کتاب نامداران دوره صفوی

کتاب نامداران دوره صفوی نوشتۀ فرزانه سورانی در انتشارات ندای کوروش به چاپ رسیده است.

درباره کتاب نامداران دوره صفوی

حکومت صفوی، یکی از پادشاهی‌های متمرکز در ایران از زمان حملۀ عرب‌ها و ترک‌ها به سرزمین ایران محسوب می‌شود که از ۹۰۷ تا ۱۱۴۸ هجری قمری (۱۵۰۱ تا ۱۷۳۶ میلادی) بر ایران فرمانروایی کرد. این پادشاهی را شاه اسماعیل اول از نوادگان شیخ صفی‌الدین اردبیلی، پیر طریقت صوفیه، در تبریز بنیان گذاشت. از مشخصه‌های مهم و تأثیرگذار این حکومت در تمام تاریخ ایران پس از آن، تغییر مذهب ایرانیان از تسنن به شیعۀ دوازده امامی به کمک نیروهای قزلباش خود بود. رسمی‌ کردن مذهب تشیع دوازده‌ امامی موجب تحول اساسی در ارزش‌ها و هنجارهای جامعه شد. کتاب نامداران دوره صفوی زندگی دو تن از فقهای شیعۀ این دوره یعنی محمدباقر بن محمد میرداماد و محمد بن حسین شیخ بهائی را شرح داده است.

خواندن کتاب نامداران دوره صفوی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به دوستداران تاریخ ایران بعد از اسلام و زندگی‌نامه‌های مشاهیر پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نامداران دوره صفوی

«سید محمد باقر فرزند محمد داماد استرآبادی مشهور به (میرداماد) از علمای بزرگ و حکمای برجسته عهد صفوی است. نسبت میرداماد به امام حسین (ع) می رسد. وی لقب (داماد) را از پدرش به وام گرفته بود، پدر او سید محد داماد استرآبادی به سبب داشتن افتخار دامادی محقق کرکی فقیه بزرگ عهد شاه طهماسب صفوی ملقب به (داماد) گردید. بعدها این لقب به فرزندش محمد باقر نیز اطلاق شد. سید محمد باقر استرآبادی در حدود سال ۹۶۰ هجری قمری دیده به جهان گشود. عنوان استرآبادی ظاهراً به دلیل انتساب به (استرآباد) بوده و خود وی در استرآباد به دنیا نیامده است چرا که پدرش سید محمد داماد، مسلماً در مرکز سیاسی کشور بوده و دلیل و نقلی بر سکونت خانواده میرداماد، در استرآباد وجود ندارد. درباره ازدواج سید محمد داماد با دختر محقق کرکی (ره) حکایت جالبی نقل شده است.»