کتاب عدالت اجتماعی و شهر

کتاب «عدالت اجتماعی و شهر» نوشتۀ علی اکبر رضایی، امیر نظرپناهی و محمدصادق تیشه ورز دائم است و انتشارات مهراب آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب عدالت اجتماعی و شهر

با رشد شهرها در قرن بیستم، جمعیت شهرنشینان افزایش پیدا کرد و شهرنشینی به شیوۀ غالب زندگی تبدیل شد. اگرچه شهر و شهرنشینی یکی از مهم‌ترین شاخص‌های رفاه و توسعه اجتماعی و اقتصادی شمرده می‌شود، رشد بیش از حد و سریع آن می‌تواند سرانۀ برخورداری از بسیاری از امکانات اجتماعی و اقتصادی را کاهش دهد و از این طریق پیامدهای آن به‌صورت کاهش سطح کیفیت زندگی در عرصه‌های مختلف شهری آشکار شود.

نابرابری‌های اجتماعی قبل از هر چیز در معیارهای زندگی منعکسمی شود و با مفهوم فرصت‌ها و کیفیت زندگی ارتباط دارد. گسترش نامتقارن کیفیت زندگی یکی از مهم‌ترین ابزارها براي پی‌بردن به وجود نابرابری‌های اجتماعی در هر جامعه است. به همین دلیل یکی از مهم‌ترین موارد در برنامه‌ریزی شهری استفاده از فضاها و توزیع مناسب و به عبارتی عدالت فضایی است. تسهیلات و خدمات شهری از جمله عوامل مؤثر و مفیدی هستند که با پاسخگویی به نیازهای جمعیتی، افزایش منفعت عمومی و توجه به شایستگی افراد، ابعاد عدالت فضایی، عدالت اجتماعی و عدالت اقتصادی را برقرار نمایند.

تعادل فضایی در توزیع مراکز خدماتی در شهر و دستیابی به آن مقدمات توسعه پایدار شهری را فراهم می‌آورد و نابسامانی در توزیع منطقه‌ای و محلی باعث دوری مناطق و محلات از عدالت اجتماعی می‌شود. کتاب عدالت اجتماعی و شهر ابتدا مفاهیم فضا، عدالت اجتماعی و عدالت فضایی را شرح می‌دهد، سپس فضای شهر ، نابرابری اجتماعی، دیدگاه‌های مربوط به نابرابری اجتماعی، مکاتب شهری، جغرافیایی و عدالت اجتماعی و همچنین رابطۀ کیفیت زندگی و عدالت اجتماعی را تبیین می‌کند.

خواندن کتاب عدالت اجتماعی و شهر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به جامعه‌شناسان، مسئولان،‌مدیران شهری و مشاوران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب عدالت اجتماعی و شهر

«در جغرافیا مفهوم فضا به‌صورت علمی تقریباً از دههٔ ۱۹۵۰ با مقالۀ کورت شیفر در مورد استثناگرایی در جغرافیا وارد جغرافیا شد. عده‌ای مفهوم فضا را یک مفهوم اساسی در جغرافیا می‌دانند و برخی آن را کلمهٔ فلسفی خیانت‌آمیزی می‌خوانند که به‌هیچ‌وجه دارای مفهوم واحدی نیست. فضا در جغرافیا مفهوم فضای قابل زیست یا اکومن را شامل می‌شود. جایی که مقتضیات طبیعی، امکان سازمان‌بندی اجتماعی را فراهم می‌کند. در ادبیات جغرافیایی فضا به وسعت زمینی گفته می‌شود که هویت و واقعیتی دارد و کنش، عملکرد، حضور، روابط و حتی احساسات انسان‌ها در آن تجلی می‌یابد و براین‌اساس فضا چپ و راست، بالا و پایین و پیش‌وپس دارد و چیزی را در برابر، در کنار و یا در بطن خود جاي می‌دهد. فضا به گونه‌های مختلف زیر سلطه و اختیار انسان‌ها است و ضریب کاربرد نیروها در فضا که دگرگونی و تحول فضا را در بر دارد، متناسب با سطح توسعه اقتصادی و اجتماعی جمعیت‌هایی است که بر سینه آن مکان‌یابی کرده و استقراریافته‌اند»