کتاب اوگه

کتاب اوگه نوشتهٔ برزو نادرلویی است. شرکت رسانه ساز دانش این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی خاطرات داستان‌مانند یک کودک زخم‌خورده.

درباره کتاب اوگه

کتاب اوگه را حاوی داستان‌هایی یادداشت‌گونه دانسته‌اند. این کتاب خاطرات نویسنده را در بر گرفته است. برزو نادرلویی کتاب «اوگِه» را در هفت بخش نوشته است. او در پیشگفتار توضیح داده است که «اوگِه» یا «اوگِه‌ای» که نوشتار ترکی آن öge است، در ترکیِ قشقشایی به‌معنی ناتنی و بیگانه است. این اثر، یک رمان و یا کتاب روان‌شناسی نیست؛ ترکیبی است از روایتی واقعی که از سویی حالات روحی و احساسات درونی یک کودک را که مورد بی‌مهری، بی‌تفاوتی و بی‌توجهی والدین خود قرار گرفته است، به تصویر می‌کشد و از سوی دیگر نتایج روان‌شناسانهٔ آن را به‌شکلی ساده و عامیانه بازگو کرده است. این اثر برابر است با روایتی داستان‌گونه که با ادبیاتی خودمانی و بعضاً آمیخته با چاشنیِ طنزی تلخ، سعی بر آن دارد تا زخم‌هایی را که نویسنده سال‌ها در درون خود پنهان کرده، جسورانه نمایان کند. این ناداستان را بخوانید.

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به دو گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرد، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر، برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص یا ارائهٔ اطلاعات و به‌دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم هم‌نوعان است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ مبتنی بر واقعیت، از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی است. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌تواند شامل این‌ها باشند: جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها و نقدهای ادبی.

خواندن کتاب اوگه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ناداستان شبیه به داستان درمورد عالم کودکی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب اوگه

«نوشتن دربارهٔ خود راحت نیست. جسارتی می‌خواد که بتونی همه چی رو از یه نگاه بیرونی نسبت به خودت بنویسی، بی‌طرف و بدون چشم بستن روی نقاط ضعفت. همۀ ما دربارهٔ دیگران خیلی راحت صحبت می‌کنیم و نظر می‌دیم و به‌راحتی قضاوتشون می‌کنیم، ولی وقتی نوبت به خودمون می‌رسه هیچی به نظرمون نمی‌رسه و ظاهراً نمی‌تونیم ایرادات خودمون رو به خودمون بگیم. هرکسی می‌دونه چطور آدمیه، ولی براش سخته که بیانش  کنه، دوست داره همیشه سمت خوب خودش رو ببینه و دیگران هم همونو ببینن.»