کتاب من یک دانشمند هستم

کتاب من یک دانشمند هستم نوشتهٔ مهرا جلیلی است و نشر قطره آن را منتشر کرده است. این کتاب آموزش مفاهیم علمی به کودکان ویژهٔ والدین و مربیان کودک است.

درباره کتاب من یک دانشمند هستم

او تا سن سه سالگی قادر به تکلم نبود و هنگامی که به حرف آمد، انتخاب کلمات برایش دشوار بود. اغلب رفتارهایی پرخاشگرانه داشت و گاه همه‌چیز را در اطراف خود به‌هم می‌ریخت. عملکرد او در مدرسه ضعیف بود و معلمانش معتقد بودند که چیزی نخواهد شد؛ اما هنگامی که آموخت چگونه با کارت‌های بازی ساختمان‌سازی کند، ساعت‌های بی‌شماری را صرف تمرین آن کرد. او ساختمان‌های ۱۴ طبقه می‌ساخت، از درست‌کردن پازل لذت می‌برد و با بلوک‌های پیش‌ساخته ساختمان‌های حیرت‌انگیز می‌ساخت. در سن ۱۰ سالگی مهارت او در ساختمان‌سازی مورد توجه قرار گرفت و در ۱۵ سالگی در مدرسهٔ مخصوصی که بر یادگیری از طریق مشاهده و عمل‌کردن تأکید داشت به تحصیل مشغول شد. این تجربیات اولیه، همراه با استعدادهای ذهنی بی‌مانندش به این مرد جوان ـ آلبرت اینشتین ـ کمک کرد تا یکی از خلاق‌ترین و مبتکرترین دانشمندان جهان شود. اگر شما هم می‌خواهید فرزندتان دانشمند شود کتاب من یک دانشمند هستم را بخوانید.

خواندن کتاب من یک دانشمند هستم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به والدین و مربیان کودک پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب من یک دانشمند هستم

«ریشهٔ لاتین علم (Science) به معنای دانستن است، و معانی دیگر آن عبارت است از:

معاینه کردن، بررسی کردن، کندوکاو، جست‌وجو کردن، پی‌گیری کردن.

شما لازم نیست که اینشتین باشید تا برای علوم تجربی ارزشی قایل شوید و از آن استفاده کنید. اغلب ما با این فکر بزرگ شده‌ایم و تحصیل کرده‌ایم که علوم مجموعه‌ای سازمان‌یافته از حقایق علمی است که باید آن‌ها را خواند و حفظ کرد و احیاناً گه‌گاه هم در محل خاصی که آن را آزمایشگاه می‌نامند، معلم آزمایشی را انجام دهد و ما هم ناظر انجام دادن آن باشیم یا در بهترین حالت ما نیز به تکرار آزمایش بپردازیم. علوم فقط مجموعه‌ای از حقایق نیست، بلکه حقایق بخشی از علوم هستند. اما (یادگیری) علوم را می‌توان این‌گونه تعریف کرد:

«طریقی از مشاهده و تفکر در مورد دنیای پیرامون و ردوبدل کردن افکار و یافته‌ها با دیگران.»

علوم به تنهایی یک فعالیت نیست، بلکه روشی برای انجام دادن یک فعالیت است و در دل بسیاری از فعالیت‌های عادی که افراد انجام می‌دهند، وجود دارد.

تجربیات و تحقیقات نشان داده‌اند که کودکان خردسال هنگامی که فرصت «انجام دادن» علوم به آن‌ها داده می‌شود، بسیار با علاقه و هیجان کار را انجام می‌دهند. کودکان دانشمند به دنیا آمده‌اند. کنجکاوی بی‌پایان و مهارت‌های در حال رشدشان، انگیزه و ظرفیت لازم را برای بررسی و درک بهتر دنیای پیرامون‌شان به آن‌ها می‌دهد. پس تقویت روحیهٔ پژوهشگری و کنجکاوی کار دشواری نیست و از جمله وظایف تمام مربیان و معلمان است. کنجکاوی در ذات کودکان نهفته است، لیکن آن‌ها برای این‌که آن‌چه را می‌بینند، معنی‌دار کنند، به کمک نیاز دارند. اگر به کودکان فرصت کافی بدهیم و از آن‌ها حمایت کنیم، نیاز ذاتی آنان به دانستن عمیق‌تر می‌شود و به صورت بخشی از انگیزه و اشتیاقی درمی‌آید که برای پژوهش‌های پیچیده‌تر به‌کار خواهد آمد. کنجکاوی‌های کودکان را در سال‌های نخستین عمر باید با تجربه‌های علمی فراوان پاسخ گفت.

برای آن‌که شالودهٔ محکمی در رابطه با علوم به کودکان‌تان بدهید، باید تشویق‌شان کنید تا درمورد دنیای پیرامون خود به تفکر بپردازند و با آن تعامل داشته باشند. تعامل یعنی این‌که از طریق کار با مواد طبیعی شیوهٔ تفکر علمی را در آن‌ها شکوفا کنید.

بر طبق استانداردهای بین‌المللی تمام کودکان می‌توانند علوم را بیاموزند و حق دارند از نظر علمی باسواد شوند. برای بچه‌های خردسال علوم یعنی درک دنیای پیرامون  از طریق تجربیات واقعی که در آن‌ها کودکان باید از حواس خود استفاده کنند. برای مثال کاشتن دانه و تماشای جوانه زدن آن، زمینهٔ بسیار قوی برای تفکر انتزاعی را در مراحل بعدی زندگی برای آن‌ها فراهم می‌آورد. هنگامی که فرصت اکتشاف به کودکان داده می‌شود، شدیداً درگیر می‌شوند. آن‌ها علایم ذهنی قوی‌ای از آن‌چه در بررسی دنیای روزمره‌شان تجربه کرده‌اند، در ذهن خود می‌آفرینند. دایرهٔ لغات‌شان را در گفت‌وگو با دیگران برای شرح و درمیان گذاشتن این علایم و نشانه‌های ذهنی و مفاهیمی که درک کرده‌اند، وسعت می‌دهند. سپس بر اساس همین نشانه‌های ذهنی توانایی‌های‌شان در حل مسائل، آزمایش کردن فرضیات‌شان و تعمیم دادن نتایج به موقعیت‌های مشابه افزایش پیدا می‌کند و در نتیجه تصویر قدرتمندی از خود در آن‌ها پرورش می‌یابد.

رفتار علمی یعنی: کنجکاو بودن، مشاهده کردن، پرسیدن علت رویدادها، و آموختن این‌که چگونه پاسخ‌ها را پیدا کنیم. برای هیچ‌یک از متخصصان تعلیم و تربیت تردیدی وجود ندارد که در یادگیری علوم، روش اکتشاف فعال بر آموزش شفاهی برتری دارد.

در یک کلاس پیش‌دبستانی یا در یک آزمایشگاه تحقیقات در دانشگاه، علوم به معنای جست‌وجوی باز انتها و فعال برای کسب دانش جدید است. لازمهٔ آن همکاری افراد با یک‌دیگر برای فرضیه‌پردازی، آزمایش کردن فرضیه‌ها و سپس ارزیابی آن‌چه پدید آمده یا پدید نیامده و دلایل آن است.

بسیاری از مهارت‌هایی که به کودک کمک می‌کنند تا در علوم موفق شود، می‌توانند در زندگی روزمره نیز به یاری او بیایند.»