کتاب اصلاحات ساختاری دانشگاه ها

کتاب اصلاحات ساختاری دانشگاه ها نوشتهٔ حسین احمدی رضایی است. انتشارات اندیشه احسان این کتاب را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب اصلاحات ساختاری دانشگاه ها

کتاب اصلاحات ساختاری دانشگاه ها در سه فصل ابتدایی به مسائل مهم و بنیادینی مانند روند ادارهٔ نظام آموزش عالی و اصلاحات ساختاری صورت‌گرفته و آرایش هیئت‌امنا در نظام‌های مختلف آموزش عالی پرداخته است. نویسنده در فصل چهارم به‌طور ویژه تفاوت‌های دو سبک معروف اروپایی و آمریکایی را مقایسه کرده و در فصل پنجم نیز به‌طور مفصل به نظام آموزش عالی در آمریکا پرداخته است. او در سه فصل آخر این کتاب، ساختار نظام‌های آموزش عالی سه کشور هلند و مجارستان و عربستان را به‌صورت الگو و باتوجه‌به اصلاحات ساختاری انجام‌گرفته در آن‌ها، بررسی کرده است. کتاب حاضر به قلم حسن احمدی رضایی، با نگاهی تخصصی به موضوع ادارهٔ دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی در سطح جهانی و در هشت فصل نوشته شده است. نویسنده باتوجه‌به احساس نیاز جدی به ادبیات سازمان‌یافته در حوزهٔ مدیریت آموزش عالی و کمبود مطالب جدید به پارسی، تصمیم به نوشتن این کتاب گرفته است. برای انجام این مهم، او بیش از ده‌ها مقاله و کتاب را طی بیش از یک سال مطالعه و تمام تلاش خود را کرده تا امانت‌داری لازم را در نظرات و گفتار دانشمندان و پژوهشگران این حوزه به عمل آورد. اثر حاضر ترکیبی است.

خواندن کتاب اصلاحات ساختاری دانشگاه ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ آموزش عالی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب اصلاحات ساختاری دانشگاه ها

«سطح مشارکت دولت در کار نظام‌های آموزش عالی و مؤسسات در کشورهای مختلف باهم تفاوت دارند و این موضوع اغلب متناسب با نقش تأمین مالی و بودجه‌ریزی دولت است. در کشور عربستان سعودی، دانشگاه‌های دولتی به‌طور کامل به واسطه دولت اداره و تأمین بودجه می‌شوند و دانشجویان هیچ‌گونه شهریه‌ای را پرداخت نمی‌کنند. آموزش عالی در این کشور برای مردم یک حق به‌حساب می‌آید. یک چنین فرهنگ بهره‌مندی مجانی از آموزش عالی، حداقل تا حدی به خاطر تأمین مالی پردرآمد دولت برای آموزش عالی به عنوان ستون اصلی برنامه توسعه ده‌ساله ملی عربستان به وجود آمده بود. به همین ترتیب، به خاطر حمایت مالی بسیار قوی، کشور عربستان سرپرستی و نظارت سفت و سختی را بر روی اداره امور دانشگاه‌ها اعمال کرده است.

شواهدی گویای این مطلب است که درزمانی که تقاضا برای آموزش عالی افزایش می‌یابد، دولت می‌تواند حتی کمک‌های بیشتری را از بخش خصوصی دریافت نماید (آلباخ و همکارانش، ۲۰۰۹). دانشگاه‌های خصوصی در عربستان سعودی هم‌اکنون به‌شدت توسط دولت سامان‌دهی و کنترل می‌شوند و این اقدام توسط وزیر آموزش عالی با نظارت بر روی رهنمودهای سیاستی در رابطه با تأسیس، کار دانشگاه و اعطای مجوز به مؤسسات آموزش عالی خصوصی است (GDPHE، ۲۰۱۱). این اقدام بخردانه در این سطح برای سرپرستی دولت در جهت حصول اطمینان از نتایج کار دانشگاه‌ها و برنامه‌های متنوعی که محقق کننده نیازهای بازار کار باشد بوده است تا بتواند با اهداف پیشرفت در حوزه‌های علمی و فنی عربستان سعودی متناسب باشد. دلایلی که به صورت متناوب بیان می‌شود این است که رقابت افزایش یافته و عملکرد بازار آموزشی که در آن نقش دولت به حداقل می‌رسد، به‌احتمال‌زیاد در جهت دستیابی به پیامدهای کیفی برای نظام آموزش عالی کشور عربستان است (کریستنسن، ۲۰۱۱؛ جاکوبز و واندر پلوج، ۲۰۰۶).»