کتاب مجموعه داستان پرتره ای برای اینگرید برگمن

کتاب مجموعه داستان پرتره ای برای اینگرید برگمن نوشتهٔ زهرا مالکیان است. انتشارات نسل روشن این مجموعه داستان کوتاه، معاصر و ایرانی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب مجموعه داستان پرتره ای برای اینگرید برگمن

کتاب مجموعه داستان پرتره ای برای اینگرید برگمن حاوی یک مجموعه داستان کوتاه و معاصر و ایرانی است. عنوان این داستان‌ها عبارت است از «به وقت اردی‌بهشت»، «پرتره‌ای برای اینگرید برگمن»، «پل سیاه» و «سگ‌کشی».

می‌دانیم که داستان کوتاه به داستان‌هایی گفته می‌شود که کوتاه‌تر از داستان‌های بلند باشند. داستان کوتاه دریچه‌ای است که به روی زندگی شخصیت یا شخصیت‌هایی و برای مدت کوتاهی باز می‌شود و به خواننده امکان می‌دهد که از این دریچه‌ها به اتفاقاتی که در حال وقوع هستند، نگاه کند. شخصیت در داستان کوتاه فقط خود را نشان می‌دهد و کمتر گسترش و تحول می‌یابد. گفته می‌شود که داستان کوتاه باید کوتاه باشد، اما این کوتاهی حد مشخص ندارد. نخستین داستان‌های کوتاه اوایل قرن نوزدهم میلادی خلق شدند، اما پیش از آن نیز ردّپایی از این گونهٔ داستانی در برخی نوشته‌ها وجود داشته است. در اوایل قرن نوزدهم «ادگار آلن پو» در آمریکا و «نیکلای گوگول» در روسیه گونه‌ای از روایت و داستان را بنیاد نهادند که اکنون داستان کوتاه نامیده می‌شود. از عناصر داستان کوتاه می‌توان به موضوع، درون‌مایه، زمینه، طرح، شخصیت، زمان، مکان و زاویه‌دید اشاره کرد. تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در جهان «آنتوان چخوف»، «نیکلای گوگول»، «ارنست همینگوی»، «خورخه لوئیس بورخس» و «جروم دیوید سالینجر» و تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در ایران نیز «غلامحسین ساعدی»، «هوشنگ گلشیری»، «صادق چوبک»، «بهرام صادقی»، «صادق هدایت» و «سیمین دانشور» هستند.

خواندن کتاب مجموعه داستان پرتره ای برای اینگرید برگمن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر ایران و قالب داستان کوتاه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مجموعه داستان پرتره ای برای اینگرید برگمن

«خبر خوبی بود. در این چند روز که دمغ بودم، به هیجانم آورده بود. در این سه روز و سه شب که چشم چشم کرده بودم و گوش‌هایم را منتظر نگه داشته بودم و بی‌وصال بازگشته بودم. این خبر می‌توانست راه سؤال‌هایم را به پاسخ برساند. خودم را می‌خوردم که در این روزهایی که در ایران هستم، با آن همه بوق و کرنا، استاد ماهوران خبردار نشده بود، من اجرا دارم؟»