کتاب تاریخ ارتباطات

کتاب تاریخ ارتباطات از نمادهای عصر سنگ تا شبکه‌های اجتماعی نوشتهٔ پل هیر و پیتر اورکوهارت و ترجمه‌ٔ احسان شاه قاسمی و مریم خالقی پور است و انتشارات اندیشه احسان آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب تاریخ ارتباطات

کتاب تاریخ ارتباطات در این هفتمین ویراست خود نشان می‌دهد رسانه‌ها چگونه هم در حفظ نظم موجود و هم به‌عنوان عوامل تغییر، اثربخش بوده‌اند. خوانندگان با یک مطالعه گسترده و سرزنده فکری از رابطه میان تاریخ انسانی و رسانه‌های ارتباطی، از نمادهای عصر سنگ و خط اولیه تا شبکه‌های اجتماعی آشنا می‌شوند. این ویراست نو یک بحث گسترده درباره ارتباطات در عصر دیجیتال را در خود دارد و واپسین پژوهش‌های بین‌المللی انجام شده درباره تکنولوژی‌های سواد، چاپ و صدا را عرضه می‌کند.

چرا یک رسانه ارتباطی نو  الفبا، چاپ، پخش گسترده، اینترنت قدم به عرصه هستی می‌گذارد؟ این رسانه چه اثری بررسانه‌های پیش از خود می‌گذارد؟ یک رسانه نو چگونه برزندگی روزمره جامعه اثر می‌گذارد؟ و از آن سو، جامعه و فرهنگ چگونه می‌تواند برکردار رسانه‌ای اعمال نفوذ کند؟

این‌ها برخی پرسش‌هایی است که کتاب تاریخ ارتباطات بهشان پاسخ می‌دهد.

پل هیر استاد ممتاز در گروه مطالعات ارتباطی در دانشگاه ویلفرید لوریر در کانادا است.

پیتر اورکوهارت دانشیار در گروه مطالعات ارتباطی در دانشگاه ویلفرید لوریر در کانادا است.

خواندن کتاب تاریخ ارتباطات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگران رشته‌های جامعه‌شناسی، تاریخ و علوم ارتباط پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تاریخ ارتباطات

«هر گاه اصطلاح «رسانه» یا «ارتباطات» بیان می‌شود، بسیاری از ما به تکنولوژی‌های فراگیر جهان امروز می‌اندیشیم. دانشجویان درگیر در مطالعات رسانه‌ها ممکن است در تاریخ عقب بروند و به روزنامه در دو سده پیش، نوآوری دستگاه‌های چاپ در سده پانزدهم، یا احتمالا خاستگاه‌های الفبا در یونان باستان فکر کنند. ولی، رسانه‌های ارتباطاتی کهنه‌تر از این حرف‌ها هستند، خیلی کهنه‌تر. در این بخش ما به جنبه‌های مهم توسعه اولیه این رسانه‌ها خواهیم پرداخت؛ کار را با استفاده نمادین از فرهنگ مادی در عصر سنگ کهنه آغاز می‌کنیم.

نخستین رسانه ارتباطی چه بود؟ دادن پاسخ علمی به این پرسش احتمالا ناممکن است؛ اما، تصور کردن پاسخ ناممکن نیست. احتمالا در حوالی همان زمانی که نیاکان پیشاتاریخی ما شروع به ساختن ابزارهای چوبی، استخوانی و سنگی کردند تا بتوانند به صورت فیزیکی با محیط رو به تغییر سازگار شوند، «ابزارهایی برای اندیشیدن» را هم ساختند. احتمالا نخستین ابزار از این دست یک چوب ساده با خط‌های روی آن برای نشان دادن تعداد آهوهای موجود در گله‌های آن نزدیکی، یا سنگ‌ها و تخته‌هایی که برای تاکید براهمیت یک سرزمین در کنار هم می‌چیدند بودند. آن چه اهمیت داشت، فرآیند بود. آدمی فضای ارتباطی خود (فرآیند) را گسترش داد تا ارتباطات (ابزار یا رسانه‌های ارتباطی) بیافریند.

ارتباطات، دادوستد اطلاعات و پیام‌هاست. ارتباطات یک فعالیت است. حدود صد هزار سال پیش، نیاکان اولیه ما به‌وسیله ژست‌های غیرکلامی، و یک نظام در حال فرگشت از زبان گفتاری، با هم ارتباط می‌گرفتند. وقتی جهان آن‌ها به صورت فزاینده‌ای پیچیده شد، آن‌ها برای به یاد آوردن چیزهای مهم به چیزی بیش از حافظه مشترک گروه نیاز پیدا کردند. آن‌ها نیازمند چیزی بودند که گاهی به آن حافظه برون‌تنی می‌گفتند: یک حافظه در بیرون از بدن. این به شکل گیری رسانه‌هایی برای ذخیره کردن و بازیابی حجم رو به فزونی از اطلاعات انجامید. امروزه‌ریزتراشه‌ها گونه‌ای از چنین رسانه‌هایی به حساب می‌آید و از پسینیان مستقیم چوب خط‌های حکاکی شده فرضی ما هستند.»