کتاب باور کن

کتاب باور کن؛ نام تو روی امید حک‌شده نوشتهٔ جول اوستین و ترجمهٔ شاهین غفاری و ویراستهٔ فرشته نظری است و موسسه انتشارات فلسفه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب باور کن

کتاب باور کن مجموع چند سخنرانی از جول اوستین است که درخصوص مفاهیم والایی صحبت می‌کند. این مفاهیم که اغلب حول محور امید هستند، از این قرارند:

۱: قدرت باور

۲: لنگر امید

۳: سال بعد، همین موقع

۴: بزرگ بخواهید

۵: به قلمرو ناشناخته ها قدم بگذارید

خواندن کتاب باور کن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران کتاب‌های موفقیت و توسعه فردی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جول اوستین

کتاب‌های جول اوستین در بین پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک‌تایمز به چشم می‌خورند. او کشیش ارشد کلیسای لیک‌وود در هوستون است. روزانه میلیون‌ها نفر پیام‌های الهام‌بخش او را در تلویزیون، پادکست‌ها، رادیوی جول اوستین و پلتفرم‌های دیجیتال جهانی دریافت می‌کنند. 

بخشی از کتاب باور کن

«لنگر یک وسیلهٔ فلزی است که توسط یک طناب به کشتی متصل است و داخل دریا انداخته می‌شود تا کشتی را در جای خود ثابت نگه دارد. به محض اینکه کاپیتان به مقصد برسد، لنگر را داخل آب می‌اندازد. در این صورت کشتی شناور نخواهد شد. وقتی کشتی لنگر می‌اندازد ممکن است کمی با امواج و باد جابه‌جا شود اما کاپیتان نگران نمی‌شود. او آسوده است چون می‌داند که لنگر را انداخته.

امید، لنگر روح ما است. امید همان چیزی است که روح ما را در جای درست نگه می‌دارد. آنچه کمکتان می‌کند که بر چالش‌ها پیروز شوید و به آرزوهای خود برسید، تکیه بر امید است. این یعنی فارغ از اینکه مشکل چقدر بزرگ باشد و چقدر به طول بینجامد، می‌دانید که خداوند همچنان در قدرت است. می‌دانید که برنامه‌های او خوبند، که او بزرگ‌تر از هر مشکلی است و خیر او شما را در بر گرفته. وقتی به لنگر امید تکیه کنید، هیچ چیز شما را تکان نخواهد داد. بادها، امواج و طوفان‌های سیاه زندگی ممکن است رخ دهند اما نگران نمی‌شوید. لنگر آن پایین است. 

ممکن است یک تشخیص پزشکی بد دریافت کنید که بیشتر مردم را ناراحت می‌کند اما شما را نه. شما به امید تکیه دارید. "من می‌دانم که خداوند سلامتی را به من بازمی‌گرداند." ممکن است یک ناامیدی یا فقدان را از سر بگذرانید و هیجاناتی را تجربه کنید که شما را به‌سوی تلخی و افسردگی سوق دهند، اما قدرتی شما را سرپا نگه می‌دارد. نمی‌توانید توضیحش دهید اما در اعماق قلبتان صدایی را می‌شنوید که می‌گوید "همه چیز روبه‌راه خواهد شد. خداوند از زشتی، زیبایی خواهد آفرید." این لنگر امید است. شاید آرزویتان غیرممکن به نظر برسد. شاید روابط و منابع مورد نیاز را نداشته باشید و همه بگویند "رهایش کن! قرار نیست اتفاق بیفتد. داری وقتت را تلف می‌کنی." بیشتر مردم در این شرایط، دست می‌کشند اما رویکرد شما این است: شاید راهی نبینم اما می‌دانم که خدا راهی دارد. او درهایی را می‌گشاید که هیچ انسانی نمی‌تواند ببندد. آیندهٔ من خیر است. وقتی لنگر شما امید باشد، خداوند رخدادهایی را خلق خواهد کرد که خودتان هرگز نمی‌توانستید خلق کنید.

من این را فهمیده‌ام که همیشه چیزی آن بیرون هست که می‌خواهد لنگر امید را از آب بیرون بکشد: خبرهای بد، تأخیرها، دلسردی‌ها. در این اوقات سخت، وقتی زندگی با ما نمی‌سازد، وقتی دعاها بی‌جواب می‌مانند، وقتی بیش از چیزی که فکر می‌کردید طول می‌کشد، باید مطمئن شوید که لنگرتان در آب باقی بماند. اگر آن را بالا بکشید، در دریای تردید و ترس و شرمساری شناور خواهید شد. وقتی بر لنگر امید تکیه کنید، انگار به آن گره می‌خورید. نمی‌توانید زیاد از آن دور شوید. شاید افکار تردیدآمیزی داشته باشید و بگویید این مشکل هرگز حل نخواهد شد. اما ایمانتان به میدان می‌آید و می‌گوید "نه، می‌دانم که پاسخ در راه است." روی کاغذ، سی سال طول می‌کشد تا بدهی شما تسویه شود. می‌توانستید این را بپذیرید اما از آنجا که به امید تکیه دارید، ندای درونتان می‌گوید "می‌دانم که خدا می‌تواند آن را شتاب دهد. می‌دانم که موهبت‌های بزرگ سر راهم قرار خواهند گرفت." شاید فرزندانتان به بیراهه رفته باشند و به نظر برسد که تغییری نخواهند کرد، اما چون به امید گره خورده‌اید، دیگر نمی‌ترسید. هرگاه که آن افکار منفی می‌آیند و سعی می‌کنند شما را تکان دهند، با لنگر روبرو می‌شوند.

سؤال من این است: آیا لنگر امید شما در آب است؟ آیا امید دارید؟ آیا این انتظار را دارید که آرزوهای شما برآورده شوند، آن اعتیاد را رها کنید، یا خانواده‌تان دوباره دور هم جمع شوند؟ یا لنگر خود را کشیده‌اید و حالا در دریای تردید شناورید و به کم قانع شده‌اید؟ دوباره لنگر خود را بیندازید. ایمان، خمیرمایهٔ آرزوهای شما است. اگر ایمان نداشته باشید، نمی‌توانید آرزویی داشته باشید. باید باور کنید که آنچه خدا در دلتان انداخته به واقعیت خواهد پیوست، که به آرزوهای خود خواهید رسید، که افراد مناسب را ملاقات خواهید کرد، که دوباره سالم و یکپارچه خواهید شد.»