تا ۷۰٪ تخفیف رؤیایی در کمپین تابستانی طاقچه! 🧙🏼🌌

کتاب فلسفه غرب (۱)

نویسنده:افلاطون صادقی

انتشارات:انتشارات دانشگاه پیام نور

دسته‌بندی:

امتیاز

۳.۳از ۳ رأیخواندن نظرات

۳٫۳

(۳)

خواندن نظرات

معرفی کتاب فلسفه غرب (۱)

«فلسفه غرب (۱)» نوشته افلاطون صادقی، از مجموعه کتاب‌های آموزشی دانشگاه پیام نور در رشته‌های فلسفه و کلام اسلامی، فلسفه و حکمت اسلامی و برای مقطع کارشناسی ارشد است. این کتاب بر اساس سرفصل‌های رسمی، شامل دو بخش می‌شود که بخش اول به بیان و بررسی فلسفۀ رنه دکارت، فیلسوف فرانسوی و بخش دوم به بیان و بررسی فلسفۀ ایمانوئل کانت، فیلسوف آلمانی، می‌پردازد. هر بخش دارای شش فصل است. در این فصول سعی‌شده با توجّه به نظام آموزشی پیام‌نور، در حدّ امکان، مطالب اصلی فلسفۀ هر فیلسوف به‌طور ساده و واضح بیان گردد. هر فصل با بیان اهداف کلّی و یادگیری، آغاز و با خودآزمایی‌های تشریحی و تستی پایان می‌یابد. با مطالعۀ اهداف، مشخّص می‌شود در هر فصل نویسنده به‌دنبال چه مطالب و نکاتی است و خواننده را آماده می‌کند تا سیر مطالب را هدف‌مند دنبال نماید. در پایان مطالعۀ هر فصل، پرسش‌ها و پاسخ به آن‌ها معیاری برای آزمودن خود در رسیدن به اهداف تعیین شده‌است. پاسخ پرسش‌های تستی در پایان کتاب آمده‌است.

نظری برای کتاب ثبت نشده است

بریده‌هایی از کتاب

از اختلافات اساسی این دو فیلسوف، ازلی‌بودن نفس انسانی از نظر افلاطون و حدوث آن از دید ارسطو می‌باشد. همین امر باعث‌شده تا نفس از دید افلاطون جوهری کاملاً مجزّا از بدن باشد؛ در حالی که از نظر ارسطو، نفس با بدن متحد می‌باشد. به‌عبارت دیگر، از نظر ارسطو ارتباط نفس و بدن، چون ارتباط ماده و صورت، اتحادی و نه انضمامی است. ارسطو نفس را به‌عنوان کمال و فعلیت اوّل بدن و جسم، از آن حیث که جسم است، تعریف نمود. ارسطو در تعریف خودش از نفس، این ارتباط و نزدیکی بین بدن و نفس را نشان می‌دهد (ارسطو، ۱۳۶۶: ۴۰۲ الف، ب) . در حالی که افلاطون آن را به‌عنوان یک جوهر کاملاً مجزّا و متفاوت با جوهر بدن می‌دانست. از طرف دیگر وجود، «ایدۀ» (مُثُل) نفس به‌طور مجزّا و قبل از بدن در نگاه افلاطون و نفی آن از نظر ارسطو، اختلاف مبنایی دیگر این دو فیلسوف می‌باشد.

نازنین

اما رویکرد دکارت به نفس یا روح بر اساس کدام نگرش است؟ آنچه از بیانات دکارت برمی‌آید، او در جاهای مختلف، نفس را به‌معنای ارسطویی و مدرسی نفی می‌کند. از سوی دیگر، نحوۀ تبیین او از نفس، رویکرد افلاطونی او را به این موضوع نشان می‌دهد. دکارت نفس را جوهری غیرمادی، اما کاملاً مجزّا از بدن می‌داند. او مفهوم نفس را به‌عنوان ایده و تصوّری فطری تلقّی می‌کند که مبتنی بر هیچ‌چیز عینی نیست، بلکه خداوند آن را در نهاد انسان قرار داده‌است. از دید دکارت، همۀ ادراکات ما بر این مفاهیم مبتنی است. این‌ها همه یادآور رویکرد افلاطونی به نفس و روح است، اما اختلاف اساسی او با ارسطو و افلاطون در این است که به‌جای نفس، حقیقت انسان را «ذهن» او می‌داند که کارش تنها اندیشیدن است

نازنین

فلسفه تطبیقی (رشته فلسفه و کلام اسلامی)