کتاب کنسرت خیس

«کنسرت خیس» مجموعه داستان کوتاهی نوشته علی کریمی کلایه(-۱۳۵۸)، نویسنده معاصر ایرانی است.

در بخشی از داستان «کنسرت خیس» از این کتاب می‌خوانیم:

مرد زیرپوش سفیدش را درمی‌آورد، زیرشلوار راه‌راه سفید و آبی‌اش را هم. ساعتش را باز می‌کند کنج دیوار می‌گذارد و می‌رود توی حمام. شیر آب گرم و سرد را باز می‌کند. صورتش را با آب گرم می‌شوید. توی کاسه‌ی اصلاح کمی آب و خمیر ریش می‌ریزد و شیرهای آب را می‌بندد. صورتش را کف‌مالی می‌کند. تیغ اصلاح را برمی‌دارد و جلوی آینه می‌ایستد. سرش را می‌خاراند. چند ثانیه مکث می‌کند و به‌دو از حمام خارج می‌شود. دوشاخه‌ای را به پریز برق می‌زند. به جلد چندتا از انبوه نوارهای پخش‌وپلا روی‌ زمین نگاه می‌کند. قاب یکی را می‌بوسد و نوار را داخل ضبط می‌گذارد. ضبط را روشن می‌کند و صدا را تا آخر زیاد می‌کند.

صدای وزش باد توی‌ هال می‌پیچد. برمی‌گردد داخل حمام. صدا را خوب نمی‌شنود. در حمام را بازمی‌گذارد. صدا واضح‌تر می‌شود. همین‌طور که به تک‌نوازی دف گوش می‌کند، صورتش را اصلاح می‌کند. سعی می‌کند این کار را با ریتم آهنگ انجام دهد. آهنگ که تمام می‌شود، شیرهای آب را دوباره باز می‌کند و با شروع ‌هم‌نوازیِ تار و تنبک می‌رود زیر دوش. خودش را خوب خیس می‌کند و از زیر دوش بیرون می‌آید. صدای رعدوبرق با صدای شرشر آب درهم می‌آمیزد. آهنگ بسیار غمگینی‌ که تک‌نوازیِ‌ کمانچه است شروع می‌شود: قسم به صاحب قلم که غیر غم رقم نزد/ و یا زد و برای من رقم به‌غیر غم نزد... شعر را تا آخر دکلمه می‌کند و آخر سر بغضش می‌ترکد و با صدای بلند زیر گریه می‌زند. شیرهای آب را تا آخر باز می‌کند. صدای شُرشُر آب صدای گریه‌اش را خفه می‌کند. تیغ را برمی‌دارد و روی مچ دستش می‌گذارد.