کتاب عنایات امام رضا (ع) به روایت عالمان (کتاب دوم)

کتاب عنایات امام رضا (ع) به روایت عالمان (کتاب دوم) حاصل گردآوری «فتح‌الله درخشان» و «غلامحسین حیدری» و منتشرشده توسط به‌نشر، مجموعه‌ای از روایت‌ها و خاطرات عالمان و بزرگان معاصر دربارهٔ عنایات و کرامات منسوب به امام رضا (ع) است. این اثر در دستهٔ آثار مذهبی قرار می‌گیرد و به بررسی نقش معنوی و هدایتی امام هشتم شیعیان در زندگی افراد می‌پردازد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب عنایات امام رضا (ع) به روایت عالمان (کتاب دوم) اثر فتح‌الله درخشان و غلامحسین حیدری

کتاب «عنایات امام رضا (ع) به روایت عالمان» (کتاب دوم) مجموعه‌ای از روایت‌ها و خاطرات عالمان دینی معاصر دربارهٔ عنایات و توجهات امام رضا (ع) است که در دورهٔ معاصر و از زبان شخصیت‌های شناخته‌شده و مورداعتماد جامعهٔ دینی نقل شده‌اند. نویسندگان تلاش کرده‌اند با گردآوری این روایت‌ها تصویری از حضور معنوی و تأثیرگذاری امام رضا (ع) در زندگی افراد مختلف ارائه دهند. روایت‌ها از زبان مراجع تقلید، علما، خادمان حرم و حتی برخی افراد عادی بیان شده‌اند و هرکدام به‌نوعی به نقش امام رضا (ع) در حل مشکلات، شفا، هدایت معنوی و حتی تغییر سرنوشت افراد اشاره دارند. کتاب به موضوعاتی مانند شفا، اجابت دعا، هدایت گم‌گشتگان، عنایت به زائران و حتی نقش امام رضا (ع) در زندگی روزمرهٔ مردم می‌پردازد. «فتح‌الله درخشان» و «غلامحسین حیدری» در مقدمه توضیح داده‌اند که هدفشان صرفاً نقل کرامات نبوده، بلکه تأکید بر جنبهٔ هدایتی و تربیتی این عنایات است؛ همچنین به تفاوت معنایی واژه‌هایی مانند «کرامت»، «معجزه» و «عنایت» پرداخته‌اند و دلیل انتخاب عنوان کتاب را شرح داده‌اند. روایت‌ها اغلب با برداشت‌هایی همراه هستند که به تفسیر و تحلیل معنوی آن‌ها می‌پردازد و تلاش شده است تا از تکرار روایت‌های صرفاً مربوط به شفا پرهیز شود و ابعاد مختلف عنایت امام رضا (ع) به تصویر کشیده شود.

خلاصه کتاب عنایات امام رضا (ع) به روایت عالمان (کتاب دوم)

این کتاب با گردآوری روایت‌هایی از عالمان و بزرگان دینی، به بررسی جلوه‌های مختلف عنایت و توجه امام رضا (ع) در زندگی افراد می‌پردازد. روایت‌ها از زبان شخصیت‌هایی چون آیت‌الله بهجت، آیت‌الله مرعشی نجفی، علامه حسن‌زادهٔ آملی، شهید دستغیب، آیت‌الله گلپایگانی و دیگران نقل شده‌اند. در این روایت‌ها، افراد با مشکلات و دغدغه‌های مختلفی مانند بیماری، فقر، گم‌گشتگی، تردیدهای معنوی یا حتی بحران‌های اخلاقی روبه‌رو هستند و هرکدام به‌نوعی با توسل به امام رضا (ع) یا حضور در حرم او، شاهد گشایش، شفا، هدایت یا آرامش می‌شوند. برخی روایت‌ها به شفاهای جسمی اشاره دارند، اما بخش قابل‌توجهی از کتاب به عنایات معنوی، مانند رفع تردید، تقویت ایمان، بخشش گناهان یا حتی تغییر مسیر زندگی افراد اختصاص یافته است. در بسیاری از روایت‌ها، امام رضا (ع) نه‌تنها به‌عنوان شفا‌دهنده، بلکه به‌عنوان راهنما و مربی معنوی ظاهر می‌شوند که با اشراف بر احوال درونی افراد، آن‌ها را به‌سوی رشد و تعالی هدایت می‌کنند. روایت‌ها گاه با خواب، مکاشفه یا الهام همراه هستند و در برخی موارد، عنایت امام رضا (ع) به‌شکل غیرمنتظره و در بزنگاه‌های حساس زندگی افراد رخ می‌دهد. برداشت‌های پایانی هر روایت، مخاطب را به تأمل دربارهٔ نقش امام رضا (ع) در زندگی معنوی و اجتماعی و اهمیت توسل و ارتباط قلبی با ایشان دعوت می‌کند.

چرا باید کتاب عنایات امام رضا (ع) به روایت عالمان (کتاب دوم) را خواند؟

کتاب حاضر با گردآوری روایت‌هایی مستند و نقل‌شده از عالمان و بزرگان دینی، فرصتی فراهم می‌کند تا مخاطب با ابعاد مختلف عنایت و نقش معنوی امام رضا (ع) در زندگی افراد آشنا شود. روایت‌ها تنها به شفا یا کرامت‌های ظاهری محدود نمی‌شوند، بلکه به جنبه‌های هدایتی، تربیتی و معنوی توجه دارند و نشان می‌دهند که ارتباط با امام رضا (ع) می‌تواند در بزنگاه‌های مختلف زندگی، راهگشا و آرامش‌بخش باشد. مطالعهٔ این اثر، نگاه تازه‌ای به مفهوم توسل، شفاعت و حضور معنوی امامان در زندگی روزمره ارائه می‌دهد و مخاطب را به تأمل دربارهٔ جایگاه معنویت و امید در مواجهه با مشکلات دعوت می‌کند.

خواندن کتاب عنایات امام رضا (ع) به روایت عالمان (کتاب دوم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به معارف اسلامی، پژوهشگران حوزهٔ دین، دوستداران سیرهٔ اهل‌بیت (ع) و کسانی که به‌دنبال شناخت نقش معنویت و توسل در زندگی هستند، مناسب است.

بخشی از کتاب عنایات امام رضا (ع) به روایت عالمان (کتاب دوم)

«اینجانب بنا بر فرمودهٔ شیخ‌الرئیس که فرمود، «از عوامل ضعف بینایی چشم، خوابیدن با شکم سیر است و لازم است بین غذای شب و خوابیدن فاصله انداخت»، همیشه مقیّد بودم شام را سرشب صرف کنم تا فاصلهٔ موردنظر شیخ را مراعات کرده باشم. مبادا خدای‌نکرده چشمم که یکی از مهم‌ترین سرمایه‌های کسب دانش و پیمودن راه کمال است، ضرر ببیند و این امر سبب شود که از تحصیل علم و کمال باز بمانم.

با این‌همه شبی از شب‌ها (در شب چهارشنبه ۲۹ جمادی‌الاولی ۱۴۰۵ قمری، برابر با اوّل اسفند ۱۳۶۳) شامم به تأخیر افتاد و متأسّفانه بعد از شام، خواب شدیدی بر من عارض شد. برای‌اینکه فرمودهٔ شیخ را عمل کرده باشم، بلند شدم و شروع کردم به قدم‌زدن و تا دوازده نصفه‌شب بیدار بودم؛ ولی بر اثر شدت خستگی، نتوانستم از خوابیدن خودداری کنم و خوابم برد.

خواب شیرین بود و رؤیا شیرین‌تر. سحرگاهان به زیارت حضرت ثامن‌الحجج، علی‌بن‌موسی‌الرضا مشرف شدم. در ابتدا با اشاره سؤال فرمودند که چرا کمتر خودت را به ما نشان می‌دهی؟ و پس از آن به عبارت صریح به من فرمودند: «این‌قدر خودت را زحمت مده. ما چشم تو را تا آخر عمر ضمانت می‌کنیم.»

الحمدلله که از این بشارت آن ولی‌اللّه اعظم، که به لقب ضامن هم شناخته شده است، برایم یقین حاصل شد که چشمانم تا آخرین دقایق عمرم بینا خواهند بود؛ چون ضامنشان معتبر است. چنانکه مشمول الطاف دیگر آن حضرت نیز بوده و هستیم.

شگفت اینکه حضرت (ع) فرمودند: «چرا کمتر خودت را به ما نشان می‌دهی؟»

واقعاً همین‌گونه و نشان از اوج اشراف حجّت خدا بود. علتش این بود که در آن دوران، بر اثر اشتغال بیش از حد به درس و بحث و تصنیف و تصحیح، مدتی بود به زیارت حضرت بی‌بی، فاطمه معصومه (س)، موفق نمی‌شدم و شگفت‌تر اینکه در آن شب، اصلاً اندیشهٔ آن حضرت (ع) در خاطرم نبود؛ اما ایشان به فکر خواب و چشمان من بودند و تا آخر عمر هم آن‌ها را ضمانت کردند.»