کتاب سوژه زن مبارز

کتاب «سوژه زن مبارز» نوشتۀ زهرا شیخ الاسلام زاده است و پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی آن را منتشر کرده است. 

درباره کتاب سوژه زن مبارز

یکی از مهم‌ترین و پرچالش‌ترین مسئلۀ امروز جامعۀ ایران، نقش‌آفرینی اجتماعی زنان در کنار نقش‌های خانوادگی‌شان است. زنان امروز تمایل دارند در اجتماع حضور مؤثر و فعال داشته باشند و این را یکی از وجوه هویتی خود می‌داند. زن مسلمان امروزی می‌خواهد در حوزۀ موردعلاقه‌اش به شکل‌های مختلف نقش‌آفرینی کند؛ اما با مسائل مختلفی روبه‌رو می‌شود؛ زیرا او در خانواده نقش مادر و همسر را نیز بر عهده دارد و خانواده مسئولیت‌هایی را بر دوش او قرار داده است؛ بنابراین کنار هم قرارگرفتن این نقش‌های مهم نیازمند یک مدیریت قوی است چرا که گاهی آن‌ها را در تزاحم می‌بینند.

کتاب سوژه زن مبارز تلاشی در جهت پیداکردن یک الگوی رفتاری برای انجام تمامی مسئولیت‌های خود و رفع تناقضات است. اگرچه علاقه‌مندی زنان به حضور و ایفای نقش در جامعه امروزه بیشتر به چشم می‌آید و موردتوجه قرار گرفته است؛ اما در طول تاریخ نیز نمونه‌هایی ازاین‌دست زنان فعال وجود داشته‌اند که با بررسی کارنامه و زندگی آن‌ها می‌توان به یک الگوی رفتاری برای رفع تناقضات نقشی خود دست پیدا کرد. زهرا شیخ‌الاسلام زاده، نویسندۀ کتاب سوژه زن مبارز با متمرکزکردن توجه خود به سرگذشت و خاطرات زنان فعال در مبارزات انقلابی منتهی به انقلاب تلاش کرده است به این پرسش پاسخ دهد که آن‌ها چگونه با تزاحم نقش خانوادگی (همسر، مادر) و اجتماعی (مبارز انقلابی) خود مواجه شدند و با چه راهبردها و الگوهای رفتاری آن را مدیریت می‌کردند.

کتاب سوژه زن مبارز در ۶ فصل تنظیم شده است. عناوین فصل‌های کتاب عبارت است از: «فصل اول: درآمدی تاریخی بر موضوع»، «فصل دوم: نقش سخنوران»، «فصل سوم: جذب زنان به مبارزه»، «فصل چهارم: زنان در بستر مبارزه»، «فصل پنجم: تعارضات نقشی» و «فصل ششم: تفاوت الگوی مبارزه زن مسلمان و زن چپ»

خواندن کتاب سوژه زن مبارز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به جامعه‌شناسان، فعالان حوزۀ مطالعات زنان و همچنین دختران و مادران پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب سوژه زن مبارز

«آگاهی‌بخشی علما و رهبران و متفکران دینی به بانوان دربارۀ شناخت صحیح نقش و هویت خود و مسئولیت اجتماعی یک زن در آن زمان و درخواست از آن‌ها برای حضور در مبارزه علیه رژیم پهلوی، نشان‌دهندۀ این است که انقلاب اسلامی بر این اعتقاد بود که نمی‌توان نقش‌آفرینی زنان را صرفاً در خانه یا صرفاً در اجتماع دانست؛ بلکه با تجمیع این دو نگاه و ارائۀ یک نگاه جدید و جامع، داعیه‌دار این شد که تعریفی که از زن ارائه می‌دهد بیشترین تقارب را با نگاه اسلامی و ایرانی به زن دارد.»