کتاب چرا چاق هستم؟

کتاب چرا چاق هستم؟ نوشتهٔ فرناز امین است. انتشارات متخصصان این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی در باب بررسی ریشه‌های ذهنی چاقی.

درباره کتاب چرا چاق هستم؟

کتاب چرا چاق هستم؟ ریشه‌های ذهنی چاقی را بررسی کرده است. این کتاب که هفت فصل دارد، به بررسی مشکلات ذهنی و انسدادهایی پرداخته که باعث ایجاد چاقی شده و مانع رسیدن به تناسب اندام می‌شود. نویسنده بر این باور است که با از میان‌رفتن انسدادهای فکری و رفع موانع ذهنی، دیگر به تلاش طاقت‌فرسا و تحمل گرسنگی برای لاغرشدن نیاز نداریم. او گفته است که با اصلاح ذهن، به‌صورت خودبه‌خود تمایلمان به پرخوری و عادت‌های غذایی ناسالم از بین می‌رود و بدون رنج و سختی به هدف خود خواهیم رسید.

خواندن کتاب چرا چاق هستم؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به افرادی که با بیماری یا مشکل چاقی مواجهند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب چرا چاق هستم؟

«فصل ششم: فرار از رنج (باور کلیدی: من تسلیم هستم)

خوردن غذا، می‌تواند ابزاری برای فرار از مشکلات و سرکوب احساساسات ناخوشایند باشد. چون شما یاد نگرفته اید که چگونه با مشکلات خود روبرو شوید، لازم است بدانید که مشکلات و سختی‌های زندگی برای رشد ما هستند، با حل کردن مشکلات است که بزرگ‌تر می شویم. انسان چاق، وقتی با مشکلی روبرو می‌شود و احساساسات بدی را در درون خود تجربه می‌کند، برای فرار از این احساس ناخوشایند، به دنبال ابزاری برای بیرون آمدن از خود می‌گردد، چون درون خودش رنج را تجربه می‌کند، می‌خواهد از خودش فرار کند و توجه خود را از درونش منحرف کرده، پس به بیرون از خود پناه می‌برد. انسان سالم، هنگام مواجه با مشکلات و سختی‌ها، از آن فرار نمی‌کند، بلکه با آن روبرو شده و راه حل مناسبی را اتخاذ می‌کند. تا وقتی که از مشکلات و احساسات بد خود می‌گریزید، نمی‌توانید آن‌ها را از میان ببرید. لازمهٔ حل کردن مشکلات، مواجه شدن با آن است. لازم است ذکر شود که منظور از تسلیم بودن، بی‌واکنشی نیست، بلکه منظور مواجه شدن با مشکلات، پذیرفتن آن و اتخاذ واکنش مناسب دربرابر آن‌هاست.

وقتی کودک، نیاز یا خواسته‌ای دارد و گریه می‌کند والدین بدون توجه به احساس و نیاز کودک، توجه او را به چیز دیگری جلب می‌کنند تا خواسته و نیازش را فراموش کند. وقتی کودک بزرگ می‌شود همین رفتار را با خود انجام می‌دهد؛ یعنی وقتی با مشکلی مواجه شده و احساس ناخوشایندی را در درون خود تجربه می‌کند خود را سرگرم کاری می‌کند یا به غذا خوردن پناه می‌برد، تا از آن احساس بگریزد.

روش‌های فرار از احساسات:

روش‌های مختلفی برای سرکوب احساسات و نادیده گرفتن نیازها و سرپوش گذاشتن بر درد و رنجی که می‌بریم وجود دارد. تمام این روش‌ها یک کار مشترک انجام می‌دهند، توجه ما را از خود و احساسات درونمان منحرف کرده و به بیرون از خود جلب می‌کنند. به این ترتیب، ما به‌شدت سرگرم تکرار یک عادت می‌شویم. هر نوع اعتیادی، در حقیقت فرار از دیدن احساسات است، تا وقت کافی برای دیدن مشکلاتتان و توجه به خودتان نداشته باشید:

اعتیاد به کارهای خانه:

تمیز بودن خانه بسیار خوب است، ولی اینکه اینقدر خود را با کارهای خانه و بچه‌ها سرگرم کنید که دیگر وقتی برای خود نداشته باشید نشانهٔ فرار است. شما نمی‌توانید در خانه بی‌کار بنشینید و زمانی را فقط به خود اختصاص دهید؛ چون می‌خواهید با سرگرم کردن خود به کارهای خانه از دیدن احساسات خود فرار کنید.

اعتیاد به کار:

این نوع اعتیاد در مردان بیشتر وجود دارد. اگر همزمان چند شغل دارید اگر در طول روز زمانی برای استراحت کردن و وقت گذاشتن برای خودتان ندارید، اگر از بی‌کار بودن کلافه و عصبی می‌شوید، به احتمال زیاد شما اعتیاد به کار دارید. اینکه شما همیشه سرتان شلوغ است بهانه خوبی است که زمانی برای اختصاص دادن به خودتان نداشته باشید و از دیدن خودتان و احساسات ناخوشایند درونتان فرار کنید. احساسات درون ما، نیاز به دیده شدن دارند و محتاج توجه ما هستند و مادامی‌که مورد توجه قرا نگیرند آرام نمی‌شوند.

اعتیاد به سیگار، مواد مخدر یا مشروبات الکلی:

افراد از طریق سیگار کشیدن و یا مصرف مواد مخدر از احساسات ناخوشایند درون خود فرار می‌کنند و به بی‌حسی می‌رسند.

اعتیاد به فضای مجازی:

حتماً در اطراف خود با افرادی مواجه شده‌اید که بیشتر وقت خود را در فضای مجازی می‌گذرانند. در عصر حاضر، فضای مجازی بهانهٔ خوبی برای فرار از احساسات ناخوشایند درونی است.»