کتاب پرورش انسان های خوب

«وقتی پدر و مادر می‌شویم، اغلب خودمان را معلمان فرزندانمان می‌دانیم، اما به‌زودی کشف می‌کنیم که فرزندانمان نیز معلمان ما هستند.»

احتمالاً تاکنون متوجه شده‌اید که بچه‌ها در انجام کاری که به آن‌ها می‌گوییم انجام دهند، افتضاح‌اند، ولی در انجام کارهایی که خودمان انجام می‌دهیم، عالی عمل می‌کنند.

در لحظه کمتر واکنش نشان دهید و با تفکر بیشتر به کودک خود پاسخ دهید. خواسته‌های شما برآورده خواهد شد و مرزهای مشخص خواهید داشت، بدون سرزنش، شرمساری و تهدید کردن با فرزند خود ارتباط برقرار می‌کنید.

ما آگاهانه تصمیم نمی‌گیریم که روی مشکلات تمرکز کنیم. به دلیل این سازوکار ذهن برای بقا، همهٔ ما به‌طور ذاتی تمایل داریم از چیزهایی که می‌توانند ما را تهدید کنند، آگاه باشیم، این تمایل ذاتی سوگیری منفی نام دارد. بخش پایین مغز مطمئن می‌شود که ما نکات منفی را راحت‌تر درک می‌کنیم که در مبارزه برای بقا حیاتی است. بااین‌حال، امروزه سوگیری منفی می‌تواند ارتباط شما با فرزندتان را ضعیف کند، ارتباطی که سرنخ فرزندپروری آسان است. ما لحظات همکاری نکردن کودکانمان را می‌بینیم، لحظات همکاری کردن آن‌ها را چطور؟ ما خودخواهی آن‌ها را می‌بینیم و سخاوت آن‌ها به چشممان نمی‌آید. نگاه ما به فرزندانمان می‌تواند مغرضانه و با سوگیری‌های ذهنی خودمان باشد.

خشم به ما می‌گوید: «در این شرایط چیزی باید تغییر کند!» خشم، محرکی قوی برای اقدام و تغییر است که می‌تواند سودمند باشد.

نواحی فوقانی مغز، به‌ویژه قشر پیشانی که درست پشت پیشانی ما قرار دارد، به‌طور کلی مسئول فرایندهای ذهنی پیچیده از جمله حل مسئله، خلاقیت، برنامه‌ریزی، تخیل و تفکر است.

شما انتخاب نمی‌کنید که کنترل خود را از دست بدهید؛ این بدن شماست که به واسطهٔ سیستم بیولوژیکی‌اش به طور خودکار واکنش نشان می‌دهد، بنابراین برای یادگیری واکنش‌های متفاوت، نیازمند تمرین‌های هدفمند هستید. همچنین می‌توان گفت ما برای هیچ‌یک از واکنش‌های انفعالی خود مقصر نیستیم. این برای اجداد ما حیاتی بوده که نسبت به تهدیدات، واکنش سریع نشان دهند؛ اما آمیگدال نمی‌داند که ما امروزه در دنیایی متفاوت زندگی می‌کنیم.

اگر این فرایندهای بیولوژیکی نهادینه‌شده مسئول واکنش ما باشند، برای کنترل آن چه کاری می‌توان انجام داد؟ یک خبر خوش برای شما و من این است که یک درمان تأییدشده وجود دارد: مراقبهٔ ذهن‌آگاهی.

ذهن‌آگاهی عبارت است از «آگاهی‌ای که از طریق توجه آگاهانه، بدون قضاوت و در لحظه به وجود می‌آید.»

مراقبهٔ ذهن‌آگاهی می‌تواند به کاهش استرس روانی ناشی از اضطراب، افسردگی و دردهای مزمن کمک کند. [کورلیس، ۲۰۱۴] تحقیقات بیشتر حاکی از این است که احساسات مثبت را نیز افزایش می‌دهد [دیویدسون و همکاران، ۲۰۰۲]، ارتباطات اجتماعی و هوش هیجانی را بالا می‌برد، و مهم‌تر از همه، توانایی شما را در کنترل احساسات خود بهبود می‌بخشد (این همان چیزی است که والدین به آن نیاز دارند!)[فردریکسون، و همکاران، ۲۰۰۸] من شاهد همهٔ این مزایا در زندگی خود و مراجعانم بودم. به زبان ساده، تمرین ذهن‌آگاهی برای ما احساس آرامش و خردمندی به ارمغان می‌آورد که برای فرزندپروری خوب به آن نیازمندیم.