کتاب متاپندار

کتاب «متاپندار» نوشتۀ حمید پورسلیمانی است و انتشارات مانیان آن را منتشر کرده است. این کتاب ایده‌هایی در جهت تحکیم زیرساخت‌ها در مسیر توسعه یافتگی ایران، مختص علوم اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ایران ارائه می‌کند.

درباره کتاب متاپندار

مدت زیادی است که کشور ایران مدت‌هاست که با بی‌تدبیری دست‌وپنجه نرم می‌کند و آنچه که آن را استوار و محکم نگه داشته، صلابت ملت ایران است. اما این مسئله که مردم برای حفظ کشور تلاش کنند؛ اما سیاست حاکم، ‌مردم را همراهی نکند هیچ فایده‌ای ندارد و نتیجه نمی‌دهد؛ بنابراین باید مسائل مختلف که در ایجاد چنین شرایطی دخیل هستند، دقیقاً مورد بررسی قرار بگیرند و نقص‌ها و کمبودها شناسایی و رفع شوند. مسائلی که قبل از تجربۀ توسعه‌یافتگی وجود دارد باید قبل از آنکه دیر شود موردتوجه قرار گیرند تا کشور بتواند به پیشرفت برسد. کتاب متاپندار در اینجا به معنای اندیشه و توصیه‌های فراتر از شرایط فعلی برای بهبود کلی اوضاع در تمام امور است. حمید پورسلیمانی در کتاب متاپندار، مسائل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را مورد بررسی قرار داده و متا ایده‌هایی را جهت اصلاح امور بیان کرده است.

کتاب متاپندار در ۸ فصل تنظیم شده است. عناوین فصل‌های کتاب عبارت است از: «فصل اول: چالش‌های اجتماعی و رفاهی»، «فصل دوم: چالش‌های اقتصادی و بانکی»، «فصل سوم: باشگاه‌های ورزشی»، «فصل چهارم: اقتصاد ارز دیجیتال بومی»، «فصل پنجم: حمایت مالی از طریق حامل‌های انرژی»، «فصل ششم: تولیدات کشاورزی، دامی و آب»، ‌ «فصل هفتم: صنایع و معادن» و «فصل هشتم: اعمال سیاست‌های یک‌جانبۀ حاکمیت و امتناع ملت».

خواندن کتاب متاپندار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دانشجویان رشتۀ علوم سیاسی و روابط بین‌الملل پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب متاپندار

«حکومت از سیاسیون، حاکمان و جامعه تشکیل می‌شود، اما اجتماع شامل عموم افرادِ زیر چتر حکومت و جامعه است؛ یعنی طیف کاملاً بازتری را در برمی‌گیرد و مدیریت آن با مدیریت حکومت فرق دارد؛ بنابراین اگر حکومتی بخواهد آنچه که نقشه راه خود می‌پندارد را بر اجتماع که دارای سلایق متعدد موافق، مخالف و بی‌طرف است، راهبری نماید درنهایت مهار حاکمیت را از دست خواهد داد.

مدار جریان حاکمیت در هر کشوری با قوانین، تصمیمات سیاسیون و نقش کلیدی مردم در اداره کشور تنظیم می‌شود و چنانچه هرکدام از آنها نقش خود را درست ایفا ننمایند، مدار ثبات خود را از دست خواهد داد و اگر اصلاح نشود عاقبت به فروپاشی آن کشور منجر می‌شود. افرادی که در رأس حکومت قرار می‌گیرند باید بر اساس ترکیب دیدگاه حاکمیتی و مردمی حکمرانی نمایند و جداً از اعمال سلایق و نظریات شخصی و یکسویه خود بر جامعه پرهیز کنند.»