کتاب فرار ستاره ها از کتابخانه آقای لمونچلو

کتاب فرار ستاره ها از کتابخانه آقای لمونچلو نوشتهٔ کریس گرابنستاین و ترجمهٔ شبنم حاتمی و ویراستهٔ سعید خواجه افضلی و فاطمه صادقیان و سهیلا نظری است و انتشارات پرتقال آن را منتشر کرده است. این کتاب جلد چهارم از مجموعه کتابخانه آقای لمونچلو است.

درباره کتاب فرار ستاره ها از کتابخانه آقای لمونچلو

پس از ماه‌ها انتظار، قرار است آقای لِمونچلو مسابقه‌‌ای را برگزار کند که به‌صورت زنده از شبکه‌ٔ تلویزیونیِ محبوب کیدزاپالوزا پخش شود. مسابقه‌ای هیجان‌انگیز که پر از جلوه‌های بصری و فناوری‌های پیشرفته است و تیم‌های شرکت‌کننده باید قفل اتاق‌های خیال‌سرای آقای لِمونچلو را باز کنند تا بتوانند از کتابخانه خارج شوند.

آیا کایل و دوستانش موفق می‌شوند از پس چالش‌های سخت این مسابقه بربیایند؟ این ‌بار چه کسی برنده‌ٔ مسابقه‌ٔ بزرگ آقای لِمونچلو می‌شود؟

خواندن کتاب فرار ستاره ها از کتابخانه آقای لمونچلو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به همه کودکان و نوجوانان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب فرار ستاره ها از کتابخانه آقای لمونچلو

«کایل کیلی داد زد: «وای عاشق این بازی مسخره‌ام.»

شاید بهتر بود داد نمی‌زد، چون با دوستانش، آکیمی هیوز، سیِرا راسل و میگوئل فرناندز، وسط کتابخانهٔ مدرسه سرگرم بازی کامپیوتری بودند.

درواقع اصلاً نباید با کامپیوتر کتابخانه بازی می‌کرد. مثلاً این ساعت قرار بود زنگ «مطالعهٔ آزاد» باشد.

اما کایل همین دیشب داشت برنامهٔ تلویزیونی جدیدِ همکلاسی سابقش، هیلی‌دیلی، را به اسم هی، هی، هیلی از شبکهٔ کیدزاپالوزا تماشا می‌کرد که تبلیغ بازی جدید آقای لمونچلو را وسط برنامه دید. بازی معمایی آنلاینی به نام در تصویر چی می‌بینی؟ که پر از تصاویر متحرکی بود که خطای دید ایجاد می‌کرد و لازم بود زود، تند، سریع آن‌ها را حدس بزنی.

یعنی هیجان‌انگیز بود؟ هیلی در انتهای تبلیغ به آواز گفت: «می‌پرسین هیجان‌انگیزه؟ آهای! لمونچلو که باشه، هیجان هم همراهشه!»

کایل باید در اولین فرصت که از قضا زنگ «مطالعهٔ آزاد» بود، این بازی را امتحان می‌کرد.

یک معمای تصویری به همراه ثانیه‌شماری ده‌ثانیه‌ای که تیک‌تاک می‌کرد، روی صفحه ظاهر شد و کایل گفت: «مرحلهٔ اوله.»

آکیمی گفت: «این که آسونه.» و با سرعت تمام روی صفحه‌کلید تایپ کرد. «یه گلدون و دوتا صورت. یا یه شمعدون. اون گلدونه ممکنه شمعدون باشه.»

سیرا که یک‌جورهایی خورهٔ کتاب و نابغه بود، گفت: «این نمونهٔ رایج این‌جور معماهاست. تصاویری که خطای دید ایجاد می‌کنن، ابزار عالی‌ای واسه بررسی ادراک بصری‌ان.»

کایل گفت: «یا شاید هم، واسه خوش گذروندن.»

آکیمی کلید برگشت را زد. روی صفحهٔ نمایش پولک‌هایی با پیکسل‌های درشت ظاهر شد که درنهایت به شکل کلمهٔ «تبریکولانه!» درآمدند.

آکیمی که مشتاق ادامهٔ بازی بود، گفت: «بیاین بریم مرحلهٔ دو!»

میگوئل نیم‌نگاهی به کتابدار انداخت و گفت: «بچه‌ها! شاید بهتره برگردیم سر کتاب خوندنمون...». میگوئل نمایندهٔ انجمن دستیاران کتابخانه بود.

کایل که روی صفحه‌کلید تایپ می‌کرد، گفت: «یه دقیقهٔ دیگه.» تصویری با خطای دید جدیدی روی صفحه ظاهر شد: یک تابلوی جاده‌ای. ثانیه‌شمار دوباره از ده شروع به شمارش معکوس کرد.»