کتاب فداکاری در راه وطن

کتاب فداکاری در راه وطن نوشتهٔ محمدعلی میهن پور سیاح و حاصل گردآوری مجتبی پریدار است. انتشارات شیرازه کتاب ما این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی دربردارندهٔ خاطراتی از سفر مهاجرت و نقش ژاندارمری در جنگ اول جهانی (۱۳۳۷ - ۱۳۳۴).

درباره کتاب فداکاری در راه وطن

کتاب فداکاری در راه وطن خاطرات فردی در باب بخشی از تاریخ معاصر ایران را در بر گرفته است. خاطرات و یادداشت‌های محمدعلی میهن پور سیاح از جنگ اول جهانی هم جنبهٔ داستانی دارد و هم صورتی تاریخی. توصیف پیشینهٔ تاریخی مقاومت ایرانیان در برابر قوای بیگانه و یک داستان ملی - میهنیِ باستانی از بخش‌های این کتاب خاطراتند. دشمن ایران در این زمان، روس‌های تزاری بودند. «عقب‌نشینی از کرمانشاه (ربیع‌الثانی ـ رجب ۱۳۳۴ ه . ق)» و «بازگشت (رجب ۱۳۳۴ - ربیع‌الثانی ۱۳۳۵ ه . ق)» و «پرده آخر (ربیع‌الاول - جمادی‌الثانی ۱۳۳۵ ه.ق)» عنوان بخش‌های اصلی این اثر است؛ کتابی دربردارندهٔ خاطراتی از سفر مهاجرت و نقش ژاندارمری در جنگ اول جهانی (۱۳۳۷ - ۱۳۳۴).

خواندن کتاب فداکاری در راه وطن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب تاریخ معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب فداکاری در راه وطن

«سلطان حسن‌خان معروف به پلتیک، یک نفر کُرد سنجابی را نزد ماژور نصرالله‌خان می‌برد. بعد معلوم می‌شود این کُرد با همّت قاصد مخصوصی است که از طرف ماژور لاهوتی‌خان به بغداد رفته است، مراجعت کرده، می‌خواهد به خاک سنجابی به خدمت ماژور و علی‌اکبرخان رئیس ایل رشید سنجابی برسد و مشاهدات خود را بگوید. به‌طوری که این قاصد اظهار می‌دارد جنگ سختی در کوت‌العماره برای مرتبهٔ سوم روی می‌دهد که نظیرش در دنیا کمتر بوده، همین جنگ باعث شکست قوای ساخلوی بغداد می‌شود، سه هزار نفر اسیر غیرمجروح و هزاران کشته از طرف عثمانی‌ها بوده کشتار زیادی هم در سلمان پاک روی داده است. جمیل‌پاشا و عزت‌پاشا و قادر افندی که با قوای انگلیسی‌ها محرمانه همراهی و مساعدت کرده بودند و یک قسمت باعث شکست قوای ترک شدند، پس از ورود انگلیسی‌ها به بغداد اول به آنها احترام گذاردند و انعام دادند. بعد هر سه نفر را گرفتند و به هندوستان فرستادند و گفتند کسی که به آب و خاک مملکت خودش خیانت نماید و اسرار قشون و دولت خود را برای جاه و جلال و پول به دشمن بدهد، معلوم است نسبت به ما چه خواهد کرد، پس بهتر آن است که آزاد نباشد. قوای انگلیسی‌ها به کاظمین نجف و کربلا هم رفته‌اند ولی قدم به هیچ صحنی از بقاع متبرکه نگذاشته و خیلی هم احترام می‌گذارند.

عشایر کُرد جدّ اً با انگلیسی‌ها مشغول زد و خورد می‌باشند. اهالی بغداد و کاظمین شیخ خزعل را لعن می‌کنند و می‌گویند اگر او در محمره جلوی انگلیسی‌ها را گرفته بود، آنها به این زودی بغداد را نمی‌گرفتند. عجالتاً اردوی زیادی انگلیسی از بغداد عازم خانقین می‌باشند و حالا در راه هستند و تا شهربان رسیده‌اند. قونسول ایران از بغداد به نجف اشرف رفته یک عده انگلیسی، قنسول‌خانهٔ ایران را تصرف کرده‌اند. چند روز است مرتباً روزی سه تا چهل نفر از اسرای عثمانی که بدست انگلیسی‌ها افتاده‌اند در کنار دجله تیرباران می‌شوند و عده زیادی از اهالی دستگیر می‌نمایند. پریروز ژنرال انگلیسی علمای شیعه و سنی را دعوت کرده، ولی نتیجه صحبت آنها را نفهمیدم و نمی‌توانستم زیاد در بغداد بمانم زیرا روز معیّن و ساعت معلوم که امشب باشد، باید خود را به ماژور لاهوتی‌خان برسانم. این بود خلاصهٔ مشاهدات قاصد یا جاسوس سنجابی.»