کتاب ضد داستان

کتاب الکترونیکی «ضدِ داستان؛ گزیده‌ای از داستان‌های تجربی قرن بیستم» با ویراستاری «فیلیپ استویک» و ترجمهٔ «ادریس رنجی» توسط نشر هیرمند منتشر شده است. این مجموعه، منتخبی از داستان‌های کوتاه نویسندگان برجستهٔ قرن بیستم را گردآوری کرده که هرکدام با رویکردی نوآورانه و ساختارشکنانه به روایت داستان پرداخته‌اند. کتاب در قالب مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه، تجربه‌های متفاوتی از فرم و محتوا را پیش روی خواننده می‌گذارد و به بررسی مرزهای داستان‌نویسی مدرن می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب ضد داستان

«ضدِ داستان» مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه تجربی است که توسط «فیلیپ استویک» گردآوری و با ترجمهٔ «ادریس رنجی» ارائه شده است. این کتاب در قالب ناداستان و داستان کوتاه، نمونه‌هایی از جریان‌های ادبی قرن بیستم را به نمایش می‌گذارد که در آن‌ها نویسندگان با ساختارهای سنتی داستان‌نویسی فاصله گرفته‌اند. روایت‌ها اغلب با شکستن قواعد کلاسیک، تجربه‌گرایی در زبان و فرم، و پرداختن به دغدغه‌های فلسفی و اجتماعی همراه هستند. کتاب با انتخاب داستان‌هایی از نویسندگان مختلف، تصویری از تحولات ادبیات داستانی در قرن بیستم ارائه می‌دهد و به‌ویژه بر جنبش‌هایی مانند رمان نو و ضدداستان تأکید دارد. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که هر داستان، جهان‌بینی و سبک خاص خود را دارد و خواننده را با طیفی از روایت‌های غیرمتعارف روبه‌رو می‌کند. این مجموعه برای علاقه‌مندان به ادبیات مدرن و تجربه‌گرایی ادبی، فرصتی برای آشنایی با جریان‌های کمتر شناخته‌شده و فرم‌های متفاوت داستان‌نویسی فراهم می‌کند.

خلاصه داستان ضد داستان

این کتاب مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که هرکدام با رویکردی متفاوت به روایت و ساختار داستانی می‌پردازند. نویسندگان حاضر در این مجموعه، با فاصله‌گرفتن از روایت‌های خطی و شخصیت‌محور، به تجربه‌گری در زبان، فرم و محتوای داستان روی آورده‌اند. برخی داستان‌ها با حذف عناصر سنتی مانند طرح مشخص، شخصیت‌پردازی کلاسیک یا حتی پایان‌بندی روشن، تلاش می‌کنند مرزهای داستان‌نویسی را جابه‌جا کنند و خواننده را به چالش بکشند. دغدغه‌های اصلی این آثار، پرسش از ماهیت داستان، نقش نویسنده و خواننده، و امکان یا ناتوانی زبان در بازنمایی واقعیت است. در برخی داستان‌ها، نویسنده به‌طور مستقیم با خواننده وارد گفت‌وگو می‌شود یا فرایند نوشتن را به موضوع اصلی تبدیل می‌کند. همچنین، مضامینی چون هویت، تنهایی، بیگانگی، و نقد جامعهٔ مدرن در لایه‌های مختلف داستان‌ها حضور دارند. این مجموعه، با کنار هم قرار دادن روایت‌هایی از نویسندگان گوناگون، تصویری از تلاش ادبیات قرن بیستم برای عبور از مرزهای قراردادی و جست‌وجوی فرم‌های تازه ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب ضد داستان را بخوانیم؟

این کتاب فرصتی است برای مواجهه با روایت‌هایی که قواعد آشنای داستان‌نویسی را به چالش می‌کشند و تجربه‌ای متفاوت از خواندن داستان کوتاه را رقم می‌زنند. خواندن «ضدِ داستان» امکان آشنایی با جریان‌های ادبی کمتر دیده‌شده و فرم‌های نوآورانه را فراهم می‌کند. این مجموعه به خواننده کمک می‌کند تا با شیوه‌های متنوع روایت، بازی با زبان و ساختار، و دغدغه‌های فلسفی و اجتماعی نویسندگان قرن بیستم آشنا شود. همچنین، برای کسانی که به دنبال گسترش افق‌های ادبی خود هستند و علاقه دارند با تجربه‌گری در ادبیات روبه‌رو شوند، این کتاب انتخابی ارزشمند است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات مدرن، دانشجویان و پژوهشگران ادبیات، و کسانی که به دنبال تجربه‌های تازه در داستان‌نویسی هستند مناسب است. همچنین، برای کسانی که به نقد ساختارهای سنتی و جست‌وجوی فرم‌های نو در روایت علاقه دارند، مطالعهٔ این مجموعه پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب ضد داستان

«ساعت تیک‌تاک می‌کند.» این برای داستان کوتاهم شروع ضعیفی است. ایراد «ساعت» این است که نمادی از زمان است و من نمی‌خواهم هیچ انگاره‌ی بزرگی در داستانم بیاورم. تازه در واقع من یک ساعت الکتریکی دارم که وزوز می‌کند. یک روز برفی وسط زمستان است. از پنجره‌ی طبقه‌ی دوم آپارتمانم خیابان را می‌بینم. برف آن‌قدر سنگین است که رفت‌وآمد ماشین‌ها کاملا متوقف شده. آخری، کامیونی بود که پنج یا شش تن ذغال‌سنگ را در آن طرف خیابان روی پیاده‌رو، کنار ساختمان آجرقرمز ویکتوریایی خالی کرد. زمانی ساختمان خوبی بوده حداقل مادرم که آمده بود دیدنم، این‌طور می‌گفت. او اوایل سال‌های ۱۹۰۰ در واشنگتن زندگی می‌کرد. آن زمان پدرش سناتور بود. می‌گفت آن ساختمان، مدرسه‌ی خانم‌های جوان بود و (آدم حسابی‌ها) دخترهایشان را به آن‌جا می‌فرستادند. حالا ساختمان تبدیل شده به آپارتمان‌های کوچک ارزان‌قیمت برای کارمندان دولت. از کنارش که رد می‌شوم، گاهی توی حیاطش موش می‌بینم. زمینش خیلی ارزشمند است و به وقتش اتصالات خاکستری، پنجره‌های شاه‌نشین و ایوان را پایین می‌آورند تا جای آن ساختمانی شیشه‌ای و فولادی بسازند به سبک هتل تعطیلات! که درست پشت آن است. روی بام هتل، توری مشبکی قرار دارد که فکر می‌کنم از یک‌جور هشتی آفتابی محافظت می‌کند. شب‌ها روی توری، نورافکن صورتی روشن می‌کنند.»