کتاب تا با هم حرف می زنیم، بغضمون می ترکه

کتاب تا با هم حرف می زنیم، بغضمون می ترکه نوشتهٔ احسان بهروان فر است. انتشارات متخصصان این ۶۰ قطعه ترانهٔ مناسب برای سبک موسیقی‌ پاپ را منتشر کرده است.

درباره کتاب تا با هم حرف می زنیم، بغضمون می ترکه

کتاب تا با هم حرف می زنیم، بغضمون می ترکه شامل ۶۰ قطعه ترانهٔ مناسب برای سبک موسیقی‌ پاپ و یک قطعه ترانهٔ بندری است. بیشتر ترانه‌های این کتاب در قالب مثنوی بوده و در تعدادی از ترانه‌ها از قالب‌های ترکیبی (مثنوی، غزل و چهارپاره) استفاده شده است. می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

خواندن کتاب تا با هم حرف می زنیم، بغضمون می ترکه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شعر و ترانه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره احسان بهروان فر

احسان بهروان فر شاعر و ترانه‌سرا و متولد سال ۱۳۶۰ است. سرایش شعر را از سال ۱۳۸۴ آغاز کرده و اشعاری در سبک‌های کلاسیک (مثنوی، غزل و چهارپاره) شعر نو و شعر سپید سروده است. با نوازندگی برخی از سازهای موسیقی سنتی (تار، سنتور و تنبک) و ردیف و دستگاه‌های موسیقی اصیل ایران آشنا بوده و در حوزهٔ تولید پادکست (پادکست «سفر سبز») فعالیت دارد.

بخشی از کتاب تا با هم حرف می زنیم، بغضمون می ترکه

«"روزی که چشمام وا بشه"

هر شب میگم به آینه، بیدار بمون، پشت دره

معنای بودنت اونه یه وقت اینو یادت نره

پای پیاده میگذرم، از جاده های بی‌عبور

چیزی نداره واسه من، دریای نور وُ کوه نور

توو جاده‌ی سبز شمال، با آرزوهای محال

میرم شاید ببینمت، رو قلّه‌ی کوه خیال

چند وقتیه ندیدمت یه عمره که مریضه دل

چند وقتیه نیومدی توو خواب من، عزیز دل

میدونی قد وُ قامتم از سایه‌تم کوچیکتره

دردِ دلام برای تو، یه برگ میونِ دفتره».