کتاب بهترین چوگان باز

کتاب «بهترین چوگان باز» نوشتۀ اریک لوم و ترجمۀ مهناز عسگری است و انتشارات علمی و فرهنگی آن را منتشر کرده است. بهترین چوگان‌باز، یکی از افسانه‌های منطقۀ چیترال پاکستان است.

درباره کتاب بهترین چوگان باز

افسانۀ اول کتاب بهترین چوگان‌باز درباره مردی به نام بگال است که ۳ قرن پیش، کاپیتان تیم چوگان روستای شغور بود و هیچ‌کس مانند او نمی‌توانست چوب چوگان را به دست بگیرد و آن را کنترل کند. بگال و اسبش تندر در میان چوگان‌بازها معروف بودند. یک روز پادشاه سرزمین چیترال که خودش هم چوگان‌بازی می‌کرد، به روستای شغور آمد و بگال را به چوگان دعوت کرد. آیا بگال در این رقابت پیروز می‌شود؟ چرا مادر بگال می‌خواهد پسرش را از دادن مسابقه منصرف کند؟

اریک لوم، نویسندۀ مشهور رمان‌های نوجوان و اهل فرانسه کتاب بهترین چوگان‌باز را که ۳ افسانه مربوط به منطقۀ چیترال پاکستان را در برمی‌گیرد نوشته است. او با سفرش به این منطقه و آشنایی با زبان مردم توانسته است این افسانه‌های را جمع‌آوری کند. اریک فروم دربارۀ این سفر نوشته است: «من با زیر پا گذاشتن منطقهٔ چیترال در کشور پاکستان، با این سرزمین باستانی آشنا و به آن علاقه‌مند شدم. چیترال در شمال غربی پاکستان و در مرز افغانستان قرار دارد. در این سفر، برادرم یانیک و دوستی به نام جوردی همراهم بودند. ما یازده ماه در سال ۱۹۹۰ م (۱۳۶۹ ش) و ده ماه در سال ۱۹۹۴ م (۱۳۷۳ ش) در این منطقه ماندیم. ما در این مدت، ماجراهایی عجیب و باورنکردنی را تجربه کردیم؛ همچنین من توانستم زبان میزبانمان را بیاموزم. ازاین‌رو، موفق شدم در طول اقامت دوماهه‌ام در بهار ۱۹۹۸ م (۱۳۷۷ ش) داستان‌هایی را گردآوری کنم و آن‌ها را به شکل کتابی که اکنون در دست دارید، منتشر سازم.»

خواندن کتاب بهترین چوگان باز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی و علاقه‌مندان به افسانه های سرزمین ها مختلف پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب بهترین چوگان باز

«چترال سرزمینی در گوشه‌ای از این دنیاست. در این سرزمین دره‌هایی دست‌نخورده هست و دورتادورش را کوه‌های سربه‌فلک‌کشیده فراگرفته‌اند. پشت این کوه‌ها جاهای بلند دور از دسترس وجود دارد. ابرها نرسیده به آسمان تیره‌رنگ این دیار از بین می‌روند و ناپدید می‌شوند. رودهایی که از چیترال می‌گذرند سیاه و پرجوش و خروشند. بادهایی که بر فراز چیترال می‌وزند، عطرهایی تند و سرمست‌کننده با خود به همراه می‌برند. در این سرزمین، در مقایسه با سرزمین‌های دورتر، زمان سخت‌تر و کندتر می‌گذرد. مردها در دامنه‌های پرفرازونشیب کوه‌ها، به جمع‌آوری هیزم یا چرای بزها مشغول‌اند. آن‌ها با جانشان بازی می‌‌کنند»