بریده‌هایی از کتاب باور کن

تاج پادشاهی همچنان بر سر خداوند است

حرف از نشدن نزنید، حرف از شدن بزنید.

خداوند تبدیل به چیزی می‌شود که نیاز دارید بشود. وقتی ضعیف شوید، او قوی می‌شود. وقتی بیمار شوید، او شفادهنده می‌شود. وقتی راهی نبینید، او راه می‌شود.

حالا وقتش است که بگویید "این روزی جدید است. به‌اندازهٔ کافی اسیر این مزخرفات بوده‌ام. از منفی بودن و کینه‌توزی خسته شده‌ام، از زندگی بدون شور و اشتیاق و بدون انتظار هیچ چیز خوب، خسته شده‌ام. می‌خواهم آن طناب‌ها را پاره کنم و خود را به لنگر امید ببندم."

آنچه باور داریم، فراتر از چیزی است که گزارش‌های پزشکی می‌گویند. خداوند شما را باور کرده پس خودتان نیز خود را باور کنید. این باور، بر هر نیروی طبیعی چیره خواهد شد.

کسانی که باور داشته باشند، به بزرگی قدرت خداوند پی خواهند برد. دقت کنید که این قدرت فقط زمانی فعال خواهد شد که به آن باور داشته باشید.

"خب، جول، من آرزوهای بزرگی دارم اما آدم‌های درست را نمی‌شناسم. من روابط کافی با آدم‌ها ندارم." مشکلی نیست. خدا آدم‌های زیادی را می‌شناسد. تو دوستانی در جایگاه‌های خوب داری. اگر باور کنی، خدا افراد مناسب را سر راهت قرار خواهد داد. از هیبت آنچه پیش‌رو داری نترس.

موضوع این است: حتی اگر به خواستهٔ خود نرسید یا به شیوه‌ای که فکر می‌کردید، محقق نشود، خدا می‌داند چطور از آن به نفع شما استفاده کند. خدا ترجیح می‌دهد به‌جای آنکه همیشه در امنیت گام بردارید، گاهی ندانید که آیا به خواستهٔ خود خواهید رسید یا خیر و در نتیجه، گام‌های خود را با ایمان‌تر بردارید. اشتباه‌ها و درهای بسته، جزئی از برنامهٔ خداوندند. آن‌ها ما را برای درهای باز آماده می‌کنند. اما اگر همیشه نگران خراب شدن گام بعدی باشید، هرگز از نقطهٔ شروع جلوتر نخواهید رفت.

"خب، جول من از کار و زندگی افتاده‌ام. تو موقعیت مالی مرا درک نمی‌کنی." بله، من درک نمی‌کنم اما خدا درک می‌کند. او هنوز ارباب است. یک اشارهٔ خدا کافی است تا شما از کمبود به فراوانیِ بیش از نیاز خود دست پیدا کنید.

"خب، تو وضعیت پروندهٔ پزشکی مرا نمی‌دانی. اصلاً وضع خوبی ندارد." بله، اما من خدا را می‌شناسم. او شفادهنده است و هنوز قدرت خود را از دست نداده. او قبلاً هم چنین کارهایی کرده و بعد از این هم خواهد کرد.

هیچ مانعی، هیچ ناامیدی‌ای، هیچ بی‌عدالتی‌ای، هیچ شخصی، هیچ آدم نفرت‌ورز و هیچ حسودی نمی‌تواند در مقابل قدرت خداوند بایستد. وقتی باور کنی، تمام نیروهای تاریکی هم نمی‌توانند خداوند را از گرفتن دست تو و رساندنت به مقصد بازدارند. یک باورمند باش نه یک تردیدگر. کشف کن که او کیست.

اگر امید خود را به خدا ببندید، او شما را به‌جایی خواهد برد که باید آنجا باشید.

بگویید "خدایا، من راهی نمی‌بینم اما امید من به تو است. می‌دانم که تو راهی داری."

وقتی روزهای تلخ، به درازا می‌کشند، باید چشم‌انداز درست را حفظ کنید. آن مشکل، موقتی است و روزهای خوب در آیندهٔ شما وجود دارند. شاید زندگی با شما معاملهٔ خوبی نکرده باشد اما این نمی‌تواند مانع تجلی سرنوشتتان شود. شاید شرایط بر ضد شما باشند اما خدا با شما است. وقتی به امید تکیه کنید، خدا راه‌هایی را نشانتان خواهد داد که تصورش را نمی‌کنید.

اگر راهی نمی‌بینید، معنی‌اش این نیست که خدا راهی ندارد. او فقط می‌خواهد از راهی غیرمعمول انجامش دهد که شما آن را نمی‌بینید.

شاید در حال مبارزه با یک بیماری هستید. پزشکان می‌گویند خوب شدنی نیست و باید با آن سر کنید. این را به ذهن خود وارد کنید: سال دیگر همین موقع، سالم و سرپا خواهم بود. "خب جول، این چطور ممکن است؟ گزارش پزشکی می‌گوید راهی نیست." اما من می‌گویم گزارش دیگری هم وجود دارد. خدا می‌گوید که سلامتی را به شما بازخواهد گرداند. روزهای باقی‌ماندهٔ عمر شما را او تعیین می‌کند.

برای رسیدن به آرزوهایی که انگار برآورده شدنشان یک عمر طول می‌کشد، آماده باشید. آن‌ها زودتر از آنچه فکر می‌کنید برآورده خواهند شد. همه چیز قرار است سر جای خود قرار گیرد. افراد مناسب شما را پیدا خواهند کرد. اتفاقات خوب، شما را رهیابی خواهند کرد. اگر قرار نبود خداوند کار غیرعادی و شگفت‌انگیزی برایتان انجام دهد، الان این متن را نمی‌خواندید.

می‌دانستم کار سختی در پیش دارم و تجربهٔ کافی ندارم. اما از طرفی هم می‌دانستم که قدرت خدا در هنگام ناتوانیِ انسان، نمایان خواهد شد.

قدرت شگفت‌انگیزی در آنچه به آن باور داریم نهفته است.

شما می‌دانید که کنترل کامل همه چیز در دست خدا است. وقتی خدا ببیند که شما ذهن خود را آمادهٔ اتفاقات خوب کرده‌اید، او نیز دست به کار خواهد شد. حرارت‌سنج شما روی امید به او، روی ایمان، روی جبران او، روی شفا و روی پیروزی تنظیم شده. شاید یک‌شبه رخ ندهد اما خدا وفادار است. او به قولی که داده عمل می‌کند.

یک بار دیگر باور داشتن را شروع کن." باور کنید که می‌توانید رها از درد زندگی کنید. باور کنید که می‌توانید به خانهٔ زیباتری بروید. باور کنید که خداوند می‌تواند آدم‌های مناسب را در مسیرتان قرار دهد.

ذهن خود را آمادهٔ اتفاقات خوب کنید.

رویکرد ما باید این باشد: "این چیزی است که خدا برای من می‌خواهد. به من موهبتی عطا شده. من زنده خواهم ماند و نخواهم مُرد. فرزندان من قدرتمند خواهند شد. روزهای آیندهٔ من بهتر از روزهای گذشته‌ام خواهند بود."

من از آنچه می‌بینم و آنچه مردم می‌گویند تأثیر نمی‌گیرم. من از آنچه "می‌دانم" تأثیر می‌گیرم و آنچه من می‌دانم این است که وقتی باور داشته باشم، قدرت شگفت‌انگیز خداوند، فعال خواهد شد. می‌دانم که وقتی باور کنم، قلعه‌های محکم فرو خواهند ریخت. خیر، شفا، پیشرفت و جبران، در مسیرم قرار خواهند گرفت.

یک بار دیگر باور داشتن را شروع کن

وقتی به امید تکیه کنید، حتی با وجود شرایط منفی، نگران نخواهید شد زیرا می‌دانید که خداوند برای شما می‌جنگد. شاید آرزوهای خود را برآورده شده نبینید اما امید را رها نکنید. بدانید که خداوند در پشت صحنه در حال چیدمان صحنه به سود شما است.

وقتی بیش از حد طولانی می‌شود، لبخند خود را حفظ کنید و همیشه بگویید "خدایا، ممنونم که چیزهای خوبی در چنته داری."

اگر در روح شما انتظاری برای رسیدن به چیز خوبی وجود نداشته باشد، خدا را در مورد آنچه می‌تواند برایتان انجام دهد، محدود می‌کنید.

امید خود را برانگیزید. اگر این کار را نکنید، در نگرانی، ترس و تأسف برای خود شناور خواهید شد.

به‌جای منفی‌بافی و گفتن "خدایا، چرا این اتفاق افتاد؟" به لنگر امید تکیه کنید و بگویید "خدایا، من راهی نمی‌بینم اما امید من به تو است. می‌دانم که تو راهی داری." اگر امید نداشته باشید که مشکل حل خواهد شد، آرزوها برآورده خواهند شد، خانهٔ جدیدی خریده خواهد شد، یا فرزندتان سربه‌راه خواهد شد، کم‌کم قلبتان، روحتان بیمار خواهد شد. اگر امیدوار و مثبت‌اندیش نباشید و منتظر خیر خداوند نباشید، یعنی چیزی در درونتان اشتباه است. حتی وقتی از لحاظ جسمی تحت فشاریم، سیستم دفاعی بدنمان ضعیف می‌شود و آن‌طور که باید، با بیماری نمی‌جنگد.