کتاب تفسیر نمونه (جلد ششم)

«ای مردم اندکی آرام‌تر دعا کنید شما شخص کر و غائبی را نمی‌خوانید شما کسی را می‌خوانید که شنوا و نزدیک است و با شما است» .

طلب اشاره شده است. و نیز در بعضی از روایات که از طرق اهل‌بیت علیهم‌السلام رسیده می‌خوانیم: این حروف رموز و اشاراتی است به نام‌های خداوند، مثلاً «المص» در سوره مورد بحث اشاره به: أَنَا اللّهُ الْمُقْتَدِرُ الصّادِقُ: «من خداوند توانای راستگو هستم»

اسلام هیچ گونه خصومتی با نژاد یهود ندارد و به عنوان پیروان یک مکتب و یا وابستگان به یک نژاد، آنها را محکوم نمی‌نماید، بلکه مقیاس و معیار سنجش را اعمال آنها قرار می‌دهد

جمله «اسْتَوی عَلَی الْعَرْشِ» کنایه از احاطه کامل پروردگار و تسلط او بر تدبیر امور آسمان‌ها و زمین بعد از خلقت آنها است.

بسیاری را می‌شناسیم که در زندگی هیچ چیز کم ندارند، تنها رنج و عذاب الیم آنها حسد نسبت به وضع دیگران، و کینه‌توزی است که زندگی مرفه آنها را عرصه تاخت و تاز لشکر اندوه و غم و فعالیت‌های خسته کننده بی‌دلیل می‌سازد.

علی علیه‌السلام در قرآن نام‌هائی دارد که مردم آنها را نمی‌دانند، از جمله «مؤذّن» در آیه شریفه: «فَأَذَّنَ مُؤذِّنٌ بَینَهُمْ» ، علی است که این ندا را در می‌دهد و می‌گوید: أَلا لَعْنَةُ اللّهَ عَلَی الَّذِینَ کذَّبُوا بِوِلایتِی وَ اسْتَخَفُّوا بِحَقِّی: «لعنت خدا بر آنها باد که ولایت مرا تکذیب کردند و حق مرا کوچک شمردند» .

«هنگامی که بهشتیان به سوی بهشت روان شوند، بر در بهشت درختی می‌بینند که از ریشه آن دو چشمه جاری است. از یکی از آن دو چشمه می‌نوشند، و تمام کینه‌ها و حسدها از قلب آنها شسته می‌شود و این همان شراب طهور است. و در چشمه دیگر خود را شستشو می‌دهند و طراوت و زیبائی در اندام آنها آشکار می‌شود، به طوری که بعد از آن هرگز ژولیده، رنگ پریده و دگرگون نخواهند شد» .

ما به خاطر این نهی از منکر می‌کنیم که وظیفه خود را در پیشگاه پروردگارتان انجام داده و در برابر او مسئولیتی نداشته باشیم، به علاوه شاید سخنان ما در دل آنها مؤثر افتد و دست از طغیان و سرکشی بردارند

این دوزخیان محروم کسانی هستند که دین و مذهب خود را به سرگرمی و بازی گرفتند

درباره «اعراف» که منطقه‌ای است حدّ فاصل میان بهشت و دوزخ