‌های شکست، اضطراب و امید سخن می‌گوید و به اهمیت ابزارهای کوچک و عادت‌های روزمره برای حفظ سلامت روان و پیشروی در زندگی اشاره می‌کند.

خلاصه کتاب روشنای وجود

«هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!»کتاب «روشنای وجود» با روایت‌هایی از کودکی میشل اوباما آغاز می‌شود؛ جایی که بیماری پدر و استفاده او از عصا، نخستین مواجهه نویسنده با مفهوم آسیب‌پذیری و بی‌ثباتی است. اوباما از تجربه‌های خانوادگی، نقش مادر و پدر، و چالش‌های بزرگ‌شدن در محله‌ای کارگرنشین در شیکاگو می‌گوید. این روایت‌ها به تدریج به سال‌های بزرگسالی و دوران بانوی اولی آمریکا می‌رسد؛ جایی که فشارها، انتظارات و نگاه‌های عمومی، احساس متفاوت بودن و اضطراب را تشدید می‌کند. نویسنده با اشاره به وقایع مهم اجتماعی و سیاسی، از جمله پاندمی کرونا، اعتراضات ضدنژادپرستی و تحولات سیاسی آمریکا، به تأثیر این رخدادها بر زندگی شخصی و جمعی می‌پردازد. اوباما در خلال خاطرات و تأملاتش، بر اهمیت یافتن ابزارهای فردی برای حفظ تعادل، سلامت روان و امید تأکید می‌کند؛ ابزارهایی که گاه در عادت‌های کوچک روزمره یا حمایت خانواده و دوستان نهفته‌اند. کتاب، مجموعه‌ای از روایت‌های صادقانه دربارهٔ شکست، تردید، امید و تلاش برای معنا دادن به زندگی در روزگار بی‌ثبات است.

چرا باید کتاب روشنای وجود را خواند؟

این کتاب فرصتی فراهم می‌کند تا از زاویه‌ای نزدیک‌تر با تجربه‌های زیستهٔ یکی از چهره‌های تأثیرگذار معاصر آشنا شویم. میشل اوباما با صداقت و شفافیت از چالش‌های شخصی، اجتماعی و خانوادگی سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که حتی در بالاترین سطوح موفقیت نیز تردید، اضطراب و آسیب‌پذیری وجود دارد. «روشنای وجود» الهام‌بخش کسانی است که در جستجوی راه‌هایی برای عبور از بحران‌ها و حفظ امید هستند و می‌خواهند بدانند چگونه می‌توان در دل بی‌ثباتی، تعادل و معنا پیدا کرد.

خواندن کتاب روشنای وجود را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به سرگذشت‌نامه، مطالعات زنان، مسائل اجتماعی و کسانی که با اضطراب، تردید یا بحران‌های فردی و جمعی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، مناسب است. همچنین برای کسانی که به دنبال الهام گرفتن از تجربه‌های واقعی و راهکارهای عملی برای عبور از روزهای دشوار هستند، پیشنهاد می‌شود.

فهرست کتاب روشنای وجود

کتاب «روشنای وجود» ساختاری سه‌بخشی دارد:- بخش اول: به جستجوی قدرت و روشنایی درونی می‌پردازد و نویسنده با روایت‌هایی از کودکی و خانواده، اهمیت ابزارهای کوچک و عادت‌های روزمره را در عبور از بحران‌ها بررسی می‌کند.- بخش دوم: بر روابط با دیگران و نقش جامعه، وطن و خانواده در شکل‌گیری هویت و قدرت فردی تمرکز دارد. در این بخش، میشل اوباما از تجربه‌هایش در تعامل با مادر، همسر و فرزندان و همچنین جامعهٔ گسترده‌تر سخن می‌گوید.- بخش سوم: به مالکیت، محافظت و تقویت روشنایی وجود در دوره‌های چالش‌برانگیز زندگی می‌پردازد و نویسنده دربارهٔ راه‌های حفظ امید، تاب‌آوری و معنا در شرایط بی‌ثبات تأمل می‌کند.هر فصل با خاطره یا تجربه‌ای شخصی آغاز می‌شود و به تأملاتی دربارهٔ قدرت، تفاوت، سلامت روان و اهمیت حمایت جمعی ختم می‌شود.

بخشی از کتاب روشنای وجود

«در دوران کودکی‌ام؛ از یک جایی به بعد پدرم حین راه‌رفتن شروع به استفاده از عصا تسود تا بقواند تعادش را حفظ گند. جوب در عاظرم تیست که دقیقا چه زمانی سر و کله‌ی این عصا در خانه‌مان در سوث‌ساید شیکاگو پیدا شد. شاید چهار یا پنج ساله بودم. عصا نازک و محکم می‌نمود و از چوبی صاف ساخته شده‌بود. حضورش گواهی بر بیماری‌ام اس پدر بود؛ همان بیماری که لنگی شدید پای چپ پدرم را به دنبال داشت. بیماری ام اس آرام و بی‌صدا و شاید مدت‌ها پیش از آنکه به شکل رسمی تشخیص داده شود ذره‌ذره تخریب دستگاه عصبی‌اش و تضعیف پاهایش ر آغاز کرد. درست همان زمانی که او مشغول فعالیت‌های روزانه اش در تصفیه‌خانه‌ی آب شهر انجام کارهای خانه به همراه مادرم و تلاش برای پرورش فرزندانی توانا بود. دراین فرایند نابودی تدریجی بدن, این عصا بود که به پدرم کمک می‌کرد تا خودش از پله‌های خانه‌مان بالا بکشد یا بتواند در بلوک شهری تردد کند. عصرها او عصا را به دسته صندلی اش تکیه می‌داد. هنگامی که به تماشای مسابقات ورزشی در تلویزیون می‌نشست پا به موسیقی جاز در ضبط صوت گوش میداد یا من را روی پاهایش می‌نشاند تا جویای ماجرهای روز مدرسه شود آن را فراموش می‌کرد. من عاشق دسته‌ی منحنی و لاستیک مشکی ته عصا بودم؛ آن‌هم زمانی که به زمین می‌خورد و صدای تق و توق جسمی تو خالی را ایجاد می‌کرد. گاهی سعی می‌کردم از آن عصا استفاده کنم و به تقلید از پدرم لنگ لنگان دور اتاق راه می‌رفتم. می‌خواستم بااین کارخودم را جای او بگذارم تا ببینم راه رفتن با عصاچه حسی دارد؛ امامن بسیار کوچک بودم و عصا بسیار بزرگ؛ لذا از آن به عنوان وسیله‌ای در بازی‌های تخیلی خودم استفاده می‌کردم.»